3406 resultaten.
Onzichtbaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 62 Ik voel me
Ongehoord
Onzichtbaar
En klein
Op momenten
Dat ik
Niet mezelf
Kan
Zijn…
DAN MAAR EENZAAM STRIJDEND VERDER
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 45 Duizend emmertjes
heb ik vergeefs naar zee gedragen, alleen
maar om je te winden
om mijn vinger, maar
helaas, je koos voor een winnaar
die alles heeft wat een vrouw kan wensen
en ik niet zijn kan,
dus:
dan maar eenzaam
strijdend verder gaan…
O, de begeerte naar genieten machtig
poëzie
3.0 met 24 stemmen 4.069 O, de begeerte naar genieten machtig
Dreunt door mijn trotse lichaam als een hamer,
Kloppende-òp uit haar donker-kille kamer
Wellust, die sliep, op 't wekkings-uur aandachtig.
O, - genieten, ineengestrengeld prachtig,
Dromend zo schoon met aangenaam gestamer,
Even tussen kus en kus, àl eenzamer
Nachten gesmacht, een bange droom,…
eenzaam samen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 46 dag tot dag rijdt hij
van huis naar school
groot en kleine kinderen
dagelijks vervoert hij
de mannen en vrouwen
van en naar hun werk
bij het in- of uitstappen
steunt hij de ouderen
naar familie op weg
van luilak tot student
voor wie zich verslaapt
neemt hij gas terug
voor wie niet lekker is
haltert hij bij de deur
van arts of ziekenhuis…
Eenzaam
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 58 Maaznee
is een woord dat
niet bestaat,
Dat je niet
Bestaat.
je hoeft het niet te spellen,
voor me.
Nee-zaam zeg.
Doe me een lol.…
Troostlied voor wie met Kerst alleen zijn
gedicht
1.0 met 181 stemmen 28.936 Wees niet zo bang voor Kerst. Het zijn twee dagen,
dat is niet meer dan achtenveertig uur,
En uren, het ene vlug, het andere trager,
uren vervliegen op den duur.
Raak niet verloren in herinneringen,
wees toch een beetje wijzer deze keer.
Zing maar van "Stille Nacht" als je kunt zingen,
want stil zal het zijn, die nachten. Zeer.
Zing in…
De schaduw van de maan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 de schaduw van de maan
toont beweging op het gras
het schijnsel door de bomen
maakt licht wat donker was
de schaduw van de maan
speelt met mijn gedachten
graaft in de herinnering
wat we samen verwachtten
de schaduw van de maan
maakt lucide dromen wakker
ontmoeting was geen toeval
jij zocht in mij een makker
de schaduw van de maan…
Te lief
hartenkreet
5.0 met 7 stemmen 122 Je bent
te lief
hoor ik
vaak
Maar nee
het is niet lief
als je de ander
de besturing
van je leven
geeft
Je bent lief
Nee
Het is
niet lief
Als je je
gevoel niet uit
uit angst
dat je
de ander
daar pijn
mee doet
Nee
het is
niet lief
Als je
Je hart
niet volgt
omdat
de ander
iets anders
wil
Dus
Neem het
stuur…
Hamlet
gedicht
2.0 met 186 stemmen 31.680 Ik hier alleen. Jij in Den Haag.
Zijn of Azijn. Dat blijft de vraag.
Zij zat van Amsterdam tot Hollands Spoor te breien,
o lief gezichtje! Vlijtig slonk de kluwen wol.
Ik lag in 't bagagerek schuin boven haar te schreien,
't liefst kroop ik naast haar, maar de hele trein zat vol.
'k Zoog op mijn kaartje, ach! ik kon geen smoes verzinnen…
IK BEN MET U ALLEEN, O VENUS
poëzie
3.0 met 40 stemmen 3.605 Ik ben met u alleen, o Venus, felle star.
En, waar 'k vergeefs in mij uw stralend gloeien zoeke,
blijft leeg mijn marrend harte, en bar.
Mijn harde mond is strak aan beide starre hoeke.
Geen vraag. En zelfs wat 't eerst me naêrt en 't laatste scheidt :
zelfs ángst en komt mijn ijlt' bezoeken.
Ik ben met u alleen, mijn ogen droog…
´Eenzaamheid´
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 112 Eenzaamheid is geen straf, maar een geschenk en een kans om je zelf te leren kennen en te groeien.
Een ruimte om je gedachten te ordenen en te verfijnen en een bron van inspiratie en creativiteit.
Eenzaamheid is geen isolement, maar een verbinding, een band met de natuur en het universum.
Een dialoog met je ziel en je geest en een harmonie met je…
Onderweg in de novembernacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 122 Je probeert het begin te begrijpen
van een wonderbaarlijk vers gedicht
dat gaat over echte liefde en genegenheid
het einde van de nacht nog lang niet in zicht
het is november met die stille momenten
wanneer de herfststorm is gaan liggen
alle contact met de wereld voorbij
dromendans in kalme eenzaamheid
onderweg in de novembernacht
naar…
Eenzaam
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 128 je zou willen
dat niets menselijks
je vreemd is
maar veel mensen
zijn je vreemd
er zijn raakvlakken
maar ook die
hebben hun grens
voorbij die grens
is ieder mens alleen
op de hoogste top
en in het diepste dal
van je gevoel
is de eenzaamheid
je lotgenoot
en langzaamaan
groeit het besef
dat er maar één is
die op kan treden…
BEKENTENIS
gedicht
3.0 met 62 stemmen 22.536 Met zoveel liefde heb 'k van je gehouden
Dat, nu ik bijna je vergeten ben,
Zelfs 't zeggen van je naam mij is gebleven
Een liefkozing, waar 'k dagen op kan leven.
Slechts een herinnering is mij behouden:
Hoe op het plein, bij 't honinglied der linden
Vanuit de schaduw over witte straten
Je aan kwam lopen. Speelse zomerwinden…
Ik ben in eenzaamheid niet meer alleen
poëzie
3.0 met 82 stemmen 25.121 Ik ben in eenzaamheid niet meer alleen,
Want waar mijn ogen langs de wanden dwalen
Schemert uw lach daarheen. Ontelbre malen
Hoor ik in 't klokgetik uw voeten treên.
En langzaam nadert gij, zo ver, zo kleen...
'k Zie dat een brede neevlenkring met vale
Lichtloze sluier u omhult; dan dalen
Zachtjes uw lichte schreden naar mij heen.
Uw adem…
Bomen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 193 Bij nacht wanneer er niemand getuige is
op het onvolprezen groene kerkhof
van de eigentijdse melancholische narcist
waar bomen simpel bomen zijn
is de echo in haar oren te horen
nymfomane van het woordgebied
met beide voeten op de grond
geworteld in het ruwe heden
buigen de ontbladerde takken
voor woedende wind, weerbarstige regen
breken…
Eenzaamheid Haiku
netgedicht
4.0 met 443 stemmen 191 Als je met niemand
Kunt praten over wat je
Het meest bezighoudt
Als je hart zeer doet
Van verlangen naar contact
Welk contact dan ook
Als je huilt omdat
Iemand zomaar aardig is
Zomaar uit het niets
Als mensenschuw zijn
Automatisme wordt door
Beschaamd vertrouwen
Vertrouw dan jezelf
Ook deze tijd gaat voorbij
Adem jezelf…
Zestien
gedicht
3.0 met 119 stemmen 39.693 I
laat mij aan u ontstaan,
wezen van zestien jaar.
Ik heb nog niet geleefd
dan enkel maar om dood te gaan,
als ik mijn naam niet heb gegrift
onder het vers, dat in u ligt.
Het vangt met deze strofe aan.
II
Wezen buiten de wet.
Afspraken met
sterren en eigen leden
voor eeuwig en zonder reden.
III
Van het meisje van zestien jaar…
De nachtegaal
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.051 Door de avondwereld
Gaat geen geruis
Alleen een vogel
Gaat stil naar huis.
Een purper boompje
Staat heel alleen
Daar vliegt op eenmaal
Een vogeltje heen.
Dat gaat aan 't zingen
Dat zingt zo hard
Dat zingt weer wakker
Mijn arme hart!
-------------------------------------
uit: Eenzame liedjes (1906)…
Straatboekenkast
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 We zitten niet meer
op dezelfde golflengte
jij altijd ijverig bezig
in een lucide wereld
vol belangrijke
veranderingen
ik geworteld
in het nu
van eenzaamheid
en overleven,
je probeert een vergelijking
te maken tussen een gedicht
en een straat die wankelt
onder natte regensluiers
woorden, die vochtig zijn
door tranendrop…
In Gent
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 langs lange trambanen
staren ramen als speurende ogen
kraaien wachten op kantelen
en op slanke draden
tot de laatste halte
die niemand ooit zag
soms klimmen woorden
als wollige dekens omhoog
langs gevels van huizen
en langs holle buizen
eens dacht ze dat hij het was
het rollen van het vehikel
deed het ovenrooster tikken
de kaarsen…
Droombeeld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 93 Er hangt een lage grauwe wolk
boven de kale kruinen
van de wuivende bomen
in de getroffen straat
het is nu herfst
in mijn gedachten
Even ben je terug
in diepste kern
van mijn gevoelens
en ik koester je
in stille bewondering
droombeeld van liefde
ik koester je
Bescherm mijn zoet verlangen
laat nu geen regen vallen
het is al…
duren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 87 haar gekromde vingers
borduren een woord
steek na steek
voortborduren tot
de naald zich vastzet
in haar gebalde hand
het monotone neuriën stokt
hoe lang zal het duren
voordat iemand je mist?…
Zondag
gedicht
3.0 met 35 stemmen 34.743 Geen plaats ter wereld is zo godverlaten
en zo fatsoenlijk als het Scheldeplein,
bij avond als het regent en de straten
langer en glimmender en leger zijn.
Dit is een stad met veel te weinig moorden.
Het regent gluiperig in het plantsoen.
De tramrails wijzen koppig naar het noorden
en dat is dan ook alles wat zij doen.
Die man zou het waarschijnlijk…
Werkelijkheid
gedicht
2.0 met 49 stemmen 19.593 Ik doe zaken.
Ik heb een heel grote schrijftafel
En mijn gezicht staat moeilijk.
Ik praat in een telefoon
En ik heb een mijnheer,
Die juffrouwtjes kan laten werken
En nog meer mijnheren.
De juffrouwtjes ruiken zo lekker,
Ze ruiken allemaal verschillend.
De mijnheren zijn in grote jassen.
Ik bloos er wel van.
Het lijken wel Engelsen,
En ik…
Vogelmeisje
gedicht
3.0 met 59 stemmen 17.636 Vroeg in de ochtend
ontmoette ik het vogelmeisje.
‘Waarom ben je zo bedroefd?’
vroeg ik aan haar of zij aan mij.
‘Omdat wie mij zoekt
komt als ik er niet ben
en schreeuwt en huilt
omdat ik niet te vinden ben;
ik kan het niet horen
en het maakt mij bedroefd.’
Neergelegd
staat het meisje op
(laat mij maar eerst
opstaan, ik ken de…
bij kaarslicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 127 de zon
lichtend en rood
een ballon geland op de stroom
aan zijn donkere boorden
het eethuis
bij kaarslicht
over kreeft en wijn
langs fonkelende glazen
staart een man de avond in…
In de put
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 250 Ik zit
in een
diepe put
en kan er
even niet
uit komen
Er is ook niemand
die me kan redden
Ik moet
even
rustig blijven
Terug naar
mezelf
Terug naar
mijn innerlijke
kracht
om eruit
te kruipen…
Vierluik
gedicht
5.0 met 8 stemmen 5.412 I CONTACTADVERTENTIE
beschaafde heer, wat grijzend langs de slapen
en bovenop de schedel, zeg maar kaal
wel lief, niet noemenswaardig geniaal
de levenslust nog niet op apegapen
geen lichaamsbouw als goedgetrainde knapen
het maandsalaris uitgesproken schraal
de woning, tja … geen villa, meer modaal
de buik is daarentegen welgeschapen…
De zon is een troost
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 189 de dagen vallen uit mijn handen
ze voelen als vervreemde vrienden
als een landschap zonder hemel
er is geen liefde zonder vrede
er is een soort van morgenlicht
kruipend uit de verfkist
van impressionistische schilders
hun onhoorbare taal
door absint stuk gedronken
water rimpelt kalm
mijn ziel rust even uit
achter zachte tralies…