biografie: Willem de Merode
1887 - 1939
[Spijk 1887- Eerbeek 1939]
De Mérode was de dichtersnaam van Willem Eduard Keuning, naar de balletdanseres Cléo de Mérode. De literaire handboeken noemen hem de belangrijkste Nederlandse protestants-christelijke dichter uit de tijd tussen de beide wereldoorlogen.
Hij was onderwijzer te Oude Pekela en te Uithuizermeeden, waar hij les gaf aan de gereformeerde school van 1907 tot 1924. In 1924 werd hij veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf wegens te intieme contacten met jongeren. Hij weigerde een openbare schuldbekentenis en verloor voor drie jaar zijn onderwijzersbevoegdheid. Willem de Mérode trok zich terug in eenzaamheid om zijn trauma te verwerken. Zijn dichterschap hield echter stand en na heel wat moeilijkheden lukte het hem een bescheiden bestaan als schrijver op te bouwen. Het conflict tussen godsdienst en seksualiteit beïnvloedde zijn werk in sterke mate. In zijn latere werk is ook de mystiek een van zijn thema's. Hij schreef ca. 2300 gedichten waarvan de helft tijdens zijn leven gebundeld werd in 24 bundels. Hij was medewerker van diverse literaire tijdschriften.
Werk:
- Gestalten en stemmingen (1915)
- Aanroepingen (1917)
- De overgave (1919)
- Het heilig licht (1922)
- Het kostbaar bloed (1922)
- Kwatrijnen (1923)
- Ganymedes (1924)
- De rozenhof (1925)
- De donkere bloei (1926)
- Claghen (1927)
- De verloren zoon (1928)
- De lichtstreep (1929)
- De steile tocht (1930)
- Laudate dominum (1931)
- Langs den Heirweg (1932)
- Chineesche gedichten (1933)
- De stille tuin (1933)
- Doodenboek (1934)
- Kruissonnetten (1934)
- Kringloop (1936)
- De Levensgift (1938)
- Kaleidoscoop (1938)
- Hunkering en heimwee (1939)
Uitgaven:
- De wilde wingerd 1911/1936 (1936)
- Gedichten (1952-1953)
- Gedichten (1963)
Inzendingen van deze schrijver
163 resultaten.De pottenbakker
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.022 Hij vormde een kom, en hij verhoogde
De ronde randen, en een buik
Boog zich naar boven, en hij boogde
Haar buigen in, en zag de kruik
Slankhalzig en met edel welven
Van lippen, en haar schone mond
Was lachende; want hij was zelve
Zo gul als zij, zo diep van grond.
Maar zonder aarzlen of...
Ik heb zo vaak…
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.163 Ik heb zo vaak, wanneer de schemer hing
Over de grachten en de hoge bomen,
Dicht aan het raam gedrukt zitten te dromen,
Waarlangs het lichten aarzlend nederging.
De kleuren en de lijnen van elk ding
Verdwenen in het wazig-witte dromen,
Dat, uit het stille water opgekomen,
Voor ’t vochte...
Pinksteren
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.863 O Geest, toen Gij ternederkwaamt
En voor hun oog gestalte naamt,
Doorzonk de hemel ademloos
Een stille witte vlammenhoos.
Boven hun lichaams donkre zuil
Verscheen een zacht bewogen tuil
Van licht, en glinsterende gleed
Het neder langs hun schamel kleed.
Hun mengelmoes van woorden...
SNEEUWDAG
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.589 Is dit Gods nieuw wereld? Pijnend licht
Liggen de velden voor mijn zwak gezicht.
Mijn hoofd is duizel-ijl, zo kort genezen
Van aardes zware druk, doods kille vrezen.
En overal is horeloos bewegen.
Gestalten waden stil de blankheid tegen
Der vijvers, in hun kristallen vreê,
Als Gods...
In vriendenkring
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.371 In vriendenkring drink ik de gouden wijn.
In eenzaamheid ben ik bedroefd en ween.
O arm aards dal, waar 't onbestendige standhoudt.
Het beste is hier: altijd dronken zijn.
--------------------------------------
uit: Omar Khayyam (1929)
DIT WAS EEN DAG
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.574 Dit was een dag van heimelijk begeren,
Van sterk verlangen en verholen lust.
Nu wordt het avond, nu komt de rust.
En Gij zult tot mijn stiller harte keren.
Zoals een vogel wegduikt in zijn veren,
Door ’t eigen trillend hart in slaap gesust,
Een ademende zachtheid, onbewust
Van alles wat...
Oude dans
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.919 Kalm verdeinen de motieven
Van de statig stille dans.
Gracieus gaan de gelieven
Door de klare avondglans.
Na 't adieu zweeft ieders ijver
Naar een nieuw ontmoeten heen.
Even, tussen maan en vijver,
Staan hun schaduwen alleen.
Even... en hun open zwijgen,
Aan hun glimlach nauw...
PAASMORGEN
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.185 Hij was het graf al uitgegaan
Vóór ik Zijn dood bezoeken kon.
Een zwarte leegte in de zon
Gaapt de spelonk mij aan.
O wát ik hoopte in mijn verdriet,
Hij kwam mijn ongeduld nog vóór.
Maar, Die ik door de dood verloor
Vind ik ook levend niet.
De olijven met de lichte...
DE ZALIGEN
poëzie
4.0 met 15 stemmen 2.645 De gele rozen lichten langs ‘t terras.
In diepe stoelen liggen zij te rusten,
De zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
De toekomstlozen; heel hun leven was
Een dringen naar de voorgeweten uren,
Waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t Verwaait nadat het stukgereten is
Hun oud bestaan; en...
gebedje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.626 Och Here, kan 't Uw wille
Wezen, laat ons stille
Voor u zijn.
Misschien zou de pijn
Die in ons als wijn
Woelt , dan stille zijn.
Och, even,
Aan onszelf ontheven,
Och, even
Zich in U te begeven.
MIJN ZOON, GEEF MIJ UW HART
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.367 De zomernacht werd zwart,
Toen, zacht en duidlijk klonk er
Een klare stem door ‘t donker:
Mijn zoon, geef Mij uw hart!
Ik aarzelde... verward...
Was het de wind die zoefde?
En weer zei, maar bedroefder,
De stem: geef Mij uw hart!
Ik wrong mij op de grond,
Tot ik de woorden...
De vermoeide tot zijn bibliotheek
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.958 Havens van schoonheid, woonplaatsen der wijzen,
Eenzame baaien, steden dichtbevolkt,
Zonnewoestijnen, poolland zwaar onbewolkt,
Hoogvlakte en diepzee, doel van jeugd en grijzen,
Heelal door mensenhand moeizaam gemaakt,
Chaos, geordend en tezaam gebonden,
Naar wetten, overtreden en...
AVOND-SCHOOL
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.210 Een enkle lamp werpt zijn armzalig geel-
Koperen schijnsel langs de kale muren.
Met wijd geopende oogen zitten heel
Scherp jonens naar het verre bord te turen.
Stoffige lege banken, waarop veel
Inktvlekken en ingesneden figuren
Werpen hun schaûwen langs de doffe deel,
Gesleten door het...
In de tuin
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.286 Gelderse rozen met hun koele
Ballen lichten de hemel toe.
Seringen waaien paarse zoele
Geurige schaduwen, gril en moe.
Aan tengre boompjes, haast nog schuil,
De witte zuiverheid der rozen;
Midden in hun half open tuil
Besluiten zij hun schuchter blozen.
In de doorgonsde donkerheid
Van...
Haarlem VI
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.416 O aangezicht zo licht en stil,
Een goudenregen in April,
In gure tijd voorzegt gij zomer.
Gij hebt mijn dagen rijk gemaakt.
Ik, door uw goedheid aangeraakt,
Werd tot een godgeslagen dromer.
En dacht gij, dat ik u vergat,
Voor schoon gelaat in schone stad,
Belust verboden buit te werven?
Uw...
O dit ontroeren om een klein gezicht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 901 O dit ontroeren om een klein gezicht,
vredig en goed, onder donkre haren,
bruin met goudglans, die de zware
streling der handen doet trillen in ‘t licht.
Het zoel aandringen van dit gevoelen
drijft tot het staamlen van huiverblode
woorden, die ‘t snelle stromen van node
hebben, en...
Liefde, is er geen ander pad?...
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.832 Liefde, is er geen ander pad,
Dan door leed tot u te komen?
Hebt gij nooit een hart tot u genomen,
Dat zijn bitterheid nog niet geleden had?
Moet een elk de vuren vlam
Uwer heilgenade zengen?
Kunt gij die slechts in uw hemel brengen,
Die gebrijzeld en gebroken tot u kwam?
Gij...
De naam
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.277 Ze heten Jan, en Klaas, en Ko,
Hun burgernaam maakt hen verlegen,
Die glimt en geurt u muffig tegen
Gelijk een appel uit het stro.
Geboorte, trouw en overlijden
Zien ’t plechtige familiestuk.
Dan stellen zij het weer terzijde,
Blij met hun alledaags geluk.
En merkt de buurt iets in...
Toen strekte gij Uw handen uit
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.003 Toen strekte Gij Uw handen uit
En nam mij, als een vrouw een luit,
Die zij met met zachte hand betokkelt.
Mijn ziel brak open in geluid.
De geranium
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.275 Hier is zij opgegroeid en groot
Geworden, voor het smalle raam.
Zij heeft geen afkomst en geen naam.
Zij is alleen maar schoon en rood.
Fier laat zij in haar forse schoot
De tintelende bloemen staan,
En heft onttakeld en ontdaan,
De tuil nog, pralend met zijn dood.
Zij kent alleen dit...
De voortplanting
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.033 Ik trouwde een vrouw, en kocht mij vele vrouwen.
Voor ik verouder wil ik zonen winnen.
Zaads overvloed geeft overvloedig vrucht.
Doet zo de rijke niet die veld aan akker
schakelt en 't grote goed met goed groot graan
Bezaait, en rijst en goede bomen plant?
Zaad is het kostelijk bezit des...
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.817 I Het land
't Is alles eenvoud wat uw stoerheid sierde,
En alledaags bij werelds wufte pronk:
Het zwaatlend koren rond de heilge wierden,
Uw kolken waar kasteel en kerk in zonk;
Temidden graan en bontbebloemde weien,
Waar de gelatenheid zichzelf bedroomt,
De nuchtre pracht der rijke...
Kwatrijn
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.073 Zij slaan verrukt al mijn ellenden gade.
Laat, als een spons, hèn zwellen van het kwade.
Zij wachten ongeduldig op mijn dood.
Bed hèn op wormen en dek hèn met maden.
Ruiter, paard en hond
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.552 De ene begeleidt, de andre draagt mij,
Tot mijn genoegen en in zware strijd.
Dit zijn bevredigingen en dit plaagt mij,
Want zij zijn roekloos aan mijn dienst gewijd:
Het paard! (ik voel mijn snelheid vertienvouden),
Dat man en lans, die mij belaagt, vertrapt.
De hond! die afgeeft wat...
Woorden
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.323 Men weet niet hoe dit is, dat woorden
Toekomen en zij zijn bereid
Om de geruchten die zij hoorden
Daad te doen zijn en werklijkheid.
Zij hebben zich stil volgezogen
Met geur en kleur, contour en klank
En zijn als vogels opgevlogen
En rusten op het vers als bank
En heffen zich ten langen...
DE BOERENDOCHTER
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.504 Zie, hoe zij met haar rokken zwaait,
De brede handen staan naar grijpen.
Reeds voor zij duidelijk gaat rijpen,
Weet zij waarom de wereld draait.
En daarom is zij zo onhandig
Met haar gebaren; en haar woord,
Ofschoon haar frisse mond bekoort,
Maakt knapen roekeloos losbandig.
Maar voor...
Zij hebben zich getabberd neergezet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.993 Zij hebben zich getabberd neergezet,
En zijn opeens: 't geweten! en: de wet!
Gij meent ik spot? schuilt 't recht niet in de kleren?
Onfeilbaar maken toga en baret.
Begrafenis
poëzie
3.0 met 301 stemmen 43.263 Hij is bepaald heel net gekist:
gekleed kostuum; op mat fluweel
doet dat heel goed, 't is rijk en eêl.
Wat zou hij trots zijn als hij 't wist.
Het glas heeft een geslepen rand.
De schuif is van licht notenhout;
Uit donker is de kist gebouwd,
Als passend voor een man van...
Bewaar mij voor de waanzin van het recht
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.887 Bewaar mij voor de waanzin van het recht,
De sluwe waarheid van de letterknecht.
Hij is de wilde haver op de akker,
Van buiten glanzend en van binnen slecht.
Boerenfeestmaal
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.214 Het is november en wij eten
Nu van ons vetgemeste zwijn:
De grote hammen en het klein
Gesneden spek, en, niet vergeten,
De lever en de fijne nieren,
De dikke kronkelige worst;
Het is wat zwaar en geeft ons dorst,
Die wordt geblust met donkre bieren.
Blaas even uit..., neem nu wat...
Meer van deze schrijver...