3256 resultaten.
Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten
poëzie
4.0 met 16 stemmen 4.818 Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten,
met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten:
Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt,
- zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt
aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten
en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten
het welkom-water, dat het stof der reize…
Zeven eeuwen Dante
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 75 ¤ 14 september A.D. MCCCXXI ¤
Die datum moet vandaag
gememoreerd
Daar Dante Aleghieri
wordt geëerd
Als dichter van de Hel
en 't Paradijs
Niet in 't Latijn maar
- een primeur, heel wijs -
In taal door 't volk
gesproken in Toscane
Men ciseleert in marmer
uit Carrara
Het meesterwerk Divina Commedia
Van Dante Aleghieri…
Wat ben ik, dan een vogel
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.266 Wat ben ik, dan een vogel in de schemering?...
Ik ben verliefd, o mijne vriende', en, wen ik zing,
hoor ik de avond-dauw uit zware beuken leken
en, dof geplets, de rillend-diepe stilte breken;
en - 't is of mijn geluid in mijne kele breekt...
Ben ik bedroefd? - Hoor hoe een nachtegaalke spreekt
mistroostig en gerust, met droeve en staêge…
Mijn dag en was niet oud genoeg
poëzie
5.0 met 1 stemmen 809 Mijn dag en was niet oud genoeg,
mijn hart en was niet koud genoeg,
dat zwaar de vlijme twijfel-ploeg
mijn vree niet breke ...
Zo schijn 'k (misschien der vreugd bestemd)
een vrouw, die, vreemder angst beklemd,
oneindig naait haar doden-hemd
steke bij steke.
En 'k naai mijn eigen weifel-kleed,
zorgvuldig zo't mijn vrezen sneed…
LIEFDE-ZANG
poëzie
4.0 met 2 stemmen 660 Zo gij - de luie laan der zomeren verlaten,
de kudden van uw lust naar laatre stal gemend,
en toé de vrede-deure' en stil het gierend blaten,
en 't zorgen voor het voer der morgenden geláten,
de diepre vreugde van de winter-landen kent;
zo gij geen liefde zoekt in strakke dag-gelaten,
en zelfs geen luistrend oor naar duistre nachten wendt…
DE DICHTER
poëzie
4.0 met 4 stemmen 435 Geen zomer-schaâuwe is schoon als 't beeld, in volle teilen,
der welv'ge melk die ront, van roerig licht ommaald.
Mijn schamel huis, waar zoel een geur van peren draalt,
weegt teerder in mijn schroom dan 't hele herfst-verwijlen.
En, waar van 't winter-dak een schone mane daalt,
'n weifelt ijl een hele lente in hare wijle,
o mijn…
WAAR HET MEESTE WORDT GELEDEN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.972 Het knaapje sluimert! maar de moeder aan zijn sponde
Bespiedt de onvaste rust van ’t krank en lijdend kind;
Ach, hoe dat hoofdje gloeit! ’t Is alles stil in ’t ronde,
Doch in heur ziele niet, die vreest, zoveel zij mint.
O God, waar hier op aard wel ’t innigst wordt gestreden?....
Aan ’t kinderziekbed, Heer! Daar buigt ook ’t twijflend…
Voorjaarsliedje
poëzie
2.0 met 18 stemmen 2.584 Lente lacht in onze dalen!
’k Durf niet treden in mijn hof,
Vol van geuren, kleuren, stralen,
Zonder liedeke van lof.
Met de takken, met de knoppen,
Lopen al de meisjes uit,
En de jonge boezems kloppen
Voor de milde Lentebruid.
Vreugde, liefde, trooste, zegen
Brengt zij in haar bloemkorf mee,
Al haar vrienden aêmt zij tegen…
KINDERLOOS
poëzie
2.0 met 30 stemmen 2.176 Arm moedertje is zo allenig,
Arm moedertje is zo bedroefd,
De Vader, Die zij dankte,
Heeft haar zo zwaar beproefd.
Zij staart in ’t verlatene wiegje,
Op ’t speelgoed nog zwervend in ’t rond;
Daar ligt zijn popje; zij kust het
Met bleekbestorven mond.
Haar armen zijn ledig, zo ledig!
Weg, al haar levenslust!
Haar huis is…
Voorjaarsliedje
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.219 Lente lacht in onze dalen!
’k Durf niet treden in mijn hof,
Vol van geuren, kleuren, stralen,
Zonder liedeke van lof.
Met de takken, met de knoppen,
Lopen al de meisjes uit,
En de jonge boezems kloppen
Voor de milde Lentebruid.
Vreugde, liefde, trooste, zegen
Brengt zij in haar bloemkorf mee,
Al haar vrienden aêmt zij tegen…
Die na mij komen, deze zullen weten
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.491 Die na mij komen, deze zullen weten,
Het diep geheim, dat in de woorden leeft,
Die er geschreven staan in de planeten,
En in de bloem, die op de velden beeft.
Zij zullen uit het kruid, het denken eten,
En de vervoering drinken, die gij geeft
O ochtenden, aan holen en aan spleten,
Wanneer uw licht de duisternisse zeeft.
Zij zullen u begrijpen…
MENSELIJK
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.697 Helaas; de zwakke mens in dit weemoedig leven,
Hij heeft een weinig vreugd zo noodig voor zijn hart:
Wij hijgen ras naar ’t eind van dorre lijdensdreven,
En spoedig al te lang valt ons de nacht der smart.
Ook, Heer, wij trachten wel te bidden dat Uw wille
Geschiede! – doch vergeef onze arme kindertaal,
’t Bedroefde hart, bij ’t vroom…
NIET BEZORGD
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.006 Boven mijn hoofd aan zijden draad
Slingert het zwaard al heen en weder,
’t Moét vallen – vallen, vroeg of laat!
Het trilt, het velt mij neder!
Doch om mijn hoofd ook ruist een stem,
Te midden van al mijn vrezen,
Die mij gebiedt met zachte klem,
Tóch niet bezorgd te wezen.…
Niets liever dan dit
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 707 Ik zal niets liever doen dan stralen
bij iedere boodschap die er is te behalen.
Niets liever, dan doorleven en doorgeven.
Het alchemistisch goud smelt ik om in
zilveren, verlichtende krachten van dit universum.
Ik zal transformeren.
Het is mijn lot.
God dacht bij zichzelf:
"Allereerst iemand die niet opvalt.
Daarna zal ik ook haar doen…
Bekeken worden
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 121 We doen het allemaal
Kijken naar een ander
We gluren eveneens
Heel stiekem naar elkander.
We apen allemaal na
Niemand uitgezonderd
Of je zit of bijvoorbeeld staat
Soms heel erg verwonderd.
We kijken mensen
Zitten in een wachtkamer
Stiekem doen we wensen
Er beter aan toe te zijn.
Frunniken aan kleding
Fatsoeneren aan je haar
Het…
Ik wilde reiken naar een tijd
poëzie
5.0 met 3 stemmen 413 Ik wilde reiken naar een tijd, dat mild,
De mensheid neerzag op haar diep verleden,
En aanving te begrijpen, wat in stilt’
De bomen zeggen in hun eeuwigheden.
En wat de zee zegt, en de zon, de wind,
En de figuren aan de lucht geschreven.
En wat de tekens zeggen, die hij vindt
Binnen de wanden van de rots gedreven.
En wat er op de steen te…
Wanneer het zomer werd
poëzie
4.0 met 1 stemmen 302 Wanneer het zomer werd sloeg aan mij uit
Het rode harst van dennen in de zonne,
Ik wasemde de dampen uit van kruid,
Waarvan de lente vezels had gesponnen.
Gestadig werd mijn hoofd verheugd met licht,
Ik ruiste zoals windbestoven blaren,
Ik stond gelijk een windzuil opgericht,
Gereed langs hemel, zee en aard te varen.
Ik heb gegeten van de…
Van Eeden.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 98 Windekind vermaant
Johannes hangt aan zijn lip
Erfgoed me dierbaar.…
Zorge, zorge
poëzie
2.0 met 18 stemmen 2.200 Zorge, zorge, bouw mijn huis,
Timmer, timmer, timmer,
Eerst uw kruis, dan uw huis...
Ach, een huis voor immer.
Zorge, zorge, weef het kleed
dat de dagen spinnen.
Eerst het leed, en dan het kleed.
Ach een kleed van linnen.
Zie, de nacht is zwoel en zwart.
Sluit mijn ogen, zorge,
Eerst uw ogen, dan uw hart...
Heeft mijn hart geen morgen…
NIEUW LIEDEKE
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.223 (Wijze: Phoebe Qui Mesme Jour Etc.)
Als ik in mijn gedacht’
Der scheps’len aard doorschouw,
‘k En vind geen meerder macht
Als ’t vermogen van de vrouw,
Die met haar gezicht
’s Mans moed* verlicht
Van haar* last, van haar leid*
Van haar smart, van haar smaad,
Van haar kwaal, van haar kwaad,
Van haar hoon, van haar haat,
Die zich ter vlucht…
VOORZANG
poëzie
3.0 met 11 stemmen 5.473 (bij een rondedans, op de wijze van 'Hansje sneed dat koren was' etc.)
Ik zie je wel, al ga je snel
U in het bos vertrekken*.
O maagdeken, uw klaar’ aanschijn
En kun di* niet bedekken.
Voor die u mint, mijn lief! Ik bin ’t*,
Ai, wendt uw snelle voetjes!
En is ’t uw wil, zo sta wat stil
Of ga tenminste zoetjes*!
Laat mij toch iets verwerven…
De liefde
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.235 Waarom moet een meisje blozen
Als zij 't woordje liefde hoort?
Waarom moet zij kunstig veinzen
Als de liefde haar bekoort?
Is de liefde dan onedel?
Is ze een grove, lage drift,
Die de grote mens vernedert?
Voor de wijsheid…
Toen bliezen de poortwachters op gouden horens
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.456 Toen bliezen de poortwachters op gouden horens,
buiten daar spartelde het licht op 't ijs,
toen fonkelden de hoge bomentorens,
blinkende sloeg de Oostenwind de zeis.
Uw voeten schopten omhoog het witte sneeuwsel,
uw ogen brandden de blauwe hemellucht,
uw haren waren een goudgespannen weefsel,
uw zwierende handen een roôvogelvlucht.…
Als gij mij leest, dan moet gij mededichten
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.879 Als gij mij leest, dan moet gij mededichten,
En algeheel in mijn gedicht opgaan,
Het moet gelijken op een zelf-verrichten,
Alsof niet ik, maar gij het had gedaan.
Gij zult tevreden zijn, en ziet het aan,
En blijdschap zal uw dichtend oog verlichten; -
Het is een kleinigheid, een vers te dichten,
Al lezende, is het in u ontstaan.
Ik las het…
Dit zal het einde zijn
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.043 Dit zal het einde zijn: een witte doek
Wordt over mijn lichaam uitgevouwen,
Ik lig languit, de handen saamgevouwen,
Ik ben zeer ver, ergens op vreemd bezoek.
Ik moet daar lezen een oneindig boek
Vol marmeren tekens grillig uitgehouwen,
Bij iedre bladzij gaat mijn zien verflauwen;
Het wordt al donkerder in gindse hoek;
Ik zou wel willen,…
Treurige verandering
poëzie
2.0 met 9 stemmen 3.174 O! wat is mijn ziel veranderd
Door der liefde treurigheid!
Voortijds was ik altijd vrolijk,
Als Natuur mij open lag;
Blijde met een dansend mugje,
En een wemelende worm;
Gaf een maagre bloem der heide,
Gaf een blaadje mij vermaak;
In het rijk van plant en dieren
Was de bron van mijn genot;
‘k Dronk daaruit met volle teugen
’t Reinste vergenoegen…
Ik wilde dit voor uw leven
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.594 Voor mijn kinderen
Ik wilde dit voor uw leven geven,
Dat blad en boom en struik uw vrienden zijn,
En wolkenspel en blanke maneschijn.
Ik wilde dit zoet weten u toebrengen,
In lucht en zee en aardrijks diepe schacht,
Woont een geheim, dat op uw komen wacht.
Ik wilde dit licht schenken aan uw ogen,
Waar gij ook wacht of aarzelende staat,…
De verwachting
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.774 Zo ver van mijn alles,
Gans teder verlangen
Naar woorden der liefde,
Verheugt mij dit uur.
Ik zit aan mijn venster,
En tuur op de landweg,
Mijn ogen zo moede
Dat alles mij schemert.
Nu zie ik een briefpost
In ieder verschijnsel;
Mijn hart klopt reeds sneller,
Het ijlt hem al tegen,
En - ach het is mis.
Ik tel de minuten:…
De dichter is een koe
gedicht
4.0 met 64 stemmen 17.440 Gras... en voorbij het grazen
lig ik bij mijn vier poten
mijn ogen te verbazen,
omdat ik nu weer evengrote
monden vol eet zonder te lopen,
terwijl ik straks nog liep te eten,
ik ben het zeker weer vergeten
wat voor een dier ik ben - de sloten
kaatsen mijn beeld wanneer ik drink,
dan kijk ik naar mijn kop, en denk:
hoe komt…
Sauce piquante
poëzie
2.0 met 8 stemmen 1.022 De dwaas bemint de lof alleen,
De zoetste zoetigheden
En strooit ge er wat kritiek doorhêen
Hij ’s boos en ontevreden.
Wel, ’k min de- lof zo goed als hij,
Doch meng me vrij
Wat kritisch kruid er onder
Uw lof wordt door die specerij
Slechts eedler en gezonder!…