inloggen

biografie: Andreas Burnier

Andreas Burnier  [Den Haag 1931- Amsterdam 2002]  is het pseudoniem van Catharina Irma Dessaur.

Dessaur was van joodse afkomst en moest tijdens de oorlog onderduiken. Na de oorlog bezocht zij het lyceum in Den Haag en studeerde medicijnen en later filosofie in Amsterdam. Ze maakte haar studie niet af.

In de jaren vijftig was Dessaur getrouwd met de uitgever J.H. Zeylmans van Emmichoven. Na de scheiding ging ze weer studeren. Ze werkte bij het Ministerie van CRM en het Criminologisch Instituut in Leiden. Van 1973 tot 1988 was zij hoogleraar criminologie aan de universiteit in Nijmegen.

Burnier debuteerde in 1965 met de roman Een tevreden lach, die bekroond werd met de Van der Hoogtprijs. Lesbische geaardheid is een van de thema's in deze roman. Dat thema is ook aanwezig in de roman Het Jongensuur, misschien het bekendste boek van haar onder middelbare scholieren. Opvallend is dat dit boek een omgekeerde chronologie heeft.
In dit belangrijke boek Het jongensuur kun je het thema van de discriminatie in verschillende lagen waarnemen: er is het anti-semitisme waarmee de hoofdpersoon wordt geconfronteerd, er is de achterstelling van het meisje tegenover de jongen en er tenslotte – verhuld - sprake van aandacht voor de discriminatie van de lesbische liefdesbeleving.

In 1983 werd Burnier onderscheiden met de Annie Romeinprijs en in 1987 werd de Busken Huetprijs aan haar toegekend.

Werk:

Een tevreden lach (1965)
De verschrikkingen van het noorden (1967)
Het jongensuur (1969)
De huilende libertijn (1970)
Poëzie, jongens en het gezelschap van geleerde vrouwen (1974)
De reis naar Kithira (1976)
De zwembadmentaliteit (1979)
Na de laatste keer (1981)
De litteraire salon (1983)
De trein naar Tarascon (1986)
Gesprekken in de nacht (1987)
Mystiek en magie in de litteratuur (1988)
De achtste scheppingsdag (1990)
Een wereld van verschil (1994)
Gustav Meyrink, bewoner van twee werelden (1996)
Manoeuvres (1996)
De wereld is van glas (1997)
Joods lezen (1997)

Inzendingen van deze schrijver

3 resultaten.

Wie zal de nacht in strikken binden?

gedicht
3.0 met 64 stemmen aantal keer bekeken 15.152
Wie zal de nacht in strikken binden? Je naam heb ik nog niet vergeten, maar op het zachte weefgetouw geweven, zoals een roos bloeit in de wind. Ik heb je naam goed opgeschreven en aan een wit papier gehangen waar kinderen mee spelen kunnen, zodat je naam in hun verlangen bewaard zal blijven...

Wat is een mens?

gedicht
4.0 met 166 stemmen aantal keer bekeken 12.436
Wat is een mens? Een stip op een stip voorbij de zon, die zelf is zoekgeraakt in het heelal van melkwegstelsels achter melkwegstelsels. De mens: waar praat zij van in al die tijd, aeonen ruimte, zevenmijlen licht en zeventig maal zeven mijlen niks. De grote duisternis waarin de dode...

In het meervoud

gedicht
2.0 met 109 stemmen aantal keer bekeken 63.029
Wij waren vrienden in een ver verleden van nachtfilms, zangersfeesten, parken, dromen. Wij waren minnaars op de hoge treden van lustpaleizen tussen bonte bomen. De maan bescheen de vijvers van Granada, de zon bescheen de zuilen van ons Thebe. Je arm was broedplaats voor de vogels van...