biografie: Anna Enquist
Pseudoniem van Christa Widlund-Broer, Nederlands dichteres en romanschrijfster (Amsterdam, 1945). Studeerde klinische psychologie in Leiden, waar ze in 1969 afstudeerde. Aan het Haagse conservatorium studeerde ze piano, een opleiding die ze in 1976 afrondde. Daarna studeerde ze in Amsterdam waar ze de opleiding van de Nederlandse Vereniging voor Psychoanalyse volgde. Vanaf 1987 is ze verbonden aan het Nederlands Psychoanalytisch Instituut. Ze brak haar carrière als pianiste af en begon gedichten te schrijven waarmee ze debuteerde in Maatstaf in 1988. Haar officiële debuut is de gedichtenbundel Soldatenliederen (1991), waarmee ze meteen de C. Buddingh'-prijs verwierf. Deze poëzie kon al direct rekenen op een grote publieke belangstelling door de herkenbare manier waarop ze de grote vragen van het menselijk bestaan aan de orde stelt. De achtergronden van deze gedichten zijn van autobiografische aard. Haar poëzie is anecdotisch en ironisch-realistisch, waarmee ze zich in de traditie plaatst van dichteressen als Vasalis, Michaelis en Herzberg.
Met haar eerste roman Het meesterstuk (1994) bereikte Enquist onmiddellijk een groot publiek, ondanks het feit dat de kritiek niet onverdeeld gunstig was. Het meesterstuk is een psychoanalytische roman die personaal verteld wordt, maar waarin de beroepspsychiater Lisa als alwetend personage commentaar geeft. Zowel in Het meesterstuk als in de roman Het geheim (1997) is het ouderschap, met name het moederschap, het centrale thema.
Veel van de poëziebundels na Soldatenliederen bevatten een afdeling reisgedichten, met poëzie over een reis of een tocht, maar bijvoorbeeld ook over de ontdekker James Cook, zoals in Een nieuw afscheid (1994). In 2000 werden Enquists gedichten bijeengebracht in De gedichten, 1991-2000. Voor Het meesterstuk kreeg Enquist de Debutantenprijs 1994.
Inzendingen van deze schrijver
33 resultaten.www.gewicht.com
gedicht
3.0 met 27 stemmen 
9.813 Hoeveel aandeelhouders dansen
op de punt van een naald? Gewichtloos
web voor wie gelooft. Het schittert
op een scherm. Uit de mobiel kwijlt
een ijle Beethoven. Wat je zegt raast
jaren rond de aarde, een pulserende
stroom noodkreetjes. 'Lekker chatten
met mevrouw Van der Geest in...
Kerstziekte
gedicht
2.0 met 71 stemmen 35.150 De rivier heeft zich tot meer
gestrekt en klotst onder de waslijn.
Geen plaats voor paarden, engelen;
in geen herberg thuis. Ga liggen
onder zeven dekens, koorts ranselt
de gewrichten, laat hem, hij maakt
zich zwaar in haarwortels en oogkas.
Straf, teken? Na een troebele
nacht ligt water...
Parijse daken
gedicht
3.0 met 6 stemmen 7.867 Ik kreeg een hotelkamer met openslaande
deuren. Zesde verdieping. Jij, al anderhalf
jaar dood, zat tegenover mij. Ochtend.
Een zeer lange neger bracht ons ontbijt,
hij glimlachte. Tussen ons in schikte ik
kopjes en messen. Ik schoof een croissant
op je bordje, hier, dat vind je lekker,...
Winterstop
gedicht
3.0 met 23 stemmen 16.368 Als gras in december, doe niet
aan groeien, kruip weg onder
een kille deken. Het is zwart
in de doelmond.
Er wordt gedroomd van zaadschieten,
bloeien met wuivende pluimen. Noppen
ranselen je recht, het mes
maakt je hard.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde...
Ontsnappen
gedicht
3.0 met 135 stemmen 35.049 In de kooi van dag en nacht,
de kooi van de boodschappen,
blikjes bier, de betere baan.
In de kooi van het fotoalbum,
van de liefde. In de kunstkooi,
in de kooi van het weten:
Sta op, grijp de tralies,
haal de diepste adem en
scheur je hart uiteen.
Winterwerk
gedicht
3.0 met 16 stemmen 17.688 De sarabande spelen op de vrieskoude
deel. De uilen hebben het klavier onder-
gescheten. Stom staan de dingen
van de zomer om je heen, strohoed,
trompet. Omhoog die bovenstem, waar
vogels schuilen op de balk, en dan omlaag.
Vertraag het lied, houd in totdat bloed
stolt en adem stokt. Kan...
Polikliniek
gedicht
3.0 met 41 stemmen 31.946 De scalpel. Dieper. Het pincet
rukt met een schijn van drift de rode
tijdbom weg. Doe nu mijn zoon weer
dicht, chirurg, vijandig bondgenoot.
Sluit op zijn rug die rare mond die
fluistert over ongepaste groei en dood.
Na afloop benen wij, veldheren, door de
gangen langs brancards, langs...
Alsof
gedicht
3.0 met 42 stemmen 14.420 Wij schrijven zo graag over hersens,
wij dichters. We klemmen het brein
in de handen; woorden druppen op tafel.
Het lukt! Een zoemen start in Wernicke,
Broca. Liquor klotst in de ventrikels,
ionen krioelen in synapsspleten.
Dan een toets van beheerst verdriet:
de glorie vergaat als wij...
Leugens in bessentijd
gedicht
2.0 met 64 stemmen 33.210 Welke constructie is steviger, heeft langer
standgehouden. En hoe meer er wonen, hoe
minder je wegkomt. Waarheen. Het verlangen
is een zomerhuis zonder kookplaats en zonder
geschiedenis. Hier ben ik omdat ik hier ben.
Vannacht was ik wakker, het waaide, regen
striemde de kastanje terwijl...
Voorjaarsrief
gedicht
3.0 met 24 stemmen 16.295 Gerrit ik schrijf je het wordt lente,
er ligt bros ijs op de tafel - gaan we
dit jaar weer van rotsblokken springen,
vrolijke rookvanen wegblazen, verdwenen
dichters bezingen? Nu, het wordt lente,
het schrijnt waar zij weggescheurd werden,
de onzen, we staan nog te trillen; veel
vocht...
Typologie van de drenkeling
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.560 Ze klimmen aan de uitgestoken hand de kant
op, kijken langs je heen; op weg weer, als zij
waren toen ze in dit nat abuis verzeilden. Dank-
bare schimmen die zich sluiten als het water zelf.
Soms brengt de dreg sereen en willoos materiaal
in vreemd geplooide stof. De dood als regisseur
van...
Lente
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.718 Het klein hoefblad hield ik vroeger
scherp in de gaten. Wanneer, waar,
of het al. Ook de kale witte klaver
en later de rode met de roestplekken.
Wij schrokken nergens voor terug
met onze manden en spaden. Weide
stond in plaggen voor het keukenraam
te sterven, te snakken naar water.
Nu...
Waakzaam
gedicht
2.0 met 6 stemmen 2.188 De roffel van zijn hart waarschuwt
het kind dat op de schommel tolt
en zweeft. Hij knikt zodra het landt.
Het denken houdt niet op. Als zij
gaan liggen in de nacht weeft hij
een net van aandacht om het huis.
Gedachten jaagt hij ver voorbij contract
en kruising. Al het onverwachte is
een...
Mijn zoon
gedicht
3.0 met 5 stemmen 3.703 Mijn zoon stormt door het huis,
een roffel op de trap. Hij is
zichzelf een motor. Het lied
dat in hem leeft ontsnapt hem
soms. Ik hoor hem zingen
op de gang en zwijg.
's Nachts is hij bang, hij twijfelt
aan zichzelf, aan ons, de wereld.
Ik neem hem in mijn arm
en zonder spreken vaag...
De stad herboren
gedicht
4.0 met 15 stemmen 3.485 Liggend ontwerpt hij het stadsdak, prent
het patroon van bladloze takken tegen fel
blauw in zijn brein, dat bloemkooltje, leeg
nog en klein. Waakzaam ontvangt hij licht
en lawaai, zonder oordeel. Honden, motoren,
een boor. Ik duw zijn wagen en merk hoe hij
schift, niet meer schrikt,...
Ineens
gedicht
3.0 met 9 stemmen 5.874 Ineens was ik het vermogen
om warmte vast te houden
verloren. Nu de kinderen
het huis uit zijn, snoof ik,
ja, ja. Ik kroop onder steeds
meer dekens. De kachel
loeide. De warmste van ons
tweeën kon mij niet meer
verhitten. Ik rilde en
huiverde alsof ik oog
in oog stond met de...
Fantoom
gedicht
3.0 met 8 stemmen 6.035 Het is een woord voor pijn die geen
bestaansrecht heeft; je lijdt aan
een afwezigheid, je snakt met hart
en huid naar wat er eerst nog was.
Wat afgesneden is dringt zich bedrieglijk
op, je strekt je armen blind naar
de verzaagde voet, een leegte,
het verdwenen kind. Het is een naam
voor...
Een nieuw jaar
gedicht
3.0 met 3 stemmen 11.878 Nog niet. De zoon moet nog trouwen,
de oude nog stervan. Er komt nog
wereldvoetbal en goudvissenbroed.
In de reiskist vouwt zij de avondjurk,
kinderkleren, gesloten papieren. Eetbaar
de kleine vruchten en draken van koek.
Op de steiger blijkt de kist gevoerd
met gestreepte zijde. Leegte,...
Klank
gedicht
3.0 met 6 stemmen 8.644 Het kind zat naast mij in een zaal,
tussen ons lag de partituur. Maat-
strepen stonden stijf in stil geweld
van inkt. Dankzij de muren
en het dak werd dat geluid.
Zoals bij ons de huid verdriet
omspant, zei ik, en een voor een
wees ik de instrumenten aan
op het schavot. Zij is er...
Vanuit de keuken
gedicht
4.0 met 5 stemmen 9.743 Voor L.
Mijn zilverharige vriendin en ik
zijn als twee grote appelbomen
steviger en heerlijker dan ooit in bloei,
voor de bongerd gerooid wordt.
Wanneer wij elkaar spreken, bijvoorbeeld
over het best-bewaarde damesgeheim
aller tijden, of over hoe wij ons
voegen naar de wet van de...
Tamboer
gedicht
4.0 met 7 stemmen 5.380 We horen hem wel, de tamboer in de verte,
maar luisteren niet. De maat van zijn stokken
bepaalt onze stappen. Ook nu. Verwijlen
wil ik bij een wals van vroeger, een dans,
kind op de arm. Het spant ondraaglijk
tussen toen en vandaag. Aan de mars valt niet
te ontkomen. Woedend doe ik een...
Krimp
gedicht
2.0 met 2 stemmen 4.709 Hoe de dagen mij ontkomen, steeds
waait er een nieuwe tegen het raam.
Een somber kind in de keuken eet
niet meer uit mijn pannen. Zeldzaam
is het oude leven dat voelt als immer.
Intussen verwaaien mijn uren, ze zijn
de echte, wat tegen mijn raam slaat
is het echte leven, het...
Papierland
gedicht
3.0 met 17 stemmen 6.461 Krakend neerzitten en kijken
naar wind op een foto. Hoe
de geketende dansers buigen op rij!
Wij waren tien en wilden naar zee.
Melkzuur in de benen, blaasbalg
in de keel. Storm blies tranen
over de wangen, schelpengruis
knapte onder onze banden. Wij
trapten ons achteloos een...
Zo is het
gedicht
3.0 met 4 stemmen 8.492 Breek hier je benen. Voormalig water
huppelt nieuwsgierig, verliefd door het gras.
Een lening meisjeslijf. Stoot hier je tenen
tot bloed aan die badkuip vol jeugdschuim.
De beeldhouwer, lefgozer, tovert uit leven
een kist vol gedenkgoed, laat hem lomp neer
naast een pad. Hij liet beweging...
Stuwmeer
gedicht
3.0 met 7 stemmen 6.205 Toen de dam klaar was
begon het water te stijgen.
Kilte ving aan in de berg-
wand. De bomen begrepen
niet hoe zij stikten in wat
hen lief was. Vissen kwamen
te zwemmen in de wijngaard.
Schreeuwend breken mijn kinderen
het gladde watervlak. Ik wil
hen roepen: acht niet de pijn...
Als water ben ik uitgestort
gedicht
3.0 met 20 stemmen 9.026 Dom water. Beukt en striemt de
pijlers van de brug die zwijgend
schrap staat tegen overgave. Eeuw
na eeuw is wat hij weet het binden
van twee oevers. Waakzaam, moe.
Weer ga ik door de oude stad, altijd
naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij
in machteloze aandacht, blote hand
op...
Decemberoffensief
gedicht
2.0 met 31 stemmen 10.725 Alleen de allerergste wanhoop is zo koud
als deze slotgracht; dit verdraagt
geen mens die niet bevroren is.
Soldaten hebben pijn die zij niet voelen,
bloed dat niet vloeit, grimmig gevecht
met slechts een schijn van woede.
Krakend verscheurt een paard het ijs,
galop gestold. Alles zit...
Een menigte
gedicht
3.0 met 8 stemmen 6.228 Verbaasd merkte de moeder
dat zij een menigte werd.
Binnen enkele dagen was het
gebeurd, bleek zij uiteengevallen
in een waaier van vrouwen.
De weerloos-blije liep daar
van haar geheugen te genieten;
de verslagene, die snel op weg
wilde naar welke dood dan ook;
de trieste...
Weerzien
gedicht
2.0 met 31 stemmen 13.647 Hoe de mensen, hoe deze mensen, hoe
een man en een vrouw na jaren elkaar –
hoe na jaren deze mensen elkaar zullen
zien, harnas van vroeger over het sleets
lichaam, hoe in hun botten moeheid
en deceptie jaar na jaar kerven.
Hoe mensen, door afscheid op afscheid
gestriemd en geslagen,...
Met stomheid
gedicht
2.0 met 99 stemmen 48.211 Voor Herman de Coninck
Loodzware dagen zeggen we maar
wat weegt zo'n woord weinig; het laatste
zeilt op stadsdamp neerwaarts, kromt
zich keer op keer om zijn betekenis.
Argeloos keren de huizen hun dierbaarste
wanden naar buiten, fluisteren Lissabon,
Lissabon. Tussen keuken- en...
Meer van deze schrijver...
