biografie: Carel Vosmaer
1826 - 1888
[Den Haag 1826 - Territet (Montreux) 1888]
Vosmaer studeerde rechten te Leiden.
Vanaf 1873 leefde hij als ambteloze geletterde in Den Haag. Hij hing een vrijzinnig liberalisme aan. Hij bewonderde Multatuli. In de Spectator gaf hij ruimte aan Perk, Paap, Kloos en Van Eeden.
Als overgangsfiguur heeft hij een eigen plaats in de Nederlandse literatuurgeschiedenis.
Inzendingen van deze schrijver
9 resultaten.MELANCHOLIA
poëzie
4.0 met 15 stemmen 
2.932 Als men ten laatste heeft gevonden
Waar heel de ziel naar smacht,
Dan is ’t te laat, de dag verzwonden,
Reeds valt de nacht.
Als ’t kleed ons past, is het versleten,
Als men het boek kent, is het uit,
Als men het leven komt te weten,
Dan valt het scherm dat alles...
Zondagmorgen aan het strand
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.276 Blauw wolkloos welft zich de hemel
Boven de wijdgestrekte zee.
Van zongloed wemelt de tintlende dampkring;
Parelkleurig rust het zeevlak,
Ongerimpeld, zilverglanzend;
Aarde en hemel vloeien ongescheiden ineen.
Meeuwtjes, duiven der zee, zittend op 't spiegelende vlak,
Dromen van eeuwige...
Het raapt al kogels
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.151 De vorsten spelen 't hoge spel,
't Plunderende, volkenmoordende spel,
Waar 't krijt gekozen is, wordt al
Wat oogst beloofde
Groen weggemaaid;
't Hinderlaagbiedende struikgewas
En 't breed gekruinde hout geveld;
Bloemrijke villa's en nijvere hoeven geslecht;
En vóór de oorlog
Is...
Iets geniaal
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.868 Iets geniaals heeft toch Piet Prul in ’t eind bedreven,
Want wat hij nooit bezat, hij heeft de geest gegeven.
HET EILAND MELOS.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 438 Kleine smaragd in de kring van de edele stenen, die blinkend
Sieren de golvende plooien van 't kleed der Aigaiïsche waatren,
Ligt er het groenende Melos, het vuurontsprotene eiland,
Waar zich de gloed van Hefaistos in spleten en dampende bronnen
Toont, en dat gips en aluin en de zwavel en 't...
OCHTENDGLOREN.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.041 Langzaam sleept de heilge nacht haar sluier,
IJler, doorschijnend aan d' uiterste slippen,
Weg van de aard', en de laatste sterre
Dooft hare glans.
Zacht ontwaakt uit de sluimer het leven,
't Windeken suizelt,
Licht als een...
Aqua-forti
poëzie
4.0 met 2 stemmen 476 Weet gij wat etsen is ? — Het is flaneren
Op 't koper; 't is in 't zomerschemeruur
Met malse vedelsnaren fantaseren.
't Zijn hartsgeheimpjes, die ons de natuur
Vertrouwt, bij 't dwalen op de hei, bij 't staren
In zee, naar 't wolkje in het zwerk, of waar
In 't biezig meer wat eendjes...
Drang tot drinken
poëzie
2.0 met 8 stemmen 1.390 De donkre aard drinkt vochten,
Uit d’aarde drinken bomen,
De zee drinkt uit de wolken.
Het zonlicht drinkt de zeeplas,
De maan drinkt uit de zonne,--
Wat laakt gij mij dan, vrienden,
Die ook verlang te drinken?
Een treurende es
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.403 Een treurende es zweept ruisend
Het hangende loof om het puin.
Stil koestert een teder viooltje
Zijn geluk in het mosrijk duin.
