biografie: Edward Koster
1861 - 1937
[Londen 1861 - Den Haag 1937]
Edward Bernard Koster werd geboren is Londen maar is opgevoed in Nederland. Hij studeerde in Leiden klassieke talen en promoveerde op het proefschrift ‘Studia tragico-homerica’. Hij was vanaf 1897 leraar te Den Haag.
Naar zijn eigen verklaring (Gedichten, 1888) had De Nieuwe Gids invloed op hem uitgeoefend. Zijn tweede bundel ‘Liefde's dageraad en andere gedichten’ (1888-1889) verscheen in 1890. De door Van Deyssel in De Nieuwe Gids geuite kritiek heeft Koster hem nooit kunnen vergeven.
Hoewel Koster vooral natuurlyriek schreef, was zijn epiek sterker. Zijn belangrijkste gedicht is Niobe (1893). Ook Odusseus' dood (1908) en het kortere Adrastos (1909), beide rijmloze gedichten, bevatten waardevolle gedeelten.
Koster schreef ook studies over Shakespeare en vertaalde een groot aantal van zijn werken bijv. Antonius en Cleopatra (1904), Macbeth (1908) en Julius Caesar (1910).
Daarnaast vertaalde hij uit het Duits (o.a. van Lessing ‘Nathan de wijze’), Italiaans, Grieks en Latijn.
Van zijn essays kunnen worden vermeld: Over navolging en overeenkomst in de literatuur (1904) en Studiën in kunst en kritiek (1905).
Werk:
Natuurindrukken en -stemmingen (1895)
Tonen en tinten (1900)
Verzamelde gedichten (1903)
Gedichten (1908)
Ver van 't gewoel (1922)
Inzendingen van deze schrijver
44 resultaten.Avondlaan
poëzie
3.0 met 7 stemmen 
1.672 'k Loop in de koele lafenis der laan,
De tarwe wiegelt langzaam 't bruin-geel goud,
Er waren fluisteringen door het woud,
Geruis van vogeltjes, die huistoe gaan.
Koel-ruiz'lig schuif'len siddert door de blaân,
Waar wind zijn lichte tenten heeft gebouwd;
En sterrelend doorblinkt de...
Ontwaken
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.588 't Is buiten kalm. Het lomm'rig dorpje ligt
Met daken puntig tussen ronde bomen,
Vervlietend in de zacht-opalen zomen
Der kim, die trilt in neev'lig morgenlicht.
Het vogelfluiten brengt een blij bericht
Van leven na het stille, doodse dromen,
Dat sluipend door de nacht was...
PRINCESSENMUMMIE.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 697 Dat zwart skelet, van windselen ontdaan,
Waaraan het uitgedroogde vlees nog kleeft,
Die groezelige hoop, waarvoor men beeft, -
Bedenkend het meedogenloos vergaan
Van al wat ademt onder 't licht der maan, -
Die mummie heeft verlangd, geliefd, geleefd
Het volle leven; wat maar 't leven...
De zon
poëzie
4.0 met 2 stemmen 819 Ik ben de wever aan des tijds getouw,
En schik de gloeiend-bonte taferelen,
Aan mij de macht om werelden te delen,
Ik schok der vorstenrijken vaste bouw.
Ik ben de aleeuwig-brandende flambouw,
Die 't groot Heelal gestaag komt toebedelen
Het licht en 't leven, die op aard komt spelen...
Voor mijn kindje
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.276 Kindeke, bloeiend in 't zonnelicht,
Lachend en kraaiend met je olijk gezicht,
Knippend met oogjes en grijpend met handjes,
Knikkend het hoofdje boven de kantjes,
Boven de licht-blauwe, zijdene bandjes
Van je wit, gebold japonnetje,
Kindje, lachend in het zonnetje!
Kindje, spartelend met...
Een stukje wereld…
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.919 Een stukje wereld in een regenboog:
Wat boerenhuisjes en een korenveld,
Waardoor een sidd’ring vaart van vochte wind,
Een klompje bomen, wier zwaar-tintig loof
Met forse donk’ring uitstaat tegen ’t licht
Van de avondlucht, mat-blauw met zweem van groen;
Een eindje hei als smeltend...
T WAAR BETER STIL TE BLOEIEN...
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.783 't Waar beter stil te bloeien als een bloem,
En stil te sterven bij de dood van 't jaar,
Stil af te vallen als 't Novemberblad,
Dat zich, onmerkbaar krimpend, mengt met de aard',
Dan al 't gewoel, deze ergernis en pijn.
Wat helpt het slaven in de wildernis?
Wat baat het sloven in een...
Mijnwerkers
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.141 Zij dalen zwijgend in de don'kre grond,
Met bleke lippen en verflensende ogen,
Vervloekend de hardvochtig-valse logen,
Die hen tot nacht doemt, als de morgenstond
Met nieuwe glansen rijst, en schitt'rend-bont,
Van zuiv're zonneschoonheid overtogen,
Het land lacht in het licht, en uit den...
Demonen van Notre Dame
poëzie
3.0 met 11 stemmen 4.337 Verwoed-fantastisch staat het grote heer
Van hoondemonen op de ommegang,
In gramme toorn of onverschillig-wreed,
In spottend peinzen om de wereldklucht.
Zij lachen om het zwoegend 'tout Paris',
Om rechtsgeleerden die met brede bef
Van onschuld voor de schuld'ge borst te pronk
Het recht...
WANHOOP.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 409 Ik ben zo droef omdat ik niet kan horen
Uw zachte stemme met haar zoete taal;
Terwijl 'k langs de besneeuwde straten dwaal,
Klinkt mij 't gelach der menschen vreemd in de oren.
En door de luiken van de hoge toren
Stroomt het geluid mij binnen van 't metaal;
Geroerd sta 'k stil; wijl...
VISIOEN.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 519 In starren nacht lag de woestijn van 't leven,
En strekte ver zich in de somb're tijd,
Daar was geween en wanhoop, moord en strijd,
En boven kwam een zware bloedwolk zweven.
Daar bloeiden bloemen, in gestadig beven
Geschommeld door de wind van haat en nijd,
De rode: bloeddorst, en de...
LENTE.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 267 'k Zie weer de glinsterende mugjes dansen
In held'rer zon neersprankelende glansen;
De wolken varen rustig langs de hemel,
In bos en water krielt een nieuw gewemel.
De koude luister van de winter vluchtte,
En alles bloeit wat eens zijn nijping duchtte;
Zacht worden blaad'ren door...
Zij maaien stadig met gelijke slagen
poëzie
4.0 met 2 stemmen 241 Zij maaien stadig met gelijke slagen,
Drie mannen, de armen strekkend met de zeis,
De benen ver gespreid, naar vechterswijs,
In felste warmte van de zomerdagen.
Met ritmisch schomm'len gaan de bovenlijven
Al op en neer, als grof-massieve slingers,
En stoer omsluiten de geknookte...
NIJMEGEN.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 465 0 stad van licht, met zilver-gouden gloor,
Op 't spieg'lend water, dat, vlak uitgespreid
In nachtvreê, tot ontvangenis bereid,
Uw pijlend glansgetril in zich verloor!
En opwaart slingert zich de straat, waardoor
Geel-rode stippen gloeien; majesteit
Omgeeft het Valkhof, dromend...
IN DE MOSKEE.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 259 Ets van Beuer.
Trots op het witte ros, dat buigt gedwee,
Verheft hij zich, de Sultan, met gebaar
Van heerschappij, en angstig deint de schaar
In 't vale schemerlicht van de moskee.
En door de ruimte ruiht een bange beê
Tot hem, de heerser, aan wiens voeten daar
Een mensenhoofd...
SLAAP
poëzie
4.0 met 2 stemmen 414 Strooi mild'lijk op mijn ogen in de nacht,
Vorstinne Slaap, uw zoet vergetelkruid,
Wieg zachtkens me in uw armen, liefste bruid
Van al wie moede is en naar ruste smacht.
Omhul me, o Slaap, in uwe vale dracht,
En doof het felle gloeien liefd'rijk uit
Dat in mij brandt, de gouden poort...
REGENNACHT.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 374 Al is er maan-vermoeden,
De lucht is leeg,
Des hemels baan bevloeden
Veel wolken veeg.
De droppen komen zijgen
In zachte val,
De blaân der bomen nijgen
In regenhal.
't Is alles mat en eenzaam,
In vree gesust,
En alles wat gemeenzaam
Met licht is, rust.
HERMES VAN PRAXITELES.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 323 Hier klopt het marmer met een levensslag,
Pulseert de scheppingsdaad in pracht van bloei,
Waar overweld'gend rijst in hoge groei
Het heerlijk godenlijf met mild gezag.
Wat toch het dwepend oog bepeinzen mag?
Waarhenen stroomt het rustige gevloei
Van de' ernstig-zachte godenblik? Wat...
HERFSTBOS.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 325 Ik ril van schoonheid: vurig-wreed doorflitst
Hel geel de doff're kleuren van het woud,
Een stervensgil, een koortsgloed, felle vlek
Van gloeiziek kwijnen in het late jaar.
Schoon sterft het bos, een ridder zonder blaam,
Gedost in geel en hartverheugend rood,
Met helmpluim, die de...
ZACHTE DAGEN.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 371 0 nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel,
Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk
Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet
Bezaaid is met het gulle sprankelgoud;
Nu schaduwlanen koel
In kalme schemer mijmervol
Zich allerwegen oop'nen; nu het riet
In fluisterbeving zoetlijk neigt,
De...
LENTE
poëzie
4.0 met 2 stemmen 376 De regen tinkelt in de plas,
En lichter groent het lage gras,
De tere blaadjes lopen uit,
En donker gloeit het heidekruid.
De vogel tjuikt zijn liedje weer,
In blauwe dromen ligt het meer,
Een zachte wind waait door de lucht,
En sterft in ’t woud met flauwe zucht.
Hoor! welk melodieus...
VRIJ NAAR CATULLUS' 51ste CARMEN.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 563 Een God zou mij 't geluk benijden,
Als ik door uwe blik geboeid,
Mij in uw liefde mocht verblijden,
In geestdrift voor uw schoon ontgloeid.
Met lieflijkheden overtogen,
Hebt gij door uwe zilv'ren lach,
Door 't glinst'ren van uw vlammende ogen
Mijn wil verlamd van dag tot dag.
Gij hebt...
Ik kan uren zitten turen
poëzie
5.0 met 1 stemmen 544 Voor J. Reddingius.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar het wiss'lend zilv're spel
Van de stippen,
Die er glippen
Over 't water bij de wel.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar 't krioelen door het mos
Van de diertjes
En de miertjes
In het boom-gekroonde bos.
Ik kan...
MIST
poëzie
4.0 met 1 stemmen 458 Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist
Zich vlijend om 't gebied van stad en land;
De lichten schijnen met een matte brand,
Gehuld in damp'ge waâ van amethyst.
't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist
Gezien door dof-beslagen, glazen wand,
Waarboven zich de grauwe hemel...
Najaar.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 562 Er liggen lange strepen in de lucht
Van donker-grijs, de zon verbergt haar schijn;
De heuveltop, gehuld in ’t mistgordijn
Staat als een reuzenschim, ver weggevlucht.
De wind kreunt met een lang-gerekte zucht,
Als deed het machtige ademen hem pijn,
Gedoken zit het stomme vogelijn,
En ’t...
Ik kan uren
poëzie
2.0 met 6 stemmen 580 Ik kan uren
Zitten turen
Naar het wisselend zilveren spel
Van de stippen,
Die er glippen
Over 't water bij de wel.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar 't krioelen door het mos
Van de diertjes
En de miertjes
In het boom-gekroonde bos.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar het grillig...
FRANCISCUS VAN ASSISI.
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.394 Met milde geestdrift in het peinzend oog,
En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond
Omspeeld van teed're weemoed, door het blond
Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog
Een man, omvonkeld door de stralenboog
Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond
Van Christus bloedt in...
Maannacht
poëzie
3.0 met 3 stemmen 667 Over de tuinen schijnt de maan,
'k Hoor een zucht door de bomen gaan,
Eenzaam ligt de brede laan
In de kalme nacht.
Twijgen trillen in 't blauw-wit licht,
Hoge kruinen verdringen zich dicht
Achter 't lange vergezicht
Van der lane pracht.
Stil verdroom 'k de milde tijd,
Nu de maan...
Zomerdood
poëzie
4.0 met 3 stemmen 551 O herfstvertedering in het stille woud,
Waar bruine blaadjes rusten op de poel,
Of langzaam drijven zonder lust of doel
En bomen prijken met het som'bre goud
Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,—
0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel,
En vale bermen, kalme mijmerstoel,
En...
Najaar III
poëzie
5.0 met 1 stemmen 389 III
'k Geniet met dankbaarheid de zachte dagen
En de geleidelijke gang der weken,
Waarin geen stoot de teed're rust komt breken,
Geen winterleed de najaarsstilte plagen.
'k Hoor nòg in 't hout der woudduif innig klagen,
En dool gelukkig langs...
Meer van deze schrijver...
