biografie: Erik Spinoy
(Aalst, 1960) is een denkende dichter die zich, waar het denken ophoudt, beroept op poëzie en taal. Als denker is hij geïnteresseerd in de grenzen van het kennen, en als dichter vraagt hij zich af of de poëzie die grens misschien zou kunnen slechten.
Het gaat in Spinoys poëzie steeds om de verhouding tussen mens en werkelijkheid. Wie de werkelijkheid wil weergeven, ontkomt niet aan de leugen en het bedrog van de eigen vooringenomenheid: om de werkelijkheid te representeren moet ze tegelijkertijd ontmaskerd worden. Door haar te spiegelen aan die van een ander, bijvoorbeeld.
Filosofie en literatuur zijn voor Spinoy elkaar overlappende domeinen. Het gedicht is geen weerspiegeling van iets dat al bestaat maar creëert zelf nieuwe betekenis en stelt dat proces van betekenisgeving centraal.
Spinoy beschouwt de taal als een instrument waarmee je, tegen beter weten in, kunt proberen te ontsluieren wat niet ontsluierd kan worden. Spinoys poëzie is vol van weelderige klankrijkdom en dubbelzinnige betekenissen. Ze getuigt van de sympathieke neiging tot het bewaren van mooie woorden die in onbruik dreigen te raken en van een fascinatie voor orakeltaal. Maar nooit gaat de rem helemaal los. Spinoy schrijft beheerste en ironische poëzie, zoals je dat van een denkende dichter verwachten kunt.
Poëzie maakt het denken lichter, zou Spinoys adagium kunnen zijn. ‘Ons past bescheidenheid tegenover het mysterie van het zijn,’ zegt hij in een interview, ‘maar wat klinkt dat verschrikkelijk zwaar. Dat wil ik in mijn gedichten niet.’
Inzendingen van deze schrijver
14 resultaten.Fuck de grizzly arend
gedicht
3.0 met 3 stemmen 
4.778 Fuck de grizzly arend beren van het ijs,
screw de bever in zijn burcht -
te warm is het naar vonkend
spattend water zie ik om alleen
of graaf een kuil in vochtige grond
en laat mij zoeken in de buik
van welige struiken.
Insecten om de muil in dit mijn hijgend rijk
waar hij mijn zon niet...
Een ding gestand doen is
gedicht
3.0 met 10 stemmen 8.295 Een ding gestand doen is
jezelf beliegen. Van een pop, een beeld,
een torso luidt de saaie waarheid dat
ze dood zijn. Al wat meer lijkt
is verguldsel uit de smidse
van je ogen en verfraaiing door je
geest vol kinderleugens. Maar soms -
het duurt niet lang, je moet jezelf
verschalken -...
De smalle straat
gedicht
4.0 met 3 stemmen 6.932 De smalle straat
de meidoorn heg
het werkhuis met
machines, wipzaag, schavelingen
de varkensstal
de boomgaard met
de pruimelaren overheerlijk
ijzige winters en
azuren zomers
waarin oorlogen som kwamen
onverklaarbaar
tot ze ook weer gingen
auto's voor het eerst...
Je weet niet wat je zegt
gedicht
3.0 met 18 stemmen 11.221 Je weet niet wat je zegt
in welke grond het valt
of het in lentes opschiet
als een distel
klaproos
tulp
verdooft of wekt
wanneer je
in je stenen klokhuis zit
en het geschrevene
nog leeft
of niet
en vreemde grond en verse regen
voor je spreken gaan
of...
De muur
gedicht
4.0 met 4 stemmen 1.543 Een composthoop en, erboven,
slierten traag vervluchtigende rook. Op
het erf een kar met groenvoer. Groene halve
staldeuren. En op de strakke, spiegelende beek
lichtbruine vlekken, bladerdek. Roerloos
wou je zijn, onbewogen blijven. Maar het
is het rood, het rood van de klimop,
dat,...
Oog om oog?
gedicht
2.0 met 4 stemmen 14.479 Geen denken aan:
hier is de rechterwang
en hier de linker.
Je weet
hoe het om alles staat
hoe of men zich gedraagt -
negeer het straal.
Wat dwars zit in de keel
(een botje, vissengraat)
zij alle eer.
Wil wat niet rijmt
in dit verband
en maak het
werkelijk...
Komt het?
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.178 Onvindbaar in de groei
van gras, een heksenkring.
Diep in het rijpen van een vrucht.
Slaat donder in de lucht.
En doemt met bergen op
in ijs, een rode lavastroom.
En schrijft, wanneer de dag zijn
licht verliest, zijn naam
in uw gevoel.
Maar later slaat het licht weer aan.
Je moet...
Gesneeuwd heeft het...
gedicht
3.0 met 11 stemmen 6.698 Gesneeuwd heeft het
in deze vlakste aller vlakten
Een wolf voelt zich
geroepen tot bewegen
en zet zich dan ook
werkelijk in beweging
Een goede wolf draaft links
de dageraad tegemoet
Kwade wolven ook.
---------------------------
uit: 'Boze Wolven', 2002.
Henry Moore in Palais Auersperg*)
gedicht
2.0 met 23 stemmen 6.917 Een duif
bereikt een tak. Het klinkt
als knarsende scharnieren,
hangt in de zilveren lucht
en is weer uitgewist.
Klimop bekleedt verweerde stammen.
De cirkel van kastanjes, langzaam uit
elkaar gehaald, legt op het grasperk
nog de handen van zijn schaduw,
bedekt het met een zoete...
De wind, de eindeloze wind
gedicht
2.0 met 30 stemmen 9.803 De wind, de eindeloze wind
waait waar hij wil
danst op een esdoornblad
smijt schepen heen en weer
vermaakt zich met een zwaluw
legt zich doodmoe neer
opeens.
Wat hij, zijn waaien
te betekenen heeft?
Verkeerd, aan dit adres!
---------------------------
Uit: 'Boze Wolven', 2002.
Een wolf
gedicht
2.0 met 93 stemmen 21.778 Een wolf
is als een huis
waarin twee gaten gapen:
een gat
waar nooit een voordeur zat
de holte
van het keldergat.
Door lege ramen kruipt
klimop en wingerd binnen
en neemt kamers in bezit.
In kelders huist
het ongewervelde
en draait en draait
zijn blinde...
Wat die witte dan wel
gedicht
2.0 met 25 stemmen 11.094 Wat die witte dan wel
zeggen wou?
wat zegt vuurwerk
hoogtevrees
een hartaanval?
Als zaaier zaait ze
maanzaad
in u uit.
Als beker lest ze dorst
met ongewone wijn.
Als brandglas steekt ze
kaarsen aan die
onvoorzien
in andere...
Van ver
gedicht
3.0 met 17 stemmen 12.482 van buiten komt het
en omvademt ons
zoals een ongeziene
hallucinogene mist die
ademtocht na ademtocht
zich afzet, condenseert
en druipsteen vormt
totdat een samenstel ontstaat
dat als vanzelf
de plaatsen kiest
waarheen gehoorzaam
onze allersnelste voeten gaan
tot ze ijkoud en...
De triestigheid 's avonds
gedicht
2.0 met 18 stemmen 6.998 Ontstaat een ritselen en geknaag.
Een roetkraai ruimt het stoppelveld.
De haagbeuk heeft zich opgemaakt.
De tuin ligt als een laken
kaal.
Op donkere velden brandt het loof.
De toren geeft de uren aan en wind
bevoelt haar jurk. De rug buigt
als een hazelaar.
Een hand omsluit een hand,...
