biografie: Ester Naomi Perquin
Ester Naomi Perquin groeide op in Zeeland en is sinds dertien jaar woonachtig in Rotterdam. Ze volgde schrijfonderwijs in Amsterdam en werkte vier jaar als gevangenisbewaarder om dat te kunnen betalen. In 2007 debuteerde zij bij Uitgeverij van Oorschot met de dichtbundel Servetten halfstok. In 2009 volgde Namens de ander.
Voor haar werk ontving ze ondermeer de Liegend Konijn Debuutprijs, de Anna Blamanprijs, de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs en de J.C. Bloemprijs. Ze draagt met regelmaat voor op festivals en in binnen- en buitenland. Begin 2012 verscheen haar nieuwe bundel Celinspecties. Deze bundel werd bekroond met de VSB Poëzieprijs 2013.
Ester schrijft naast gedichten ook essays en korte verhalen, geeft workshops en masterclasses en was jarenlang columnist voor De Groene Amsterdammer. Ze co-presenteerde en -programmeerde de afgelopen jaren De Nacht van de Poëzie in Utrecht, schreef radioverhalen voor de VPRO en leverde bijdragen aan ondermeer De Gids, Trouw en NRC Handelsblad.
Vanaf maart 2015 is Ester Naomi Perquin de vrijdagnacht-presentator van het VPRO programma Nooit meer slapen op Radio 1.
Inzendingen van deze schrijver
10 resultaten.Gezocht
gedicht
3.0 met 28 stemmen 
12.039 Man met grote handen en dito boekenkasten,
bij voorkeur met uitzicht op zee.
Veel gerookt mag er worden en films gekeken
waarvan ik het einde al weet.
Beloftes voor later het liefst onoprecht zodat
wat hij vertelt steeds weer uit kan gelegd
als een broek die te kort is,
een man die...
Housekeeping
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.542 Teruggekeerd van een wandeling langs de vreemde markten
van de stad, waar ze onder de geurvlag van honing en kaneel
levende aapjes en geplukte eenden verkochten,
trof ik mijn hotelkamer als volgt aan:
De zandkleurige kussens waren geschud, het bed was opgemaakt,
de handdoeken waren...
Een troost
gedicht
3.0 met 6 stemmen 4.307 Mocht het helpen: we bestaan massaal niet. Kijk naar zomers
die nooit overgaan, roestvrijstalen keukenmessen, daarnaast
bewegen we getalenteerd, feilloos in het niet-bestaan.
Er is geen sprake van, dat valt eenvoudig aan te tonen.
Wij hebben A) geen tijd en B) geen materiaal.
We...
Michael van W.
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.992 Wat ze ook willen, die dolle honden in mijn kop hebben altijd honger,
altijd dorst. Niet over praten. Het daglicht weet ze te verjagen,
voor even – maar zodra ik ga liggen begint het gedonder,
ze krabben me steeds uit mijn slaap, piepend om teven
of vlees, willen naar buiten gelaten. ...
Kortom
gedicht
3.0 met 5 stemmen 3.921 ik herinner me wel de sneeuw,
de Karelsbrug in Praag, hoe jij -
hoe jij tot op vandaag lacht om
iets dat ik niet zag, wat vlokken
van mijn schouder slaat.
Hoe ieder zinloos ingewikkeld
sneeuwkristal op kinderkoppen
achterblijft en erger:
dat het ons niet daarom gaat.
Maar of er een...
Vanmorgen werd ik opgebeld
gedicht
3.0 met 8 stemmen 8.119 Vanmorgen werd ik opgebeld door een mevrouw die wilde weten
of ik Richard was. Dit was nooit eerder voorgekomen.
Veel mensen hebben gewild dat ik iemand was, soms iemand
die ik was geweest, soms iemand die ik zou moeten zijn
- kijk eens angstig, praat als een non, spring op en neer,
kun...
Meisjes
gedicht
3.0 met 7 stemmen 7.036 Zo handig in hun alledaagse praten
rusten zij aan zij, een rij van jonge huid
en zachte haren in die al te hete zon.
Duingras kietelt hun benen en hoog
klinkt de pas bedachte lach die meeuwen
steeds verschrikt doet overkomen.
Van kop tot teen onaangeraakt
liggen zij, met allemaal...
Legale activiteiten I
gedicht
3.0 met 6 stemmen 5.184 Wakker maken aan het begin van de nacht
en om dromen vragen.
Als ze zeggen dat ze die nog niet hebben gehad
omdat je ze wakker maakte: een klap.
Als ze beginnen te huilen over hun haren naar beneden
aaien tot ze aan hun moeders denken. Dan zeggen
dat hun moeders niet meer zullen...
Gesprek
gedicht
4.0 met 8 stemmen 4.769 Op straat zegt een man in zijn telefoon nee zegt niet schreeuwt
wie denk je eigenlijk, haalt adem, ziet mij staan,
wie denk je dat je bent
met je goede manieren zogenaamd die rijke vrienden van je
met je vol geplande week je goede baan
zijn stem breekt het toestel open
die vrouw rolt...
Raad eens wie we tegenkwamen
gedicht
3.0 met 24 stemmen 9.106 Er was toch al met tegenzin, dat bleef je zien, een bankje neergezet.
Hier dan, harde planken naast een boom,
als je zo nodig zitten moet.
Maar liefdeloos of niet; het bleef bezet. Een oude vrouw,
al in zichzelf gekrompen, half voorover, hoofd
onder de takken door en kin vooruit geschoven...
