Harriet Laurey [Eindhoven 1924 - ]
Harriet Laurey werd in 1924 in Eindhoven geboren.
Zij is vooral bekend geworden als schrijfster en vertaalster van sprookjesachtige kinderboeken voor jonge kinderen. Ruim tachtig titels heeft zij op haar naam staan, waarvan Sinterklaas en de struikrovers (1958) en Verhalen van de spinnende kater (1969) werden bekroond met de CPNB-prijs voor het kinderboek. Haar schrijftalent werd gestimuleerd door Gerard Knuvelder, haar leraar Nederlands op het Catharinalyceum. Aansluitend volgde zij een opleiding tot secretaresse. Als zodanig werkte zij eerst in Eindhoven en later in Amsterdam, tot zij in 1955 trouwde met de journalist Ton Nelissen. Daarna woonde zij in Haarlem. Harriet werd huisvrouw en moeder van twee kinderen. Zij omschreef zichzelf als ‘een zondagsschrijfster’ – maar dan wel een productieve.
Als dichteres debuteerde Laurey in 1945 met het gedicht ‘Laatste gebed’ in De Nieuwe Eeuw. Snel volgden meer gedichten en zij werd enkele jaren redactrice van het tijdschrift Roeping en medewerkster van Nieuwe Stemmen. Haar eerste zelfstandige publicatie is een kleine cyclus liefdeslyriek die in 1950 verscheen onder de titel Voorland.
Triple alliantie verscheen ongedateerd (in 1951) bij Uitgeverij Helmond en bevat gedichten van Laurey, Lou Vleugelhof en Frans Babylon. Laurey’s eerste eigen bundel, Loreley, verscheen in 1952 en had als autobiografisch hoofdthema het verlies van een grote liefde. Net als de bundel Oorbellen (Amsterdam: Holland, 1954), met liefdesgedichten in kwatrijnvorm, vond dit werk veel bijval bij een groot publiek.
In hetzelfde jaar dat de bundel Oorbellen verscheen ontving Harriet Laurey de literaire prijs van de Groot-Kempische Cultuurdagen in Hilvarenbeek.
Toch liep het veelbelovende dichterschap van Harriet Laurey hiermee naar zijn einde. Zij vond in de journalist Ton Nelissen een nieuwe liefde met wie zij in 1955 in het huwelijk trad. In datzelfde jaar publiceerden zij samen nog een bundel Onder de roos. Het zou de laatste zijn.
De poëzie van Harriet Laurey is gegoten in een strakke vorm en kenmerkt zich door een helder taalgebruik. De toon varieert van lyrisch, via dromerig tot direct beschrijvend. Veel ervan is liefdespoëzie met een grote warmte.
De dichteres werd een succesvol kinderboekenschrijfster.
Fantasie en een drang tot scheppen werden nu gekanaliseerd in het schrijven en vertalen van sprookjes en verhalen.
10.394 3.717