inloggen

biografie: Herman Brusselmans

Herman Frans Martha Brusselmans [Hamme 1957 - ....]

Brusselmans voetbalt met succes bij de plaatselijke club Vigor Hamme. Een voetbalcarrière lonkt, topclub SK Lokeren lijft hem in, maar linksbuiten Brusselmans ziet geen heil in een profvoetballerbestaan. Hij relativeert, denkt te veel na en beseft dat dat geen goede eigenschap voor een voetballer is. 

Hij besluit Germaanse filologie (met Engels als hoofdvak en Nederlandse literatuur als bijvak) te studeren aan de Rijksuniversiteit van Gent. Herman studeert niet intensief en neemt een baantje aan bij de ontspanningsbibliotheek van de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening te Brussel. Na zijn huwelijk in 1981 vestigt hij zich in Iddergem; in 1986 huurt hij een flat in Gent.

Tussen de boeken zittend gaat hij zelf ook het schrijven. Als onderwerp kiest hij zichzelf; hij weet het autobiografische te relativeren met humor. Hoofdthema is 'een existentiële, verlammende huiver voor eenzaamheid, geweld en dood' (Ed van Eeden in Kritisch Literatuur Lexicon). In een interview met Corine Koole in Het Parool merkte Brusselmans op: 'Ik beschouw mezelf als een professioneel uitdrager van een negatieve levenshouding.' In zijn romans, interviews en recensies neemt hij een provocerende zelfbewuste houding aan en geeft hij onomwonden zijn mening. Vooral voor J.D. Salinger en Gerard Reve heeft hij grote bewondering.

Zijn debuut verschijnt in 1982: een verhalenbundel: 'Het zinneloze zeilen'. Herman krijgt de smaak te pakken en blijft schrijven en schrijven. Het ene boek volgt het andere op, een roman volgt op een novelle, en tussendoor schrijft hij ook nog korte verhalen, toneelstukken en essays. Zijn tweede boek, ' Prachtige ogen", krijgt in 1984 de Yang-prijs toegekend. Samen met Tom Lanoye schrijft hij het toneelstuk De Canadese muur. Alle romans en verhalen kennen een hoge autobiografische gehalte. 'De man die werk vond' bijvoorbeeld handelt over zijn baantje als bibliothecaris. Verder spelen in tal van zijn boeken zijn eerste twee vrouwen (Phoebe en Gloria) een belangrijke rol. Ook schrijft hij velecolumns (o.a. voor 'Humo' en 'Esquire') en recensies (prachtig gebundeld in het hilarische 'De geschiedenis van de Vlaamse letterkunde'). 

Tevens etaleert hij regelmatig zijn vaak ongezouten mening op de (Vlaamse) televisie. Naast beroepsschrijver is hij drummer in een rockgroep 'The Smiling Disease'.  Hij vervult een rol in de hitfilms 'Camping Cosmo' (1996) en 'La vie sexuelle des Belges 1950-78' (1994).

De meeste literatuurcritici zijn niet enthousiast over het werk van Brusselmans. 

 "Ik ga niet van de daken schreeuwen dat ik niet wakker lig van de kritiek op mijn boeken", zegt Brusselmans daar over. "Maar het getuigt van weinig kracht als je na 25 boeken, waarvan de laatste tien bij voorbaat worden afgekraakt, nog wakker te liggen van kritiek. Dan heb je geen prettig leven."

Werk:

Het zinneloze zeilen (1982)
Prachtige ogen (1984)
De man die werk vond (1985)
Heden ben ik nuchter (1986)
Zijn er kanalen in Aalst? (1987)
De geschiedenis van de Vlaamse letterkunde (1988)
Iedere zondag sterven en doodgaan in de week (1988)
Dagboek van een vermoeide egoïst (1989)
De Canadese muur (1989)
De geschiedenis van de wereldliteratuur (1989)
Vlucht voor mij (1990)
Ex-schrijver (1991)
Het mooie kotsende meisje (1992)
Ex-minnaar (1993)
Ex-drummer (1994)
Het oude nieuws van deze tijden (1994)
De terugkeer van Bonanza (1995)
Vrouwen met een IQ (1995)
Autobiografie van iemand anders (1996)
Guggenheimer wast witter (1996)
Logica voor idioten (1997)
Meisjes hebben grotere borsten dan jongens (1997)
Zul je mij altijd graag zien? (1997)
Bloemen op mijn graf (1998)
Nog drie keer slapen en ik word wakker (1998)
Het einde van mensen in 1967 (1999)
Uitgeverij Guggenheimer (1999)
Vergeef mij de liefde (2000)
Boris Vanderhoeven, privé-detective (2000-...)
Pitface (2001)

Inzendingen van deze schrijver

2 resultaten.

Stom als een steen

gedicht
3.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 15.760
Ik was op een keer verliefd op een meisje Al hadden wij de enorme hoeveelheid seks, typisch voor beginnende minnaars, Toch ging het niet zo best tussen ons We lagen elkaar niet, we waren te verschillend, we hadden nooit eens 'een goed gesprek' Op een dag verloor ik - puur...

Was vroeger alles beter?

gedicht
3.0 met 49 stemmen aantal keer bekeken 24.238
Vroeger, toen ik klein was, was de sneeuw veel witter Maar ook veel roder, als mijn vader mij bij min vijf buiten een bloedneus sloeg Vroeger toen ik klein was, scheen de zon veel meer Maar ook was ze veel heter als mijn vader mij, op het middaguur, buiten had...