inloggen

biografie: Jan Campert

1902 - 1943

Jan Remco Theodoor Campert [Spijkenisse 1902 - Neuengamme 1943]

Jan Campert was een zoon van een arts in Westkapelle. Hij bezocht scholen in Middelburg en Vlissingen. Aanvankelijk was hij werkzaam op een bank en later werd hij journalist te Den Haag en toneelrecensent. In juli 1942 werd hij gearresteerd wegens hulpverlening aan joden. Na zijn gevangenschap te Breda, Haaren en Amersfoort is hij gestorven in een concentratiekamp.

Hij debuteerde samen met Hendrik Scholte in Refreinen. Verzen (1922). Hij schreef samen met Ben van Eysselsteyn: Het Chineesche mysterie, 'n Nederlandsche detectiveroman (1932); samen met Willy Corsari: Klokslag twaalf (1933), detectiveroman spelend in de Haagse kunstenaarswereld; Die in het donker... (1934), uit de Amsterdamse onderwereld; Wier (1935, 19614, bewerkt door Remco Campert), een roman die op Walcheren speelt; ‘Deez kleine hand’ in Drie novellen (1940); Slordig beheer (1941), autobiografische novelle over het Amsterdams artiestenleven; Sonnetten voor Cynara (1942, 19453).

Nadat hij reeds verscheidene gelegenheidsverzen had geschreven, werd hij vermaard door het verzetsvers 'Het lied der achttien dooden', gemaakt naar aanleiding van het zogenaamde Geuzenproces te Rotterdam in maart 1941. Op instigatie van Utrechtse studenten werd er een rijmprent van gemaakt, die de grondslag werd voor het illegale Nationale Steunfonds.

In 1947 verschenen de Verzamelde gedichten (1922-1943), met een inleiding van G.H. 's-Gravesande, met tal van tot dan toe onuitgegeven gedichten, o.a. vertalingen van Shakespeare-sonnetten. In 1962 verscheen de bloemlezing 'Wie weet slaag ik in de dood', een keuze door zijn zoon Remco Campert en met een inleiding van zijn ex-vrouw Clara Eggink.

De liefde tot zijn geboortegrond  en zijn aangeboren afkeer van tirannie maken hem tot de Nederlandse verzetsdichter bij uitstek. Zijn proza is eenvoudig vertellend, openhartig en niet moraliserend. Te zijner nagedachtenis werd in Den Haag de Jan Campert Stichting opgericht.


Inzendingen van deze schrijver

21 resultaten.

Hollands lied

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 7.687
Ik weet, ik weet zo zeker als mijn hart Zijn eigen maatslag kent, Dat Holland, thans geteisterd en gesard Herrijzen zal in 't end. Daar zal geen dag, geen uur meer zijn voortaan, Dat ik niet voor mij zie, Het puin in straten die ik ben gedaan, De doden die zijn voorgegaan, Weerloos,...

INTERMEZZO

poëzie
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 3.162
Stem te zijn en anders niet, maar zo meeslepend te zingen, dat elk hart het wonder ziet achter mensen, achter dingen; te schikken en anders niet woorden in zulk een verband dat het onontkoombaar lied -wapen in een man's hand- hen ruggelings overmant, neervelt en boeit in zijn...

In memoriam J.H. Leopold

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 4.009
Hoezeer in zich besloten, van elke schijn ontdaan is uwe stem tot ons gegaan zingende en voor góed in ons verloren, de weinigen, de enkelen uitverkoren om te bestaan. Achter de eerste stilte aarzelend begint het woord, zwevende als de wind in het herfsten, - o, het vlagen der...

Rebel

poëzie
3.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 5.726
Rebel, mijn hart, gekerkerd en geknecht, die aan de tralies van de al-dag rukt; wees om uw tijdlijk lot geenszins bedrukt, al zijn de kluisters hard, de muren hecht. Want in de aanvang werd het u voor-zegd, dat het aan enkelen steeds is gelukt het juk te breken, dat hun...
Jan Campert10 december 2020Lees meer…

De Achttien Doden

poëzie
3.0 met 514 stemmen aantal keer bekeken 51.003
Een cel is maar twee meter lang En nauw twee meter breed, Wel kleiner nog is het stuk grond Dat ik nu nog niet weet, Maar waar ik naamloos rusten zal, Mijn makkers bovendien, Wij waren achttien in getal, Geen zal de avond zien. O lieflijkheid van lucht en land Van Hollands vrije kust...

In mineur

poëzie
3.0 met 33 stemmen aantal keer bekeken 6.134
Nu mij niets aan dit alles meer bindt ga ik ook maar liever heen. Op het pad dat ik voor mij vind zie ik enkel distels en steen. Maar in haar liefde heb ik geloofd, merg en bloed van mijn bestaan. Heb ik die nu mijzelve ontroofd of ontdeed ik mij van een waan? Te erkennen te hebben...
Jan Campert14 november 2019Lees meer…

Sonnetten voor Cynara VIII

poëzie
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 4.234
Dit is mijn onrust en dit van mijn dagen de foltering en het invretend zuur; dit is de harde kwaal die op de duur mij sloopt omdat het hart 't niet kan verdragen. Dit van mijn moed het hopeloos versagen - dwars op mijn smalle weg de blinde muur - dit van mijn nachten kwellend uur op...

De drie vluchtelingen

poëzie
3.0 met 51 stemmen aantal keer bekeken 8.399
Het eerst zag ik de vrouw, dat ligt nu eenmaal in mijn aard. Hoe gerimpeld was haar gezicht (een berglandschap in kaart). Door welk hels en aards gericht werd haar geen leed bespaard? Onder de doek rond het gelaat sliertten wat haren grauw; zij stond daar als ene die staat -een...

Ik raak vervreemd van alles en van allen

poëzie
3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 7.175
Ik raak vervreemd van alles en van allen, van dingen die voor mij van waarde zijn geweest, van vrienden en van vrouwen wel het allermeest; zij duiken weg onder de duizendtallen. Soms komen 's avonds zij mij overvallen. Hij zegt: ga mee naar die of die, er is een feest; zij klaagt: waar ben...
Jan Campert26 november 2018Lees meer…

Starting all over again

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 2.023
Niet om de dromen, die ook ik vergeefs heb moeten dromen en om de woorden niet door mij daaraan verdaan, noch om de herfst, die over deze landen is gekomen met slaande regens, nevel, werveling van blaên, maar om het overnieuw en allengsaan meeslepend stromen des bloeds, waartegen hier geen...

Zo straks de dood door deze deur mocht treden

poëzie
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.762
Zo straks de dood door deze deur mocht treden, neerdalen langs de trap of kloppen aan het raam, mij wenken zou en daarna noemen zou mijn naam en zei: Volg mij, uw leven is verleden - hij zou geen lang en moeizaam overreden van node hebben voordat ik het drukkend haam van een vrijwel...
Jan Campert11 december 2016Lees meer…

Dat ik van binnen brand, ik ben de eerste niet

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 2.385
Non sum qualis eram bonae sub regno Cynarae Horatius I Dat ik van binnen brand, ik ben de eerste niet; dat mij dit vuur verslindt, de laatste zal 'k niet zijn; dat mij de slaap niet vindt voordat door het gordijn de grauwe ochtend sluipt - 't is duizendmaal geschied. Dat ik tot...
Jan Campert18 december 2015Lees meer…

Op een balkon

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 4.285
Wolken in maanlicht trekken hun schemerende sporen over en langs het hoog balkon waar ik heb postgevat, uitziende op het land, dat aan de rand der stad tot een verzonken werelddeel lijkt te behoren. Sluim'ren de duizenden nu in ene slaap verloren, vervoerd en opgenomen in deze...
Jan Campert15 februari 2014Lees meer…

Het verzonken eiland

poëzie
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 2.903
Het lag voorheen - een paradijs - afzijds en ver van 't vasteland, verloren onder hemelen hoog, besloten tussen 't witte strand, Een bloeiend eiland, dat het hart zich koos tot énige toeverlaat, een tuin waar veilig en vertrouwd het kleine leven gaat. En het verhaal zegt, dat...

Het lied van de wijn

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.808
Ik treed naar buiten op 't balkon en adem in de winternacht, nog staat de tafel achter mij gevuld met d' uitverkoren vracht van spijzen kostelijk bereid, der vruchten kleurge overvloed en restend in een enkel glas wat wijn, rood als ons bloed. Zij gingen heen - hun harde...

Voorjaar

poëzie
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.576
De lente nadert en daarmee de lieve dromen; het licht blinkt op het koel en vochtig gras. Ik meen hieraan kan toch geen sterveling ontkomen, alles wordt weer gelijk het altijd was. De paarlemoeren lucht, de broze wiegel-twijgen en na de regen het geuren van de grond, de luwe voorjaarswind...
Jan Campert27 februari 2013Lees meer…

Tussen zovelen...

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 2.156
Tussen zovelen genoodzaakt te leven, omrasterd door dit luidruchtig bedrijf, en horig het oorverdovend gekijf, hun listen en meest hun armzalig streven - is dit alles wat ons werd toebedacht en waarom monden zwijgen, ogen breken? Laat af, keer in de stalen winternacht tot de...

Heilloze wandeling

poëzie
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 2.714
Nu ik wandel door de straten van deze verdoemde stad, met altijd diezelfde gelaten voel ik mij zo verlaten als een vrouw die de liefste vergat. Zij blijft maar blindelings lopen langs grachten, kaden en plein, zonder uitzicht en zonder hopen, de hunkerende ogen open en brandend van de...

Terzinen

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 3.350
Er zijn veel dingen, die wij niet begrijpen, het avond-rood en 't zingen van de wind, het vreemd geluk, dat stil in mij gaat rijpen als ik de spiegels van lief's ogen vind, en uit de lage tuin de geur der rozen door de verrukte nacht, waarin 'k haar heb bemind, waarvan niets blijft...

Brief aan Jan Greshoff

poëzie
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.267
Het regent weer in dit gezegend land; d'r zit geen kip bij Riche op het terras, maar zomer-vreugde en de zonne-brand zijn god-zij-dank voorradig in mijn glas. Ik drink een glas met zomer en met zon, broeder, op jouw santé en zeg je dank voor je Pro Domo, Bifrons, Mirliton, waarin je...
Jan Campert28 december 2010Lees meer…

Verlaine sterft

poëzie
3.0 met 51 stemmen aantal keer bekeken 22.754
Een kamer, een tafel, een bed, grillige bloemen van ijs waaieren wit aan het raam - de nacht staat over Parijs. Een oud man weet zich alleen, geen hand die de zijne vindt; zelfs niet eens de goede troost van een enkel glas absinth. De muren zijn verveloos in het armzalige...