biografie: Johanna Kruit
Johanna Kruit werd in 1940 in Zoutelande (Zeeland) geboren in een gezin van elf kinderen. Haar vader was boekhandelaar. Ze groeide op in een hoog huis achter de duinen en zwierf vaak langs het strand.
Johanna woont nog steeds in Zeeland, al is het nu in een andere plaats: Biggekerke. Strand en zee zijn veel in haar werk terug te vinden. Niet alleen in 'Brieven aan een prins', maar ook in haar gedichten. Daar ruist en waait het vaak.
Johanna verzon verhalen, sprookjes en gedichten voor haar eigen twee kinderen. Later schreef ze ze ook op. In 1994 verscheen haar eerste kinderboek: 'Jasper en Sartje'. Voor haar poëziebundel voor jongeren 'Zoals de wind om het huis' kreeg ze in 1996 een Vlag en Wimpel.
Johanna Kruit bezoekt vaak scholen. Daar leest ze voor uit eigen werk, praat met leerlingen en doet poëzieprojekten. In de toekomst wil ze graag doorgaan met het schrijven voor kinderen. Haar boeken moeten gaan over problemen van deze tijd. Johanna vindt het belangrijk dat kinderen het gevoel krijgen dat iemand hen begrijpt. De rest van Johanna's plannen is nog geheim.
Inzendingen van deze schrijver
17 resultaten.Weglopen
gedicht
3.0 met 26 stemmen 
6.406 Ik loop de weg steeds verder weg.
Nu ben ik zonder huis.
En ieder woord dat is gezegd.
Duwt me vooruit.
De avond doet de gordijnen dicht.
De wind trekt aan mijn haar.
Het regent wat op mijn gezicht.
Of huil ik nou?- Wat raar!
Er komt een fietser op de dijk.
Wat doet die hier zo...
Ruzie voorbij
gedicht
3.0 met 11 stemmen 3.838 Ik pluk de sterren uit de hemel
en graaf de maan op uit het zand.
Kijk alle schaduwen verdwijnen
ze lopen weg, ik zing en dans.
Ik haal het zonlicht naar beneden
en stop het in mijn schoudertas.
Nu loop ik zingend door de dagen:
het is zoals het vroeger...
Melancholie
gedicht
3.0 met 39 stemmen 18.823 Altijd geweten dat je terug zou komen.
Een winter lang op je gewacht.
Soms wakker liggend in de nacht die
duistere geheimen wikkelde om bomen.
Altijd geweten dat je er nog was.
Bijna vergeten soms. Dan kon ik zingen
en lachen door de tijd. Hoe ongezien en
onvermijdelijk verborgen in de...
Een droom
gedicht
2.0 met 108 stemmen 30.457 I
Ik ging voor ik vertrok door lege kamers
die nog vol stemmen waren voor wie wilde horen.
Ik zag de sporen: uitgesleten treden van een trap
de wijde ramen. En mijn moeder die alleen gebleven
toch nog zong. Voordat ik kon bedenken dat zoiets
niet kon omdat wie dood is niet kan zingen,...
Legpuzzel
gedicht
3.0 met 19 stemmen 11.268 van schoonheid hing de wereld samen
de koeien leken echt te kloppen
slechts hun koppen waren groter
of zat het in de ogen?
een vogel die we vaag vermoedden klonk
uit de lucht een stip die zong was thuis
uit onze doos ontsnapt
later vouwde al het vee zich
samen voor de hekken
droomden...
Geheim
gedicht
3.0 met 72 stemmen 19.889 Het geheim van de dichter mag niemand zien.
Hij schrijft met onzichtbare inkt.
Maar als je goed leest dan ontdek je misschien
dat er tussen de regels iets zingt.
Het geheim van de dichter is niet zo groot.
Hij verstopt het gewoon waar hij wil.
Hij vliegt als een vogel of vaart als een...
Woonplaats
gedicht
3.0 met 11 stemmen 2.784 Ons houvast heet landschap. Wij planten
de dagen vol bomen en dromen van dijken
en duinen die als we er stranden nog lijken
op wat we bewaren. Wij sparen gedachten
en spannen steeds samen. Het noemen
van namen als vogel of wind overbodig
voor wie zal beamen dat alles wat nodig
is staat...
Na schooltijd
gedicht
3.0 met 6 stemmen 4.818 Ik doe mijn ogen op een kiertje dicht.
De wolken zeilen hoog voorbij, ik lig
languit. Gras kriebelt mijn gezicht.
Ik denk aan dingen die ik nog niet weet.
Hoe bloemen bloeien, hoe een vogel leeft
en waarom water van de zee beweegt.
Er komt een vlinder even zitten op een bloem.
Ik plaag...
Geheim
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.439 Het geheim van de dichter mag niemand zien.
Hij schrijft met onzichtbare inkt.
Maar als je goed leest dan ontdek je misschien
dat er tussen de regels iets zingt.
Het geheim van de dichter is niet zo groot.
Hij verstopt het gewoon waar hij wil.
Het vliegt als een vogel of vaart als een...
Brief aan de zee
gedicht
3.0 met 21 stemmen 10.706 ooit heb ik geprobeerd je geheim
te doorgronden, maar je pakte je
zout in en droeg je geluiden weg
en in je golven stond:
verboden toegang
vergeefs probeerde ik de dagen op
muziek te zetten
maar ach
zelfs de regen liep mij nonchalant
voorbij, en met
eeuwen stof over mijn...
Doodgaan
gedicht
3.0 met 41 stemmen 14.373 Doodgaan is leuk. Op de feestavond van school b.v.
je ligt heel stil, armen gekruist op de borst.
Geen wimper beweegt (of toch?). Na afloop zegt
iedereen hoe mooi het was. Hoe dood je lag.
Geen wonder. Opa kon het ook en mijn vader.
Goed gezien hoe dood zij lagen. Zelfs die vlieg
deed hen...
Straks
gedicht
3.0 met 39 stemmen 9.736 Zie je de zon en zie je de maan?
Zie je je vader en moeder daar staan?
Zij wachten op jou tot je weet wie je bent.
Zij hopen dat jij straks de wereld kent.
Zie je de sterren en voel je de wind?
Iedereen hoopt dat jij wel iets vindt.
Iets dat verstopt is, dat niemand kan zien,
Enkel wie...
Walcheren bij avond
gedicht
3.0 met 44 stemmen 39.224 De dag gaat dicht als een deur. Jij schudt
een sprookje uit je mouw. We lopen
langs het duinpad naar de sterren en open
gaat de nacht. De lage lichten van de kust
beloven meer dan je kunt zien. Een visser staat
met zijn lantaarn aan in zee. Het silhouet
van een geluidloos schip wordt...
Vaders
gedicht
3.0 met 46 stemmen 21.217 Knuffelen gaat niet zo goed.
Ze roepen hé joh, je weet het hè,
en lezen de krant.
Over de rand kijken ze mee
hoe je je huiswerk doet
of niet.
Je staat versteld van
wat ze weten over de wereld.
Meer dan van jou bijvoorbeeld.
Vaders zijn zo. Ze laten niets merken
tot er iets...
Mijn vader had een stoel in zijn kantoor
gedicht
3.0 met 63 stemmen 22.502 Mijn vader had een stoel in zijn kantoor
waar hij het langst in woonde. Als hij schreef
mocht ik, wanneer ik met hem zweeg
tegen zijn benen zitten. Het kwam voor
dat wij vergaten waar we waren.
Dan las ik over Remy of oom Tom.
Ik weet nog dat het leek alsof hij zong.
Ook streelde hij een...
Wasdag
gedicht
2.0 met 66 stemmen 22.822 Mijn moeder zingt. Zij is alleen
en hangt de was op lange lijnen.
Achter de schuur zit ik. Steeds weer verschijnen
haar handen om de waslijn heen.
God is mijn licht, ik wandel op zijn pad
zingt zij. De lijnen raken vol.
De zon legt om haar hoofd een aureool
van goud dat zij nooit eerder...
Nooit
gedicht
3.0 met 23 stemmen 5.249 Nooit schreef ik je een brief. Je was zo dicht
dat ik je elke dag kon zien. Jouw verte
was anders dan de mijne. Maar het viel ons licht
daar over heen te praten. De toekomst was zo lang
dat over vroeger spreken nog wel kon. We deden
dus gewoon. Maar waren beiden bang
dat alles toch weer...
