inloggen

biografie: Katelijn Vijncke

Katelijn Vijncke werd in 1959 te Deinze geboren en begon op veertienjarige leeftijd met dichten.

In 1979 verscheen haar eerste bundel ‘Ikjes’.

Inmiddels schreef zij zeven poëziebundels. De laatste dateert van 2003 en is getiteld ‘Broze werkelijkheid.’

Ze is lid van SABAM, de Belgische Vereniging van Auteurs, Componisten en Uitgevers.

In haar werk spelen gevoelens een prominente rol.


Inzendingen van deze schrijver

63 resultaten.

In een zacht gesprek

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 78
herleefde de herinnering onderweg naar licht dreven dunne wolkensluiers schuin naar morgen samen hielden we ons vast aan het tipje tot je het gewillig losliet en Ik bleef hangen aan je hemelse stem

De wereld lijkt een weduwe

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 55
zwart, oud en vies. spinnenweb met haar verstorven draad. Weg te halen.   Steeds zwarter en moet grondig gestofzuigd of liever keurig gestoomd tot in de kleinste kloof, stof. Weg te halen.   Donker en enge spinnenkop. Pinnige vrouw. Kreng en kribbig. Bolvormig om spinrag...

Af en toe

netgedicht
1.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 60
Af en toe komt de oersterke Katelijn in mij boven vanuit het niets verschijnt ze uit het diepste in mezelf. Ze waakt en wacht tot ik net helemaal ten onder ga, heeft nauw contact met van wie ik hou, bekokstooft snode plannen om me op te beuren in wie ik werkelijk ben of ik vergeet ...

Vriendschap

gedicht
2.0 met 3288 stemmen aantal keer bekeken 378.815
Het water rimpelt wrikkeloos doorheen de tijd. Hoe dieper je luistert, hoe meer je ziet. Zuiver water kent geen bodem en er tintelt altijd iets aan de oppervlakte. Het is de stilte zelf, terwijl het voortdurend borrelt. ’t Is fijn en kwetsbaar als kristal wanneer twee...

Oude buren.

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 161
De deur gaat open, vrouw komt binnen en ziet mij niet Ze kijkt langs mij heen alsof ik een staande lamp ben die niet brandt. Ze brengt duisternis mee op klaarlichte dag. Haar dampkap is stuk Zegt ze niet tegen mij. Misschien kan ik verdwijnen in rook? Ik trek aan haar mouw; In een...

Kunst heeft fantasie nodig.

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 164
De wereld lijkt een weduwe, zwart, oud en vies. De spinnenweb met haar verstorven draad. Weg te halen. Ze wordt steeds maar zwarter en moet grondig gestofzuigd of liever keurig gestoomd tot in de kleinste kloof, stof. Weg te halen. Donker en enge spinnenkop. Pinnige vrouw....

Welkom.

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 140
Ons huis beweegt ontroerd. je komst waait de deur naar binnen open. Je bent gewenst te blijven; kort en hard of zacht en lang; zich in de handen wrijven doet het behang. De stoel verroert zich haar zitting is vereerd. Wie we graag zien, verwekt een kiem in warme rode aarde waarin...

Op de Caraïben.

hartenkreet
2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 973
Hij heeft een tronie: Zijne Hoogheid en speelt dikwijls carambole. Capabel is hij ook; zoals men ziet. Notabel als hij is, is alles een ceremonie. Aan waanzin ontbreekt het hem niet. Houdt de moed erin, haalt altijd profijt. Hij heeft alles onder controle. Een trap staat in het Paleis;...

Europa zit vol 'barsten'.

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 142
lange donkere lijnen in de aarde en richels, diep en hoog. scheuren zijn aanwezig. ook bij de mens in zijn brein en hart. Spleten en scheuren. tien kilometers breed, inwendige blaar woekert pijn, een zweer moet openbarsten. tien kilometers oorlog voeren. langs de breuklijn...

beschikken over een toverkracht.

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 309
die koekoek en zijn wijfje zijn speelvogels. het vrouwtje laat een snel ‘hinnikend gelach’ horen ze gooit de eieren fel over de nestrand. steeds in het nest van dat sijsje zo gaan ze toch niet verloren. kabouter ‘huisbewaarder’ zorgt ervoor dat de eieren in de...

maansteen: adulaar.

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 164
een hoge zeegolf slaat over een schip tegen een Fjord aan; een smalle, diepe inham. een sjouwer is ontstaan in de ijstijden en maakt werk van zware lasten. boven de stortzee is het dragen van het melkwit wilskracht. ginds vliegt mijn adelaar.

Chauffeuren, aan de slag.

netgedicht
5.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 569
haar hoofd tegen het raam. het gezicht zacht, zelfs gesloten. zijn mond ademt slaap. zijn oor lichtjes tegen haar aan besloten. beiden onderuit te saam met een kind op schoot. de gezinswarmte vergroten. man en dochtertje zijn heel ver. moeder volgt deugdzaam. hun liefde is...

tussen ons.

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.205
een haarlok op haar ronding. het licht durft bevallig te vallen. ze bedekt zich enkel met naaktheid, tot aan de ring om de vinger. als ik haar lok eens aanraak gebeurt er iets of, hoe spijtig, niets vooral vandaag liefst nu, traag.

toekomstperspectief.

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 196
de stok staat wat schuin haar hand leeft er op. met gestrekte arm kijkt ze vooruit. de geruite sjaal maakt haar groot en klein terzelfder tijd. ze heeft nog een gezicht. haar voeten volgen traag het gezicht en haar leven. ze staat met rechte rug; het hoofd stevig omhoog.

Witte vlucht in ruimte.

netgedicht
2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 110
Tekenen met woorden, witte roos met woorden, arend met woorden. Oorden wit tekenen die arend worden. Een roos tekenen met witte woorden is als een vliegende arend boven het wiegende kroos in een kleine witruimte. Ontwarend broos. - zichtbaar. -

Beplanting.

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 204
Vloeren krijgen een goed beeld van deze egel; in hun spiegeling is hij soepel en zacht als een zeemleder. En pro proper. Kunstgrasvelden in dat kartonboek is een precisiewerk, de lichtdruk ziet er niet uit in de grauwe krant. Ze is losgeweekt door natte handen. Nieuwe...

GRENSVERLEGGING

netgedicht
1.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 258
Het openduwen van het paradijs brengt verwarring met zich mee: is het nu maansikkel 3 of 4? Moet ik door dat hol? Met een stenen omheining heel laag, tot onder de knie gemaakt om er in te trappen. Wil niet falen dus volg blindelings de prikkel. Waarschijnlijk kan ik links wel...

Spoorwegbedieningsstaking.

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 195
Oude verf in langdurige lift brengt afgebrokkeld daglicht door grote spleten die de tijd vertraagt. Wielen stijgen door kabels en trekken zich op aan het komende zicht boven de deur. Een trein wacht op hellend vlak, maar hij blijft staan want het perron verdraagt vandaag geen...

Ik ben als lente

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 348
Hommels paren op de terrastafel In hun gestreepte donkere dons dansen hun vleugels samen één beweging. Ik nies om ruimte. Eerst heel dicht, Dan heel licht vliegen ze uiteen als stuifmeel in de wind. Een pollen flard glipt mijn adem in. als kind spatten in...

Zonder uitleg.

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 210
Zoek telkens naar je blijven, bloei de winter zo eventjes door jezelf in de vrieskou als een geiser De drang om open te zijn naar het licht komt van de wortels die groeien uit je spreng.

ik heb kleuren nodig

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 289
ik ben een groentje. zenuwslopend is het niet; vraagt het de wolken. ze drijven mijn geest vooruit als een spook wit en zacht.net een kaars die Halloween speelt voor mijn eerste pop te doen schrikken. het detail groeit. ze brandt niet; noch het blauwe speelgoedjurkje,...

Ik kom achteruit binnen.

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 389
Ze giechelen hun jeugd uit hun blik genepen op mij achter de toonbank. Weg van de steile intrede draai ik mij naar de kaartjes. Mijn hand waggelt omhoog. Voor een verjaardag? ademt de jonge vrouw het proestend uit. Neen antwoord mijn stem. "Moeder " roept het verward...

zoetwaterpijlstaartrog

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 130
witgerande vissen showen sierlijke mythen langs warrelend oevergroen de thuis van de mangrovereiger die aan de spiegel nipt van de onderwaterwereld hij ziet immense sereniteit met als sluitstuk roggen die flirten met hun vinnen boven water

als kind las ik het heden.

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 431
ik zie mijn vader oud als de wijn die ik drink, niet bezoedeld. ik schik de wijn, de geest van vader met mijn moeders zorg. het boek wordt slimmer van het ragdun spinsels, het kreukelt uit het blad en nestelt zich in mij.

onweersbui in huis.

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 162
zijn stem knikkert hagelstenen, ze vallen tot het laatste gezegd is. tranen tikken luider op haar hand, terwijl spijt op kousenvoeten komt vragen om een lach. de ochtendjas is vandaag geel, beweegt traag over de grond, zwiept het stof weg. twee vogels komen thuis in haar...

zijn vader.

netgedicht
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 536
op het perron raken tenen van een kind mijn blouse. met zomerse armen bedekt het me met adem. ik wandel in zijn wolken naast je zo intens dat ik durf van je te houden.

in elkaar.

netgedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.189
je slaapt in mijn hand te groot om je te nestelen je benen schommelen door mijn adem rust komt zacht als het kijken naar wimpers, moe vlij ik me onder je ooglid morgen lig je in mijn huidplooi zo telkens, zo genegen tot wij de tijd wakker kussen. jaren heen en weer.

Op grond van lezen.

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 170
Tenen krommen het boek, geplooid in zinnen schuift poëzie even op en valt terug aan wielen, de banden kunnen zelfs een tafel op voeten zijn Gedichten reiken te ver voor begrip en beelden raken slaap aan, één bladzijde wil rusten.

uit het hoofd kleuren.

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 210
blad voor blad door elkander liggen tijdschriftdichters in grondde papyruszacht geel geplooid naast blauw woordknipsels verscheurd welgevallen baden ze zich in de visie van de zon die beslist in de wind te schrijven om de friste in de brandende woorden van het oranje uit...

de digitale natuur

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.023
op verzoek van digitale muizenissen vliet de digidot vol snoepjes slagvaardig naar binnen. het zakdoek grijpen voor verslikkers is niet overbodig overal staan venster op de uitkijk beeldschermen trekken wereldwijd de nacht in knettergekke monden kauwen alsmaar valken zijn...
Meer van deze schrijver...