biografie: Kees Keizer
Kees Keizer [Nunspeet 1952 - ....]
(Cornelis Keizer)
Het eerste levenslicht ving mijn netvlies door een kier in de gordijntjes van een bedstee in een dorpje op de Noord-Veluwe. Wellicht daardoor hebben de rust, de intimiteit en sfeer van het plattelandsleven mij tot op heden intens geboeid. De hectiek van steden maakt mij onrustig; de stad is om even in te zwemmen of pootje baden. Afdrogen, aankleden en dan weer snel over het duin huiswaarts.
Het dichten is pas op latere leeftijd een grote rol in mijn leven gaan spelen. Schrijvenderwijs heeft er een ontwikkeling plaats gevonden; lezenderwijs is ook de techniek en het simpele poëtisch handwerk verbeterd.
Het schrijven van poëzie ervaar ik veelal als een reis met een onbemande trein. Dwars door vele wisselende landschappen wordt er een bestemming gezocht die vooralsnog volkomen onbekend is.
Slechts de volledig willekeurige stand van de wissels bepalen het uiteindelijke eindstation. Overgangen en richtingen worden in verschillend tempo genomen. Soms abrupt en stroef, dan weer naadloos kalm.
Ik ben een dichter die reist zonder vervoersbewijs en de bestemming blijft daardoor lang onzeker.
Ingrijpende gebeurtenissen in mijn persoonlijk bestaan hebben de laatste jaren de thematiek en diepgang van mijn creaties sterk beïnvloed.
Vaste vormen, alliteraties en rijm in alle gedaantes zijn kenmerkend voor mijn poëzie.
In Juli 2004 verscheen mijn debuutbundel ‘Paleisgeluiden’.
(Uitgeverij Kontrast / Oosterbeek – ISBN 90-75665-66-0).
Inzendingen van deze schrijver
350 resultaten.Anatomie van een sloot
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 
155 Wonderlijk werktuig in het land
- de sloot -
in de schoot van de aarde gesleten
meanderend buigzaam met star
eenrichtingsverkeer
jaarringen vlinderen over haar
zanderige buik
de boorden groengesluierd
steenkoollagen in haar tooi
wierig fladderende vezels
met de rug naar de...
Horizonvervuiling
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 114 Daar natuur geen kitsch kent
brengt ze uitsluitend kunst voort
soms kaal en karig
dan weer rijk en uitbundig
alleen op de kim
tussen zwerk en bodem
bouwen mensenhanden
smakeloze werken vol edelkitsch
is het daarom dat
de Schepper de einder
zo dun mogelijk getrokken heeft?
Niet draagbaar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 268 Ik kiezel langs waterwegen
waarin ik in grillige patronen
een bont mozaïek van dagen schik
helder en klaar
alleen rimpelende uren
giet ik in dempend matglas
daar niet alles te dragen valt.
Onversneden raadsel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 209 In een vloeibare wereld van reflecties
gaat de waard kopje onder
draagt de toog geen glazen
aan de wand een schilderij
waarop de gulden snede
elke scherpte verloren heeft
botte lijnen in verwaterde compositie
ze vullen gezonken stegen
met trambanen zonder haltes
een blinde reiziger...
In aanbouw
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 281 Later op dag duiken er curieuze
gaten op
bejaard daglicht waagt er zich
zonder enige rimpeling te water
een troebel theezeefje schept zilvergruis
uit de reflectie
verdwijnt als kruimeldief
in de kruipruimte van het ondermaanse
als een groene draak
zwermt geboomte langs...
Water als taal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 Zoals taal
is er geen vorm
dat water niet beheerst
grillige wanden en massieve randen
omarmen zeeën en oceanen
die meedogenloos stranden
duinen en dijken testen
elke golf opwellend uit diepe
troggen is een woord op de lippen
van de branding
daar schuimt het spuwsel
van zeegeesten...
Metamorfose
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 216 Schraal verschijnt in de toppen
de schijf die de dag ontmaagdt
tussen opgetrokken graskragen
doezelt glimmend en naakt
een gestreept plaveisel
kruinen op stam ontwaken
nog geen tint aangetrokken
bloemen komen in bedden bij
half dromend de ranke halmen
uit de wetering staan wolken...
Taal van passages
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 131 De Veluwe legt haar vloeren
zoals eeuwen geleden
hard en ruw
soms in losbandig scharlaken avondlicht
dan weer ingetogen
in krijtstreepjes van pastel
elk schijnsel wacht geduldig
op wiekslagen en reeënsporen
- taal van passages -
sprokkelaars en eekschillers
verzamelaars van...
In de aderen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 178 Er is een land waar sporen worden
achtergelaten zonder ze ooit terug te vinden
de wegen zijn er zwak en vaag
geen huizen aan de flanken
de geesten van het landschap
wonen zonder dak en wand
vlak zijn de velden zelden
grillig de waterranden van de oceaan
sentimenten slaan op holle rotsen...
Op vergeten wegen wandelen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 162 Je houdt stil, hurkt en ziet
dat zonder bestek of zichtbaar plan
een stroom vormen van verbazing bouwt
je vraagt om traagheid
om te ontdekken welk spel het water speelt
een draaikolk als antwoord
lang zoek je naar de hand van de meester
die uit druppels beelden houwt
je voegt tranen...
Wanordelijke rust
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 176 Hij draagt de dagen van een oud land
zijn aanblik even grijs als het licht
van een gesloten mijnstreek
- waar onzichtbaar littekens zich
in donkere gangen als versteende navelstrengen
dwars door de leeggeroofde aarde
zwartommuurde wegen banen -
gevallen maar niet gevloerd
verdoofd en...
Spiegelbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 156 De spiegel kent al mijn dagen
de twinkelende morgens met vers opgestegen zonlicht
frisse tijden als aanloop naar een ongepelde dag
als een maagd glanst het onbevaren water
onwetend van verre spanen en peddelslagen
het jonge uur kent slechts één kleur
- de tint van ontdekking -
ook de...
Waterkamer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 276 Op weg naar zee passeer ik luchtkastelen
en woningen zonder bewoners
vervallen oude huizen die als losse hulzen
na het treffen in het landschap liggen
de daken bieden geen beschutting meer
gunnen de roofvogels een onbelemmerde blik
in de lege buik van bescherming
slechts een verstomde...
Een Oostvaardersdood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 136 Over de zeebodem, ooit nijver drooggelegd
vloeit opnieuw treurig vocht
rond levenloze karkassen
- een mengsel van bloed en tranen -
langs bomen in vormen van catastrofes
een eenzame schelp treurt
om de gestolen liefde van haar godin
de mismaakte aarde komt woest en ledig
terug bij haar...
Dingen hebben hun geheim
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 165 Tussen de morgen en de avond
dwingt het rietland mij naar vurige oorden
daar geraak ik op bospleinen
waar op binnenplaatsen van dakloze vertrekken
kleurig bluswater zich schuilhoudt
daar wacht ik op de oordelen
die vonnissen met zich meeslepen
en als bliksemschichten inslaan
daarbij de...
Ontrafelen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 De komst van kennis
brengt het mysterie om
laat mij onnozel
aan geheimen pluizen
om de rek te testen
van lenige geheimen.
Februariwater
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 144 In de nachten van de vroegste maanden
van elk passerend jaar
bestaat er iets dat water drijft
om zich te verharden
om voor vormen te kiezen
die oude wetten niet toestaan
maar water laat zich niet strikken
in richtsnoeren van gewoonten
het uiterlijk wordt in contouren gegoten
van warme...
En de zee was niet meer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 190 De houten zee schep ik in blikken emmers
drenkelingen worden eruit gezeefd
sloepen en boeien werp ik terug
op de door eb schoongespoelde bodem
een zwoele bries blaast de kleuren droog
dolle meeuwen storten zich
op een zeekaart zonder water
duinen en dijken kijken werkloos toe
in het...
Het werelds onbegrip
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 157 Onhoorbaar en nauwelijks gekend
draait er iets
uit de duistere lagen van de aarde
ons een rad voor de ogen
heel even soms
en slechts voor waakzamen
wordt het oververhitte vliegwiel
van onze doldrieste planeet
als waarschuwing getoond.
Ook in het paradijs
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 193 Alsof ze iets te verbergen hebben
- winterbomen met in gure wind wandelende takken -
gesluierd in de wiegende vrieskou
geworteld in winterbeelden
ruw behangen met
de dood in nerfstructuur
aan hun schenen ligt nu loos en
gesteven in wolkenzweet
de afgeworpen zomermode
een hoogzomerse...
Tweetonig winterlied
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 203 De ruwe aard is verraderlijk
weggestoken
in valse vormen van schijnheiligheid
worden de ijskoude tonen verborgen
een arglistig zomers gezicht
dient warme, bekorende beelden op
façades vol venijn
hemels toneelspel
chanson zonder zuiverheid
afgestorven handen strekken zich
hulploos...
Vederlicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 214 Uit het dorp komen de lichten
aanwandelen
geesten uit kerken en hoeves
geen keuze voor een richting
schijnsels zonder schaduw
ergens loeit nog een vergeten koe
de kille winterdagen in
een landweg rust zonder passerende last
- wat voorbijtrekt is vederlicht -
ver weg blijft een illusie...
Werkwoorden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 139 Nee, niet dromen, dansen of zweven
- jargon voor vastgelopen dichters -
maar woorden waar aan gewerkt
moet worden
hakken, breken en priemen
dwars door weke harten en loze gedachten
bloed moet stromen
rijkelijk vloeien soms
schrijven is krassen
botten kraken en in vlees snijden
rake...
Eiland in december
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 157 Een vertind landschap verbergt
morsige schandalen
verzonken in bladgerande meertjes
op de oever staan roerloos
diepgewortelde bomen
ze brengen gebroken kleur
en chaos aan het licht
alleen de woorden hebben
geen wortel
ze zingen vloeibare slaapliedjes
wat ooit gestold was
wordt...
Verzen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 136 Tegelijk gaan ze open
de zevenhonderd vensters
bijna onhoorbaar een eerste wiekslag
de hemel opeens een geopende bundel
waaruit alle gedichten wegfladderen
witte verzen, zwarte verzen
over vrijheid en ruimte
en sterrenbeelden die elke seconde
van betekenis veranderen
het zwerk rijmt...
Herinnering in penseellicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 161 Er is een huis uit de schemertijd
ver weg in het wazige van weleer
met schilfers en scherven in een bont mozaïek
boeketten wandelen door de hortus
jij zweeft nog altijd door de vertrekken
in zwierige japonnen van valschermstof
je vult de ruimtes met een glimlach
zoals een zwaluw de...
Verdronken in oktober
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 342 We nemen de trein, dat wil zeggen,
de trein neemt ons mee
de jaren van volhardend vervoeren
druipen van de geharnaste huid
een kort signaal blaast de wagons
het palet van het seizoen op
gesproken wordt er nauwelijks
mannen schommelen mee met de dans
van de uitgewoonde salonwagen
bleke...
Als dagen breken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 222 De zakkende oktoberzon lijkt nog zomers
dreigende ijlboden door westenwinden vooruit gestuurd
brengen dreigbrieven en vage waarschuwingen
de herfstwereld verkleurt van schrik
maar verbleekt niet
ze tooit zich in de mooiste tinten van het jaar
de samenhang, van wat hoog boven maaiveld
en...
Waterparels
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 We hechten aan fluwelen wanden
zodat voeten niet vertrappen kunnen
we vullen vaarten en kreken
op majesteitelijke wijze
kronen de waterwereld
met transparant adellijk bloed
betast ons met gesloten ogen
minzaam langs blinde kades
raap in gedachten ons weg van hier
als sleutels
voor...
Langs helder pad
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 141 Vannacht vroeg ik mijn vader
naar het geheim achter de terloopsheid
van daagse dingen
ik reikte hem de driftige deining aan
van onze wanordelijke dagen
sprak over de onmacht van voormannen
en overmoedige vlagvoerders
toonde hem de bloedsporen over bleke lijven
wachtend sluimerde ik...
Meer van deze schrijver...
