biografie: Kees Ouwens
Kees Ouwens [Zeist 1944]
In 1968 verscheen zijn eerste dichtbundel 'Arcadia'. Sindsdien zijn er van hem met tussenpozen bundels gepubliceerd:
- Intieme handelingen
- Als een berk
- Klem
- Droom
- Afdankingen
- Van de verliezer & de lichtbron
- Mythologieën
- Lenteleven - een beurtzang
- Etgroen.
Deze gedichten staan in een bij Meulenhoff verschenen verzamelbundel (2002).
Om aan te geven dat het nog niet om een Complete Gedichten-uitgave gaat, noemde hij deze bundel 'Alle gedichten tot dusver'.
Kees Ouwens schreef ook proza maar zijn bijzondere plaats in de hedendaagse Nederlandse literatuur heeft hij onder de dichters verworven. Zijn werk wordt hoog gewaardeerd.
In 1976 ontving hij al de Van der Hoogprijs. Recentelijk is hem de Constantijn Huygensprijs toegekend. In het juryrapport wordt gesteld dat Ouwens 'een van onze intrigerendste dichters is, schepper van een volstrekt persoonlijk, eigenzinnig, mystiek oeuvre, verkenner van het onbereikbare.'
Inzendingen van deze schrijver
10 resultaten.Ik ging wandelen
gedicht
3.0 met 34 stemmen 
12.493 Ik ging wandelen.
Mijn keurige regenjas stond
mij goed.
Met mijn verzorgde uiterlijk
stonden
vele deuren voor mij open.
Maar ik wandelde.
Ik was mijzelf genoeg.
Vele straten verder stokte
mijn adem.
Mijn prettige voorkomen
vertrok
van angst.
Wat ging mij nu gebeuren?
Ik wist het...
Avond
gedicht
3.0 met 28 stemmen 10.338 Soms klonk over de vallei het denkbeeld van een stem ten tijde van het avonduur
als de lucht al leeg was, het onderworpen land
waarin niets sprak, de weg die met de ogen volgbaar
liep in alle stilte langs loofbos van het buiten
en in de ruimte boven aarde - klokslag negen uit de toren van het...
Narcisme
gedicht
3.0 met 23 stemmen 13.920 Wat, in godsnaam, heb je uitgevoerd? Heb je - ten
minste - je dag geboekstaafd? Heb je alsnog
geboekstaafd - de volgende dag - de niet geboekstaafde
vorige onder vermelding? Ben je tekortgeschoten (in
gebreke gebleven, nalatig geweest, laakbaar) op stuk
van plicht, regelmaat, tucht,...
XXXIV
gedicht
2.0 met 6 stemmen 5.024 dit de landschappen verenigt in een wil: het mij wenken.
kende dan ik de myriaden ogen van hun gelatene?
op het bereik waarvan ik mij in verdichtsels hulde,
al voedsel verzamelend onder maar een voorwendsel:
weggaan, uit mijn as treden, uitruimen de urn.
of zo: vochten uit mijn slijm tredend,...
Uit de diepten
gedicht
2.0 met 20 stemmen 7.660 Bij een huis stond ik stil.
Er brandde geen licht, noch
zag ik ramen, wel klonk een stem
als uit de diepten.
Uit de diepten steeg een schraal
gezang, was het dat
dat mijn oor verdoofde?
En vervolgens vervolgde ik
mijn weg. Hoe klonk dit grapje in
de zwartste duisternis? En stond
inderdaad...
Aan de lezer
gedicht
3.0 met 5 stemmen 2.716 Jaarlijks keren de bloemen terug uit
het noorden
O zij ontwaken buiten in hun verblijf,
in hun hoge Goed binnen de cirkel, de naam
Permafrost draagt het, u te verblijden is
hun eerste gedenken, en dat het donker in
Uw hart is maar licht om u heen, waar het
bij hen andersom...
Gisteren...
gedicht
2.0 met 14 stemmen 6.820 Gisteren was ik in de werkelijkheid van anderen
Naar anderen gemaakt is die natuurlijk zelf
Maar alle daden komen uit hun handen
En het is ze aan te zien waartoe zij dienen
Morgen zal alles verschillen van vandaag wijder
Dan hemelsbreed. En de anderen, verbeurd geworden,
Herkennen zich...
beukenaanplanting wijst op het horen tot een goed
gedicht
2.0 met 11 stemmen 8.668 beukenaanplanting wijst op het horen tot een goed
de groepen bomen, groepen van een vormend, groeperen
hun onderscheidloosheid en stellen hun enigheid
hun plaats is het dat tussen hen, door hun omspreiding
genodigd, in die de grond zacht is van zoveel herfsten
als haar jarental en voelt...
Exil
gedicht
3.0 met 13 stemmen 11.464 Ik ontwierp mij
want ik bemoederde het woord
zoogde de letter
verschoonde het leesteken
en trainde het woord zindelijk
Hun zichtbaarheid was violentie
hun aanblik decimeerde mijn verte
hun schriftuur beletterde mijn...
Ik word ouder
gedicht
3.0 met 49 stemmen 18.910 Ik word ouder
en dat is op zich niet verwonderlijk.
Maar wanneer ik op een canapé lig,
die ik zelf niet bezit en
een sigaret neem uit een dure, ivoren doos, die niet bij mij
past,
besef ik, dat ik al veel tijd verknoeid heb
en dat het in de toekomst net zo gaat
al kan ik dat niet...
