inloggen

biografie: M. vasalis

Zij groeide op aan de rand van Scheveningen. Ze bezocht het Nederlandsch Lyceum in Den Haag. Daarna ging ze in Leiden geneeskunde studeren. Ze studeerde ook antropologie. Vasalis was in haar studietijd bevriend met prinses Juliana. Na haar studie verbleef ze een klein jaar in Zuid-Afrika. Vasalis had een betrekkelijk klein oeuvre, zo'n 100 gepubliceerde gedichten. Vasalis werkte vanaf 1939 als psychiater in Amsterdam. Toen haar man benoemd werd tot hoogleraar in de psychiatrie in Groningen verhuisden ze naar Roden. Vasalis ging als kinderpsychiater in Assen werken. Haar werk wordt gekenschetst als: sober romantisch-realistisch. Uit haar eenvoudig lijkende gedichten (wat betreft vormgeving en woordgebruik) spreekt een licht weemoedige kijk op het leven. M. Vasalis overleed in 1998. Haar man overleed kort daarna. In Roden zal een monument worden geplaatst om de herinnering aan Vasalis levend te houden. Vasalis ligt begraven op de begraafplaats Zorgvliet in Amstelveen.

Inzendingen van deze schrijver

40 resultaten.

In de oudste lagen van mijn ziel

gedicht
3.0 met 71 stemmen aantal keer bekeken 25.583
In de oudste lagen van mijn ziel, waar hij van stenen is gemaakt, bloeit als een gaaf, ontkleurd fossiel, de stenen bloem van uw gelaat. Ik kan mij niet van u bevrijden, er bloeit niets in mijn steen dan gij. De oude weelden zijn voorbij Maar niets kan mij meer van u scheiden.
M. Vasalis21 februari 2024Lees meer…

Herfst

gedicht
3.0 met 356 stemmen aantal keer bekeken 75.450
Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot, steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen zich tonen zal en durven te genezen van de steeds naderende duidelijker dood. Vandaag zag ik de hemel door het weemlend lover verbleken tot een doodlijk zuivere helderheid. Ik heb mezelf nog van geen...
M. Vasalis12 oktober 2023Lees meer…

De Dood

gedicht
3.0 met 120 stemmen aantal keer bekeken 44.351
De dood wees mij op kleine, interessante dingen: dit is een spijker – zie de Dood - en dit is een touw Ik zie hem aan, een kind. Hij is mijn meester omdat ik hem bewonder en vertrouw, de Dood Hij wees mij alles: dranken, pillen, pistolen, gaskraan, steile daken, een bad, een...
M. Vasalis24 november 2021Lees meer…

Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder,

gedicht
3.0 met 66 stemmen aantal keer bekeken 24.216
Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder, bladstil, gewichtloos drijvend op haar witte bed. Altijd vandaag, zeg ik. Ze glimlacht vaag en zegt: zijn we in Roden of Den Haag ? Wat later: kindje ik word veel te oud. Ik troost haar, dierbare sneeuwwitte astronaut zo ver al van de aarde...
M. Vasalis7 september 2021Lees meer…

Duif

gedicht
3.0 met 48 stemmen aantal keer bekeken 21.091
Het had geonweerd en de straat was nat, het asfalt lag als water aan de oever van het trottoir, waar plechtig trad een duif en koerde als een kind, maar droever. De hemel boven 't park werd licht, de bomen stonden groen, afzonderlijk en ieder leek een bos, zo bol zo wonderlijk en in...

Braamstruik

gedicht
3.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 15.321
Vlinders en bijen wijlen bij de roze bloemen. De groene en paarse bramen zijn alleengelaten. Zijn zij zichzelf genoeg? Missen zij niet het diepe zoemen waarmee de bijen tot de bloesems praten? En 't sprakeloze, wankele evenwicht waarmee de vlinders op haar blind gezicht zich even...

Uit de nevel over het weiland

gedicht
3.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 14.395
Uit de nevel over het weiland met half-uitgewiste koeien komt vandaag het werk van Mauve bleek, allerzachtzinnigst boven, daarna de gebroeders Maris, weiden, bruiden, tederheid in sluiers - die nog altijd waar is maar uit een zó andre tijd. De uil het wit en hol gezicht van Mankes, eitjes...

Een witte ochtend

gedicht
4.0 met 969 stemmen aantal keer bekeken 20.159
Een witte ochtend, eerste dooi de lucht wit-grijs, egaal gespreid en aan de lange horizon welt nu een witte zon. Geen wind, beweging of geluid. Er botten waterdruppels uit; aan iedre tak en iedre struik zijn knoppen licht. Een hartstochtsloze en totale aanwezigheid maakt zich nu...
M. Vasalis4 december 2020Lees meer…

De idioot in het bad.

gedicht
3.0 met 417 stemmen aantal keer bekeken 108.008
Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen, Haast dravend en vaak hakend in de mat, Lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen, Gaat elke week de idioot naar 't bad. De damp die van het warme water slaat Maakt hem geruster : witte stoom… En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat,...

Moeder

gedicht
2.0 met 175 stemmen aantal keer bekeken 45.844
Zijzelf was als de zee, maar zonder stormen. Even blootshoofds en met een brede voet. Rijzend en dalend op haar vloed, als kleine vogels op haar schoot gezeten, konden wij lange tijd haarzelf vergeten, rustend en rondziend en behoed. Haar stem was donker en wat hees als schoven schelpjes...

Droom

gedicht
2.0 met 525 stemmen aantal keer bekeken 116.402
Ik liep vannacht - van een optocht los - geraakt - ineens onder een hoog en luchtig viaduct, jong, naast mij liep een grote vrij zware jonge man. De pijlers werden bomen en het beton werd losse grond. En ogenblikkelijk stonden we stil, zijn mond boog zich half open neer, ik richtte mijn...
M. Vasalis20 januari 2019Lees meer…

Soms, als gij zwijgt en uit het venster schouwt...

gedicht
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 9.099
Soms, als gij zwijgt en uit het venster schouwt grijpt mij uw schoonheid als een wanhoop aan, een wanhoop door geen troost te blussen, niet door te spreken, niet door te kussen, even groot als mijn bestaan, en even oud. Dat ik u zien moet en u niet kan zijn, van u gescheiden door mijn eigen...
M. Vasalis25 december 2016Lees meer…

Droom

gedicht
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 8.093
Ik liep vannacht - van een optocht los - geraakt, ineens onder een hoog en luchtig viaduct, jong, naast mij liep een grote vrij zware jonge man. De pijlers werden bomen en het beton werd losse grond. En ogenblikkelijk stonden we stil, zijn mond boog zich half open neer, ik richtte mijn...
M. Vasalis9 november 2016Lees meer…

Cannes

gedicht
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 6.390
In een woestijn van zon, dicht langs de zee staan de platanen in een brede allee; dorstige herten, plotseling betoverd en in hun ren naar ’t water star gebleven, het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd, het wit gewei breed opgeheven. Langs lopend, te gezond, te naakt en door een...
M. Vasalis17 februari 2016Lees meer…

Ochtend

gedicht
3.0 met 34 stemmen aantal keer bekeken 16.418
Zo kalm als op een vlot van helderheid en rust, gelegen op mijn rug dreef ik de ochtend in, het ochtendlicht, land, lucht en water waren één en zonder dat er van hun eigenheid maar iets verloren ging. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2011.

Oktober

gedicht
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 12.224
Teder en jong, als werd het voorjaar maar licht nog, want zonder vruchtbegin, met dunne mist tussen de gele blaren zet stil het herfstgetijde in. Ik voel alleen, dat ik bemin, zoals een kind, iets jongs, iets ouds, eind of begin? Iets zo vertrouwds en zo van alle strijd ontheven - niet...

Sprookje

gedicht
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 21.713
Voor mijn moeder en mijn dochtertje Zij luisteren beide naar een oud verhaal, wondere dingen komen aangevlogen, zichtbaar in hun verwijde ogen, als bloemen, drijvend in een schaal. Er is een zachte spanning in hun wezen, zij zijn verloren en verzonken in elkaar, -het witte en het blonde...

Afterthought

gedicht
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 16.295
Maar toch, ik weet niet of het veel verschilt met vroeger - of alleen verschoven wordt: die liefdesbrieven, liefdesverzen gingen meestal over het lief, dat nog geen minnares geworden was. Maar hoeveel vrouwen bleven ooit beminden èn de kameraad en medeplichtige in goed en...
M. Vasalis3 september 2013Lees meer…

Fanfare-corps

gedicht
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 12.271
De lucht scheen blinkend door de blaren, bleek en volmaakt als glas geslepen. Met vaste manlijke gebaren werden de horens aangegrepen, en luidkeels, zonder enig schromen spoot de muziek tussen de bomen; heldhaftig, trots. Een onverbloemde voor elk verstaanbare muziek, die aan het ademloos...
M. Vasalis24 februari 2013Lees meer…

Regressie in de supermarkt, bij de kassa

gedicht
2.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 9.372
Diep uit mijn jeugd, waarover nooit een doodsbericht gekomen is, maar die is zoekgeraakt, vermist komt dit gevoel: ik zou haar brede rug willen omhelzen, haar stevige, onopgesmukte hand, nu op mijn hoofd of in mijn nek af willen smeken - en in een vlaag van onbeheerste en jaloerse pijn begeer...
M. Vasalis19 oktober 2012Lees meer…

Eb

gedicht
3.0 met 65 stemmen aantal keer bekeken 16.502
Ik trek mij terug en wacht. Dit is de tijd die niet verloren gaat: iedre minuut zet zich in toekomst om. Ik ben een oceaan van wachten, waterdun omhuld door 't ogenblik. Zuigende eb van het gemoed, dat de minuten trekt en dat de vloed diep in zijn duisternis bereidt. Er is geen tijd. Of...

Sotto voce

gedicht
3.0 met 263 stemmen aantal keer bekeken 48.147
Zoveel soorten van verdriet ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn. Nog is het mooi, 't geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard. Maar tussen de aderen van...
M. Vasalis6 augustus 2011Lees meer…

Tijd

gedicht
3.0 met 88 stemmen aantal keer bekeken 31.131
Ik droomde, dat ik langzaam leefde .... langzamer dan de oudste steen. Het was verschrikkelijk: om mij heen schoot alles op, schokte of beefde, wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee de bomen zich uit de aarde wrongen terwijl ze hees en hortend zongen; terwijl de jaargetijden vlogen...
M. Vasalis7 februari 2011Lees meer…

In de herfst

gedicht
3.0 met 46 stemmen aantal keer bekeken 14.886
Hol en leeg van verlangen en de gele amberen bomen de groene en barnstenen stammen. Het licht hangt stil in de blaren. Mijn hart is te veel geopend, te veel in het licht gevangen in der wolken licht varen… En pijndoend, schrijnend dromen weg van mijzelf te komen. En...
M. Vasalis26 november 2010Lees meer…

Cet age est sans pitié *)

gedicht
2.0 met 42 stemmen aantal keer bekeken 16.729
Links naast ons - midscheeps - woonde de ex-kapitein ter zee, weduwnaar, purper van het drinken. Hij had een dochtertje, dat opzienbarend lelijk was, zo opgestopt, verkeerd begroeid en kruislings scheel, dat iedereen wel graag met haar zou willen spelen alleen al om dichtbij iets zo...

Zoals een hond, verdrinkend in zijn redders handen bijt,

gedicht
2.0 met 313 stemmen aantal keer bekeken 41.571
Zoals een hond, verdrinkend in zijn redders handen bijt, bijt mijn gevoel de reddende gedachte, dat deze nood voorbij gaat en dat zulke nachten eenmaal weer zullen blussen in de tijd. Het eerst verdronkene is de verwachting, de hoop zieltoogt. Maar de herinnering vecht het hardnekkigst....
M. Vasalis18 januari 2009Lees meer…

Zachter

gedicht
2.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 17.924
Het strand is wel mijn vaderland, de zee synchroniseert nog monotoon stromen van tegenstrijdigheden. Toch droom ik soms, dat er een hoge boom zou staan waaronder ik mij neer kon leggen, een boom, die breed geloverd in terrassen van takken vogels bergen zou. Vogels, die zingen een voor...

Rebus in de bus

gedicht
3.0 met 40 stemmen aantal keer bekeken 12.238
Wie zaten er vanochtend in de bus behalve de chauffeur wiens roze wang zo vloekte met zijn mooie rooie haar. Een woeste oude boer met grijze ogen en zijn gezicht in aanslag, en een woelig kind doofstom, dat met zijn eigen dunne vingers praatte. Een vrouw van vijftig, een zigeunerin of zo ze...
M. Vasalis12 september 2007Lees meer…

appelboompjes

gedicht
3.0 met 52 stemmen aantal keer bekeken 17.799
Op een recht, zwart kousenbeen, dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhooggestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun aller-eerste dromen. Met hun smalle voet in 't gras, ingetogener en...

Felix was blank met bruine haren en een zachte g.

gedicht
2.0 met 89 stemmen aantal keer bekeken 27.967
Felix was blank met bruine haren en een zachte g. En: hij was kleurenblind, hij keek met scheef getild gezicht en toegeknepen ogen naar de lucht. Ik deed het heimelijk na. Wat heb ik hem bemind toen ik vijf jaar was. Hij was negen. Er is een bruine foto van ons allen aan de waterkant gezeten...
M. Vasalis15 februari 2007Lees meer…
Meer van deze schrijver...