biografie: P.H.H. Hawinkels
P.H.H. Hawinkels [1942 - 1977]
Hawinkels studeerde enkele jaren klassieke talen en Nederlands aan de Universiteit van Nijmegen.
Hij schreef cursiefjes in het Nijmeegs Universiteits Blad.
Hij werd vertaler van romans en toneel uit het Duits, Engels en Grieks en schrijver van indrukwekkende gedichten die bijna niemand kent - en dat is jammer.
Hij werd ooit bijna van de universiteit verwijderd, toen hij in het NUB over het huwelijk schreef: 'Wat god verbonden heeft, daar zal geen mens plezier van hebben.' Dank zij de steun van de hoogleraar Willem Asselbergs [Anton van Duinkerken] mocht Hawinkels zijn studie voortzetten.
Inzendingen van deze schrijver
22 resultaten.Götterdämmerung
gedicht
3.4 met 5 stemmen 
2.732 dit is een offer aan de god gijs
die zich verstopte in de centrale verwarming in de keuken
rondslingert over de kranen bij het bad
wij zijn overtuigd van unalienable rights
van goden zich her en der door dreven te bewegen
zich te nestelen in de kasten
of zich te vermenigvuldigen in de...
Dichotomie
gedicht
4.5 met 2 stemmen 2.701 Maar de nachtbleke dames spraken toch zo...
In de cafés waar ik mijn voorpoten lik
als ik weer eens ben overreden, daar
hurkt een monnik op de tafel,
zo eentje zonder convent en zonder convict.
Hij likt zijn wijsvinger nat, en slaat
aandachtig de dagen om. Groot gelijk.
Rondom ons...
Diabolo
gedicht
3.2 met 4 stemmen 1.704 De wind blies uit het Zuiden,
bij de thee, en, alsof de wind 't dee
om bij die thee te pesten,
blies hij ook een beetje uit 't Westen.
voor n.
gedicht
2.6 met 14 stemmen 1.864 je bent
blond -
het hele domme mensenras
rent honderd meters in seconden
zwemt het schandaal over
reist per spoetnik naar de maan
en gaat per beatnik naar de bliksem
bouwt bolle bouwsels waanzin
en schrijft gigliotheken vol –
maar jij
bent blond
en...
Telkens klinkt een woord
gedicht
3.5 met 59 stemmen 21.726 Het licht verzand, de hoop gestrand,
wij voeden ons met as.
De dood verbant, het lijden brandt,
en niets is wat het was.
Maar telkens klinkt er weer een woord
waarin een nieuwe toekomst gloort;
geef dat iemand die het hoort
zijn kansen niet uit angst vermoordt,
maar luistert.
Het kruis...
Mardi gras
gedicht
3.3 met 3 stemmen 1.369 Demon, engel, vakman, underdog,
was al uw vredestichten dan bedrog?
Heeft wie zijn bede zag verhoord
de machtiging weer snel verstoord?
Was soms het klokhuis van het woord
medeplichtig aan zijn eigen moord?
De danser op het slappe koord
rouwt om de stofwolk in zijn zog
van demon,...
Anthropologie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.186 Waartoe maakt deze man zich op?
Een clownsnummer? Koppensnellen?
De confrontatie met een opperwezen?
Bezwering van nog immer onontgonnen,
ongerichte hunkering bij derden?
Of werkt hij aan zijn spiegelbeeld?
Het zal wel weer om schutkleur gaan.
Litanie van Bob Dylan
gedicht
3.7 met 7 stemmen 3.741 Fluwelen Hond,
Lamlendig Kenner der Geslachten,
Mannetjeskonijn van de Duisternis,
Koning der Snapshots,
Blote Kont,
Blauwe Hemel,
Keet van Jammer,
Heilig Rund,
Ritssluiting der intelligentie,
Sok des Doods,
Ribfluweel der 60.000 Zintuigen,
Oelewapper,
Huivering der...
Een notitie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.142 In de bus zat ik naast een jongen
van een jaar of veertien. Vol plezier
keek hij me aan en zei:
‘Ik heb niet betaald'. Ik knikte
hem toe, en hij zag hoe ik lachte.
Mij beving toen de felle wanhoop, die
als stille weemoed tevreden is: ik besefte
dat ik nooit zou kunnen...
Ultima
gedicht
2.3 met 3 stemmen 11.869 Als glas, als ijs dat breekt en waar
een ster in springt, of zelfs als licht in ogen
dat wijkt en door het doffe wit zich ziet vervangen,
neem afscheid, kind en weet,
dat ooit er volgen zijn zal, jou, als ’n hinde
die sprongsgewijs je achterna
komt huppelen, ’t parelgrijze veld over...
Proza
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.144 zoals
het enige katje dat na 't verdrinken
van de andere twee leert leven
vol beste moed de emmers, de bezems en de tuinslang
met hand en tand te lijf te gaan
opgewonden sprongen en nijdige halen
met nog buigbare klauwtjes bieden het hoofd
aan de opwindend wereld: er op af
de...
Op straat
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.908 Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij
in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed
als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes
in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon,
stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen
op 't trottoir verbeten na te denken...
half twee na christus
gedicht
3.0 met 1 stemmen 1.925 in de buien voor en na
de dolstdriest denkbre dronkenschap
schiep de dichter
de meest onvergankelijke verzen
en eenieder zal er zich terecht over verbazen
hoe ook hier weer het hoogst verhevene
met het laagst gezonkene
hand in hand gaat
als twee glazen aan een bril
Traditie
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.390 De witte vlakte tart;
verliest zij nog zoveel terrein,
Zij blijft een gulzig rookgordijn
boven een bundel zwart.
De winst bedraagt geen kwart
van wisselwerking en chagrijn,
en onverminderd dient het brein
te putten uit het hart.
Welk plankton heeft zich ooit
een...
Perceptie
gedicht
4.7 met 3 stemmen 1.833 In de winter, toen mijn gezicht reeds de vormen aannam
van een masker der Azteken, en er wormen, kort als koren,
in mijn oren, zich wiegden, heen, weer, zachtjes heen en weer,
trad er uit het duister een naar voren, als uit plooien
van een zwarte gladiool. Het was te laat.
En, ogen, te...
Naar bed
gedicht
5.0 met 3 stemmen 14.129 Kom, Vrouwe, geen seconde rust voor mij,
Totdat ik - lig, nou ja, maar werk daarbij.
Ziet men de vijand, - ook wie nimmer kruit
Geroken heeft, houdt 't wachten dan niet uit.
Die gordel af, die straalt als 's hemels kring,
Maar om een wereld sluit van schoner schittering.
Speld van uw borst...
Bucolica
gedicht
4.5 met 2 stemmen 2.863 wilgen zijn niet net bollen suikerspin
nee het zijn net wilgen en dat zij het ook
en dat is nu zo mooi aan wilgen.
-----------------------------------
uit: Verspreide gedichten.
Op straat
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.712 Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij
in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed
als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes
in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon,
stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen
op 't trottoir verbeten na te denken...
Waarschuwing
gedicht
3.0 met 2 stemmen 4.474 wij moeten
oppassen voor schimmel op de kin
ons hoeden voor vermolmde kaken
nauwgezet acht slaan op het verbrokkelen
van een been
laten wij ons tevens
wachten voor afschilfering der huid
daar dit alles zal betekenen
dat ook het lichaam aangetast zal zijn
door bederf en rotting.
De thuiskomst van de jagers
gedicht
2.7 met 15 stemmen 4.676 Niet alle vogels vliegen. Onopvallend
zitten ze in het diepvries zenuwstelsel
van de winterbomen. Eén op de tien, ’n ekster,
slijpt zijn veren aan de diamanten vrieskou
in de lucht.
Niet alle jagers razen schallend
door een woud, waar licht en groene tinten in
samen werken aan ’n...
Naar bed
gedicht
2.3 met 94 stemmen 23.178 Naar John Donne (1572-1631)
Kom, Vrouwe, geen seconde rust voor mij,
Totdat ik - lig, nou ja, maar werk daarbij.
Ziet men de vijand, - ook wie nimmer kruit
Geroken heeft, houdt 't wachten dan niet uit.
Die gordel af, die straalt als 's hemels kring,
Maar om een wereld sluit van...
Er na
gedicht
3.1 met 93 stemmen 51.679 Als de dood nú was gekomen
had ik hem begroet als een jongere broer,
die Twist en Shout wil horen als ik
de Negende Symfonie van Mahler op heb staan;
en met een glimlach had ik aan de dood
mijn plaats afgestaan, en was ik licht, zo licht
gestorven, och, zoals
het bevroren oppervlak van...
