biografie: Prosper van Langendonck
1862 - 1920
[Brussel 1862 - 1920]
Prosper studeerde wijsbegeerte en letteren, maar moest de studie wegens familieomstandigheden stoppen. Daarna werd hij was beambte bij het ministerie van Justitie (1888-1898), daarna bij de vertaaldienst van de Kamer van Volksvertegenwoordigers (1899-1918). Vanaf 1890 openbaarde zijn erfelijke schizofrenie zich, die zich uitte in depressie en zwerfdrang. Hij stierf als krankzinnige in 1920 in een hospitaal te Brussel.
Van Langendonck richtte in 1893 samen met August Vermeylen, Emmanuel de Bom en Cyriel Bysse het literaire tijdschrift 'Van Nu en Straks' op, het tijdschrift dat de Vlaamse literatuur vernieuwde. Als enige Rooms-katholiek in de redactie nam hij hierin een bijzondere plaats in, sterker verbonden met het verleden dan zijn mederedachteuren. Toch gold zijn opstel het opstel van 1894 'De herleving van de Vlaamse poëzij', als manifest van de literaire vernieuwing.
Zijn eigen werk wordt behalve door het katholicisme vooral beïnvloed door zijn 'Weltschmerz'.
Naast zijn artikelen in 'Van nu en straks' schreef hij ook essays en kritieken in 'Nederlandse Dicht- en
Kunsthalle'. Verder werkte hij mee aan het tijdschrift 'Vlaanderen'. Hij liet slechts één dichtbundel
uitgeven, namelijk 'Verzen' (1900).
Inzendingen van deze schrijver
71 resultaten.LANGS DE NETE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 
1.367 Lijzig rimplend vloeit de Nete
door de diepe dennenwouden,
door de weiden, langs de dreven,
in dit land van peis en vreê,
wouden, lanen, vee en hoeve,
slanke scherpgespitste torens
en de dunbewolkte hemel
wentlend in heur rimpling meê.
Glijdende uchtendzonnestralen
zilvren fijn de...
Waarom uw blik...
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.585 Waarom uw blik mijn blik niet boeit?
Waarom uw lach mijn lach niet wekt?
Waarom niet heel mijn hart ontgloeit
bij 't schittren van de reinste schatten
dat elk gemoed naar 't uwe trekt?
Eens zwom mijn ziel, als uwe ziel,
in wondre wonne en zonneschijn;
maar 't leven kwam, de sluier...
Muziek en poëzie
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.067 Laat de schelle tonen vlieten
uit de zangerige keel
en als vooglen henenschieten
in hun wislend klankgespeel.
Want dan reppen tong en veren
vrije liedren, lang versperd,
vooglen die hun kop bezeren
aan de traliën van mijn hert.
Laat de rijke klanken stromen
als een vloed in de...
Dorpsbegrafenis
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.403 Ter kerke, omdreund van doodsklokgalmen,
Rijst voor het heimvol hoogaltaar,
Waar wierook walmt en psalmen klinken,
Een zwartbefloerste dodenbaar.
Droef knielend om het lijk huns makkers,
Die 't werken staakte, vóór de tijd,
Herdromen de ingetogen boeren
Zijn rusteloze...
MASKERS
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.096 De wereld lacht; steeds klinkt haar spotlied ons in de oren.
't Vliegt, weergekaatst van d'een naar d'andre kant der straat.
Verzwonden schijnt de smart, wijl 't treurspel ledig staat
en klucht of boert alleen nog hart en geest bekoren.
Ach! ieder ding heeft thans zijn zin verloren!
't...
Zwaardreunend...
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.364 Zwaardreunend door der tijden maatgang, schrijdt
de reuzenstoet, van stralend goud omgeven,
der grote kunstenaars, wier onsterflijk streven
nog om hun eeuw een laaie glorie breidt.
't Zijn hoofden, heet van d'innerlijke strijd;
't zijn harten, àl te groot voor 't aardse leven;
wij zien...
Muziek en poëzie
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.435 Laat de schelle tonen vlieten
uit de zangerige keel
en als vooglen henenschieten
in hun wislend klankgespeel.
Want dan reppen tong en veren
vrije liedren, lang versperd,
vooglen die hun kop bezeren
aan de traliën van mijn hert.
Laat de rijke klanken stromen
als een vloed in de...
En zie, 't is lente!
poëzie
4.0 met 4 stemmen 668 -----------------------------------------
En zie, 't is lente! - Nevens 't kerkhof
Ligt de akker glanzend in 't verschiet,
Waar 't door zijn hand gezaaide koren
Reeds welig door de kleien schiet.
Daar was het eng toneel zijns levens.
Daar heeft zijn zweet, als uit de lucht
De dauw...
Ik was aan u, gij waart aan mij...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.729 Ik was aan u, gij waart aan mij, wij waren
elkander voorbestemd van den beginne;
nooit mocht ge in 't leven smart of weelde ervaren
die niet bij mij weertrilde in ziel en zinnen!
Wij zagen nooit elkaar; met wondre snaren
vereende ons onbewust verborgen minne;
eens kwam de stonde dat bij...
De organist
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.803 (fragment)
Wat is 't me een zoet genoegen, dat
de ervaren hand de toetsen duwt
en, over 't juublend elpen blad
de volle jacht der klanken stuwt;
wanneer ik elke noot ontmoet,
met wisse slag op vaste maat,
op iedre klop van 't drijvend bloed
een toon van 't klankbord...
Langs zomervelden
poëzie
4.0 met 14 stemmen 1.087 Langs zomervelden wil ik zwerven,
waar hemelreine liedren zingen,
die tot de grond des harten dringen,
langs zomervelden, waar het koren
goudglanzig deint in wijde golven,
vol kollen, in die zee verloren,
roodlachend nu, dan weer bedolven.
Langs zomervelden wil ik zwerven,
oneindig breed...
Gij dichter...
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.418 Gij dichter, die uw gangen gaat
langs 't druk gewoel des levens
als u de smaad in 't aanzicht slaat
van vriend en vijand tevens,
leg nooit de fiere vrije kop
en laat u nooit verlammen,
al dagen zij zo talrijk op
met honende epigrammen.
Want wie u tergend smaadt en slaat,
...
O klamme koude...
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.605 O klamme koude, die me 't krimpend herte
beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten,
als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten,
doet nederbuigen onder 't lood der smerte,
- doet nederbuigen in wanhopig smachten,
zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte
de tred des wandlaars,...
Zie, eeuwig rustloos...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.004 Zie, eeuwig rustloos, als het golfgeklots,
de zee der mensheid om de wereld varen,
soms schijnbaar kalm, met gladde spiegelbaren,
maar dra vervoerd in woedend stormgebots.
Zij wentelt om zichzelf, in kalme trots,
en schijnt in eigen grootheid te bedaren,
maar beukt, in zucht naar 't...
Gij zegt mij, vriend...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.139 Gij zegt mij, vriend: 'o spreek uw lijdend hart
in schoonheid uit, die licht uw lijden stilt:
de stem der goudgelokte muze trilt
met dubble glorie op de snaar der smart.'
Maar kent gij onrecht, waarbij 't hart verkilt,
zo diep wraakroepend dat men, 't oog verstard
voor immer, wars van...
De Zwerver
poëzie
3.0 met 4 stemmen 972 De heide ontrolt haar bruine vacht
langs de eindloze avondvlakte,
waarop een grauwe wolkenvracht
in klamme neevlen zakte.
De raven gieren krassend rond,
loom zwoegend door de locht,
en stuwen traag ten horizont
haar hongerige tocht.
Waar ligt nu ’t doel? Waarheen de gang ...
Nederlands toekomst
poëzie
3.0 met 9 stemmen 291 I
't Is wel die gulden mond uit 't koele Noorden,
Die ons met warme woordenklank begroet, -
De tedere en forse toon dier volle akkoorden,
Gedragen op die innige hartegloed!
Wees, Ziener, ons gezegend om die woorden...
Lang dreunt hun nagalm door ons diepst gemoed;
Al wat...
Genot bindt niet...
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.706 Genot bindt niet voor immer: lichaamspracht
verschemert onder de eedle zieleglans:
mijn geest omhult u met de stralenkrans,
door kunstnaars slechts aan heilgen toebedacht.
Uw zachte glorie glijdt om mij en windt
mij in haar helder licht, - en lange nacht verzwindt.
Slechts zielen...
Hoe eindloos lang...
poëzie
2.0 met 10 stemmen 1.534 Hoe eindloos lang die nachten van ellende!
Hoe lang nog in 't verschiet de dag die naakt,
nu 'k uit de korte koortsdroom half ontwaakt,
mij oprichte en de blik naar buiten wende.
't Is dag, maar toch geen dag voor mij, die kende
de volle luister, die 't Heelal doorblaakt:
zie...
Aan ene onbekende
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.047 'k Liet door de schouwburg onbestemd mijn blikken waren
terwijl ginds de opera wegschemerde in de vert'.
Bewustloos scheen mijn geest en 't bleef koud om 't hert.
Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren.
En eensklaps trilde een wonder...
Kerstlied
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.637 De nacht was zwijgend,
de nacht was donker
in 't veld van Bethlehem.
Geen stemme ruiste er
op 't veld van Bethlehem.
Doch eensklaps trilden vreugdepsalmen
en hemels zongen de Englenkoren:
Daar is een Kindeken, een Kindeken geboren.
De herders...
Zomernacht
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.041 O! toen was er gedanst op dat verre gehucht,
in die schuren, omloverd door kanten en bomen!
Nu verzwond, in de verte, 't bedwelmend gerucht
en wij keerden naar 't dorpje, verzonken in dromen.
Zeg! herdenkt ge die nacht nog, die zomerse nacht,
die onmeetlijke hemel, in eindloze pracht,
...
Wezembeek
poëzie
3.0 met 3 stemmen 357 Zachtlijnig glooit het veld van gouden graan
naar 't luchtblauw, diep in zomergloed verloren,
met ruisende aren die geleidlijk gaan,
in kollen openwentlend. - Heldre koren
vol klank- en kleurenspel, o eeuwig lied
der moederaarde, die haar schatten giet
in d' overvloed van 't...
SONNET.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 273 Op 't wilde golven van mijn boezem gaat
de deining van mijn donkere gedachten,
onstuimig zwellend in dees nacht van haat
en razernij, met ongekende krachten,
en stijgerend ten hemel op, al 't kwaad
hem tegenloeiend, dat ze aan mij volbrachten,
al wat mijn ziel met grimmige onmacht slaat...
De torens
poëzie
4.0 met 2 stemmen 214 Ze rijzen, rijzen, hier en daar verspreid,
de hoge torens in de vlakke velden, -
als baken van gevoel, die wisheid melden
langsheen die duiz'lingwekkende eeuwigheid ...
Hen ziet de zwerver, tot de zon verscheidt,
opdagen, of ze beurtlings hem verzelden.
Wen nacht en stilte en vreemd geruis...
Regenlucht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 444 En boordevol is 't herte en toch en wil niet vloeien
die staande en stille stroom in klare poëzie
op 't blad, dat 'k o! zoo graag met tranen zou besproeien,
in 't lied, dat wentlen zoude in louter harmonie;
en boordevol is 't herte en niets en kan het boeien,
- geen levensdroom, waarin...
Schepping
poëzie
4.0 met 4 stemmen 555 Omruist van zangrig bladgefluister,
door 't mystisch spel van licht en duister
omtinteld met een stalenkrans,
komt ge als een nevelschim gegleden,
nog vormloos ver ... maar diep aanbeden
in uw aanstaande schoonheidsglans.
'k Voel uw bezielende adem waaien
van verre. Zie! de bloemen...
Waarom uw blik...
poëzie
4.0 met 3 stemmen 353 Waarom uw blik mijn blik niet boeit?
Waarom uw lach mijn lach niet wekt?
Waarom niet heel mijn hart ontgloeit
bij 't schittren van de reinste schatten
dat elk gemoed naar 't uwe trekt?
Eens zwom mijn ziel, als uwe ziel,
in wondre wonne en zonneschijn;
maar 't leven kwam, de sluier...
IK VOEL MIJN LEVEN ...
poëzie
4.0 met 3 stemmen 930 Ik voel mijn leven door mijn vingren vlieten,
dat leven zonder liefde en zonder zegen,
en de allerlaatste hoop dit hart ontschieten,
zo afgebeuld langs alle martelwegen.
Geen trouwe borst zwelt ooit de mijne tegen;
geen milde hand zal mij genadig gieten
den zoete wijn des levens. Kalm...
O klamme koude
poëzie
4.0 met 1 stemmen 481 O klamme koude, die me 't krimpend herte
beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten,
als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten,
doet nederbuigen onder 't lood der smerte,
- doet nederbuigen in wanhopig smachten,
zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte
de tred des wandlaars,...
Meer van deze schrijver...
