biografie: Rutger Kopland
Rutger Kopland (pseudoniem van Rutger Hendrik van den Hoofdakker) [Goor 1934 - ....].
Van den Hoofdakker groeide op in een calvinistisch milieu. Na zijn schooltijd ging hij in Groningen medicijnen studeren. In deze tijd schreef hij gedichten en cabaretteksten. Na zijn studietijd begon hij opnieuw poëzie te schrijven, maar nu omdat zijn leven ‘niet langer vanzelfsprekend was’.
In 1983 werd hij hoogleraar in de biologische psychiatrie aan de Universiteit van Groningen; hij verrichtte onderzoek naar de mogelijkheden van depressiebestrijding door middel van slaaponthouding. Als psychiater kreeg hij in de jaren zeventig bekendheid door zijn essaybundel Het bolwerk van de beterweters (1970) waarin hij de medische stand verweet de conservatieve moraal in stand te houden.
Vanaf 1964 verschenen de gedichten van Kopland in de tijdschriften Tirade en Hollands Maandblad. Zijn debuutbundel Onder het vee verscheen in 1966.
Daarna volgde Het orgeltje van yesterday (1968) en Alles op de fiets (1969) waarvoor hij de Jan Campertprijs kreeg.
Het centrale motief in Koplands poëzie is het onveranderlijke van het menselijke doen en laten (‘alles gaat zoals het gaat onder de zon’). Kopland verzette zich tegen de dingen die voorbij gaan en zoekt een uitweg in het verleden en in de poëzie.De mens is altijd op weg naar hetzelfde en kan niet terugkeren op een vroeger spoor.
In de latere poëzie van Kopland is het accent verschoven van het voelen naar het denken. De hoop is dan gevestigd op een vorm van redelijkheid die zichzelf voortdurend relativeert. ‘Leeg’ wordt een sleutelbegrip in de latere bundels.
Tijdens de 366e Diesviering van de Universiteit Utrecht in 2002 is een eredoctoraat uitgereikt aan de dichter/neurowetenschapper Rutger Kopland; hij kreeg zijn eredoctoraat vanwege zijn dichterlijke oeuvre en voor zijn werk als psychiater en neurowetenschapper. Zijn oeuvre behoort tot de belangrijkste uit de Nederlandse poëzie. In 1988 won hij de P.C.Hooftprijs. Hiernaast heeft Prof.dr. Rudy van den Hoofdakker, nu emeritus hoogleraar Biologische Psychiatrie, veel betekend voor de psychiatrie en het hersenonderzoek in het algemeen.
Rutger Kopland (schrijverspseudoniem van Rudy van den Hoofdakker).
Rutger Kopland
Inzendingen van deze schrijver
59 resultaten.De drie mogelijkheden van het menselijk denken
gedicht
2.0 met 37 stemmen 18.532 Op de fiets gaat alles wel langzaam
maar toch nog behoorlijk hard.
Wie heel goed luistert aan een stilstaand
horloge hoort een zacht tikken.
Waar blijft de tijd? Om daar over na
te denken hebben wij het zwerk.
---------------------------------------------
uit: Alles op de fiets...
Café Billard
gedicht
4.0 met 8 stemmen 8.873 Ik heb het tegen Gijs met vijftig
tegen honderd afgelegd
zijn oud-ivoren hoofdje, zoëven
vlot geraakt uit het vertrouwde
groene licht, hangt met een blij
gezicht boven de bar
zijn dorre handen vatten met een teer
gebaar het borrelglas, hij zegt
ik ben al bijna tachtig jaar
u bent nog...
Onder de appelboom
gedicht
3.0 met 83 stemmen 25.859 Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom
ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de...
Jonge sla
gedicht
3.0 met 160 stemmen 69.556 Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.
Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.
De rode beuk
gedicht
3.0 met 38 stemmen 12.577 Hier staat de rode beuk
met het eindeloos grote
geduld van een boom.
Hier staat de rode beuk
hij ziet en hij hoort ons
en is ons vergeten.
Hier staat de rode beuk
voor hem is het altijd altijd
en hier is het nergens
want
gedicht
3.0 met 35 stemmen 22.334 ook van wie je het niet
meer ziet, het nooit meer
zult weten hoe het was,
uit de resten van plooien
en rondingen, het skelet
van polsen en enkels, dons
en slijmvliezen, woorden
en zwijgen, uit alles wat
er over is, het gewone,
blijft alleen de vreemde
zekerheid van dat meisje
dat er...
De stem van een cello
gedicht
3.0 met 82 stemmen 33.018 Waaraan het geluid van een cello doet denken
de cellist Widlund vertelde me dat
er in dit instrument iets huist - een stem
een al heel oude stem waarnaar je zoekt
als je speelt en die je herkent
als je haar vindt
misschien is het dat waarom ik moet denken
aan de oudste geluiden die ik...
Wandeling
gedicht
3.0 met 39 stemmen 22.845 Onze gesprekken werden langzaam
onze vragen beantwoordden we met kijken
naar de langzame wereld om ons heen
de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel
we gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van...
Vertrek van dochters
gedicht
3.0 met 78 stemmen 23.798 Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden,
van die van vroeger in die van nu.
En gevoeld en geroken als ze me kusten,
een huid en een haar die niet meer voor mij
waren bedoeld, niet zoals vroeger,
toen...
Lijsterbessen
gedicht
3.0 met 23 stemmen 12.100 De dichtkunst beoefenen is
met de grootst mogelijke zorgvuldigheid
constateren dat bijvoorbeeld
in de vroege morgen
de lijsterbessen duizenden tranen dragen
als een tekening uit de kindertijd
zo rood en zo veel.
Uit: Geluk is gevaarlijk.
Een keuze uit de gedichten 1999-2005
Rainbow...
De vraag wie ze is
gedicht
3.0 met 44 stemmen 19.116 Intussen huist ze al zo lang in mijn hoofd
en al zo bijna overal - maar wie ze is
een zinloze vraag, je zoekt in je herinneringen
naar iets onvoorstelbaars, ik weet het, maar
ook zinloze vragen vragen een antwoord
eigenlijk is ze nog steeds die jonge vrouw
die ik ooit toevallig ergens...
Maaltijd
gedicht
3.0 met 19 stemmen 18.451 Het was Kerstmis, we zaten aan tafel en we wilden
een aangename, liefst literaire conversatie
daarom zei ik: vrienden, we weten dat de materie
op ons bord en in ons glas kan vervluchtigen
in ons lichaam tot pure poëzie
maar wisten jullie dat onlangs ook is gebleken
dat op poëtische...
Enkele andere overwegingen
gedicht
3.0 met 62 stemmen 21.945 Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken?
Laten wij de tijd laten gaan
waarheen hij wil,
en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen
en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt.
Zo andersom is alles,...
De god in mijn hersenen
gedicht
3.0 met 55 stemmen 20.694 Toen ik al bijna ontwaakt was herinnerde ik mij
dat ik die nacht in het verleden had geleefd
en zonder de geringste verbazing weer
geloofd had dat God bestond
ik wilde hem eindelijk wel eens spreken
het is een bijzonder aardige man zei iemand
je kunt hem gerust eens bellen
ik belde en er...
Tuin
gedicht
2.0 met 61 stemmen 7.507 Ik zit voor het raam en zie
hoe de tuin niet is veranderd
voor haar ben ik niet weggeweest
de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht
het is vreemd te bedenken dat zij mij
niet kent, zich mij niet herinnert
na al die tijd dat ik hier niet was
ik de tuin was vergeten, zij voor mij
niet...
DODE HOND
gedicht
3.0 met 52 stemmen 11.524 Ik heb de hond laten sterven – daar lag ze
en ik dacht: waar gaat ze nu heen waar
zal ze blijven. Om de dood te begrijpen.
Het lichaam wordt wel gezien als een nest
het tijdelijk verblijf van een onzichtbare
vogel – een afgezant van de eeuwigheid.
Zo zie ik het niet. En toch toen de...
Paarden ver weg
gedicht
3.0 met 14 stemmen 5.178 Paarden ver weg, met dit vergezicht
heb ik et moeten doen. Ik heb niet geweten
dat ik onder hen graasde en was.
Nu ik weer paard ben, af en toe, zoals nu,
is mijn lijf zwaar en gelukkig geworden van al
dat gras. Het is vreemd om te zijn wie je bent,
een paard ver weg in de wei.
Zij heeft...
Afscheid van een land
gedicht
3.0 met 25 stemmen 8.028 Nooit zag ik de bergen zo
vastbesloten tegen de hemel
of nooit, nooit, dat denk je dan
als iets heel hevig en onherhaalbaar
voorbij is, nooit kortom
hing de hemel zo duidelijk zo
stralend zo treurig gerafeld
tussen de bergen
en hier beneden gebeuren ogenschijnlijk
geringe dingen, de...
Er moeten toch mensen wonen
gedicht
4.0 met 41 stemmen 6.881 Er moeten toch mensen wonen, ik luister,
en herinner mij dit huis, de lege eierschalen,
de koude resten thee, de waaiende gordijnen,
op het tafellaken grijze stront van vogeltjes,
Oh, goede morgen, als kabouters in zachte
pyjama's gaan de geluiden door het huis, de
eerste Clementi, de...
Water
gedicht
2.0 met 43 stemmen 11.677 Als met water zelf, met de gedachte
spelen dat je ooit en eindelijk
zult weten wat het is.
Het is regen geweest, een rivier, een zee,
hier was het, hier heb ik het gezien
en zie ik water en weet niet wat het is.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.
Beukenlaan
gedicht
3.0 met 22 stemmen 8.274 De gedachte dat deze bomen weten
wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige
man, vrouw, deze ene
ze komen zo langzaam uit het gazon
gaan zo langzaam langs het pad
verdwijnen zo langzaam
de gedachte dat deze bomen
om mij geven, dat ze op mij wachten,
dat ze weten dat ik...
Brief
gedicht
2.0 met 24 stemmen 8.361 Vandaag zou ik je een brief schrijven
een brief waarin ik iets wilde begrijpen
maar ik deed dat niet, het ging te langzaam
ik schreef en keek naar mijn hand
hoe die langzaam woorden tekende
er ontstond in dat handschrift iets als
een huis - ik wilde weten waarin we woonden
om dat te...
Wat is geluk
gedicht
3.0 met 60 stemmen 24.099 Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,
ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het
en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in...
Wandeling
gedicht
3.0 met 28 stemmen 14.539 Onze gesprekken werden langzaam
onze vragen beantwoordden we met kijken
naar de langzame wereld om ons heen
de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel
we gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van...
Oorlog
gedicht
2.0 met 18 stemmen 20.977 Terwijl het verhaal wil dat het verteld en
voorbij is - maar het breekt af
zeker, het is mij verteld en verteld
maar nog
ik zie die grijze beduimelde foto
maar nog is het gras weer groener dan gras
en de bloesems weer witter dan bloesem
in die grijze tuin moet het oorlog zijn...
Wie
gedicht
2.0 met 17 stemmen 11.993 Wie zal de vriend zijn van mijn vriendin,
de baas voor mijn hond, het kind in mijn jeugd,
de oude man bij mijn dood, wie zal dat zijn als
ik het niet ben? Jij? Ach kom, jij bent niets
dan twee ogen, die zien wat ze zien, jij
bent niets dan het uitzicht: een zon schijnt,
een appelboom...
Gedicht over een landschap
gedicht
3.0 met 27 stemmen 12.573 Het mag hier niet worden geschreven
met een woord als wereld, het is
te wijd te leeg te wit voor de bladzij
en ook een woord als tijd is voorbij
wat mag, ook dit is te eindig en
te oneindig te wit voor papier
we mogen ze denken, welja, maar alleen
om te denken, aan wat hier wil...
Ganzen
gedicht
3.0 met 21 stemmen 9.189 Wat bedoelde je toen je zei: diepte
dat is een woord voor wat ik nu voel - diepte.
Er vloog een kleine groep ganzen over,
een ijskoude glasheldere hemel in december.
Dat is wat ik bedoel zei je: ganzen
godvergeten hoog hun dunne geschreeuw
wat is het dat alleen zijn samen
dat blinde...
de landmeter
gedicht
4.0 met 13 stemmen 6.309 Het is niet alleen onverschilligheid, in zekere zin
is het misschien zelfs wel liefde die hem dwingt,
er is geen paradijs zonder rentmeester.
Hij is gelukkig met het landschap, maar gelukkig
met het zoeken, coördinaten wijzen hem zijn onzichtbare
plek, zijn utopie is de kaart, niet de...
Een lege plek om te blijven
gedicht
3.0 met 34 stemmen 24.907 Geef mij maar de brede, trage rivieren,
de bewegingen die je niet ziet maar vermoedt,
de drinkende wilgen, de zinloze dijken,
een doodstille stad aan de oever.
Geef mij maar de winter, het armoedige
landschap, de akker zonder het teken van
leven, de kracht van de krakende heide.
Geef mij...
Meer van deze schrijver...