Alle inzendingen

Afgekalfd land, rotte palen en golven zonlicht opnieuw zichtbaar in spiegelend water; versprankeld onder een gebroken wolkenlucht Zwermen zilveren vogels bespelen een vluchtige harp, waar schichtige vissen spiegels verscherven; beelden verbrekend van dood hout half verzonken in moeras Ogenschijnlijk geruïneerd landschap, maar als altijd…

Bagdad brandt en blijft maar branden, vreemde namen op mijn tong Basra, Najaf, Karbala, angstzweet parelt in mijn handen. hoger kolkt de brandhaardhaat doorvechtend in adempauzes terwijl moeders van soldaten bidden dat het overgaat. Bagdad brandt en blijft maar branden, bijna met de grond gelijk Kirkuk, Mosul, Baqubah, angstzweet sijpelt…

Ik ben Van Hattum en ik weet, dat 140 pond zo heet, maar dat de naam direct vervalt, als het leven wijkt uit de Gestalt. Dan ligt, onder de naam van lijk, die honderdveertig pond te kijk; Gij zijt bij het défilé misschien: alleen ik zelf zal het niet zien. Da’s vreemd: ik zie, wat Gij niet ziet; wat Gij dán ziet, zie ik weer niet…

Matthias brengt zijn blijheid naar het raam, want daar, zegt hij, zijn kleuren in de kijk. Hij geeft de dingen buiten vast een naam in onbesproken taal, en voelt zich rijk. Matthias knoopt de eindjes van de straat nog onomwonden samen tot een ding. Hij spreekt zijn blikveld uit: Kijk, aan elkaar de kleuren achterna en daar een tingeling!…

Lamme smeerlap, met je baard, dor van geest maar dicht behaard, die ons daar stond aan te staren of wij huursoldaten waren. 'k Weet nog alles, luizig dier, ook al zit je ver van hier, teruggetrokken en stokoud in een blokhuis vol met goud. Dat je er Stein hebt uitgetrapt nadat hij je had verklapt hoe je schatten kon verdienen met…

Soms is men zo oud dat men zijn bezit niet meer bezit verhuizers komen met vervoermiddelen nemen de stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het…

alles is als steeds tevoren vrijdag, op de Nassermarkt totdat die raket ontploft zestig levens gaan verloren. acht divisies om de stad met daarbij nog moordcommandos zicht beperkt door blinde haat doden ieder op hun pad. woestijnratten in de val zandstorm tegen rookgordijn wie wordt baas in de woestijn doden - wie kent hun getal? wie…

Er is geen begin en het einde is zoek. Moge het sterven sereen zijn toch zet het zich voort in het bloedbad van een geboorte, de geboorte van iemand anders dan, dat valt niet te ontkennen. Maar in het leven is ons gegeven te doen alsof er geen dood was, niet met de kop in het zand maar juist op de uitkijk naar weer een ander land, een…

Sterren en strepen naderen Bagdad, Woestijnrupsen met ronkende tred. Een stad werpt de gordel af, waar gore wapens zouden wachten op een vonk die de menigte wegblaast. Paddestoelwolk De kogel boort door de slagader van de hoofdstad. Nieuwsjagers gissen naar de val, de diepte van het bloedbad. De opmars jaagt de koersen naar smeltende…

Nooit schreef ik je een brief. Je was zo dicht dat ik je elke dag kon zien. Jouw verte was anders dan de mijne. Maar het viel ons licht daar over heen te praten. De toekomst was zo lang dat over vroeger spreken nog wel kon. We deden dus gewoon. Maar waren beiden bang dat alles toch weer fout ging. Deze nacht leg ik voorzichtig bloemen op…

Dit is verby, dit het gebeur, dit maak nie bly, dit maak nie seer, dit is verby Nou weet jy weer niks wat die hart nog roer of raak is reeds volmaak. Van vreugde en smart terdeë moeg (dis reeds te laat, dis nog te vroeg om meer te weet as dat die rus die sin en slot van alles is) bevestig jy: dit is verby, dit maak nie seer,…

Het is tijd voor open spel, mijn liefste. De kaarten op de tafel. Ik heb er twee: mijzelf en wat ik schrijf. Ze zijn van weinig waarde, om niet te zeggen van geen tel. De hand van jou is rijker: je lijf is nog het minste, al is het lang niet mis. Maar ook illusies heb je nog, en hoop. Jij hebt alles wat er is. Toch ben ik soms al op…

Verzet begint niet met grote woorden maar met kleine daden zoals storm met zacht geritsel in de tuin of de kat die de kolder in zijn kop krijgt zoals brede rivieren met een kleine bron verscholen in het woud zoals een vuurzee met dezelfde lucifer die een sigaret aansteekt zoals liefde met een blik een aanraking iets wat je opvalt…

Er zwemt een barst door het huis Niemand die luistert Uit de schaduw groeien schaduwen in het onderwaterlicht dat passerende auto's werpen op de muren rondom het bed In de diepblauwe stilte herhaalt een jongetje lipzacht al wat gezegd is die dag en stopt woord voor woord de gaten in het geluid dat huwelijk heet De vloer golft De…

Een nuchter fietser op de gracht: wat valt dat is een herfstblad - licht stijgt op. Nóg is er geen gevoel van kortste dag. Maar keert het licht, dan keert de fietser ook de stad de rug toe, kiest rivier voor gracht, sneeuw op de buitenweg voor stadse prak. Wat voedt nog zijn herinnering: de damp die geurt bij 't uitdoen van een regenpak?…

Haar hoofd een stad te vol om er weer kind te kunnen zijn. Maar in dat labyrint stond nog gegrift een vaderhuis met vele woningen; toen raakte zij op drift. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Zij werd een interlinie tussen dit en dit terwijl haar ogen keken…

(She got ev'rything she needs she's an artist, she don't look back) Dichten is net als koken: je pleurt maar wat in de pan als je koken kan. ------------------------------------------- uit 'Verzamelde gedichten' (1985)…

vegen van zomer een dronken behang voelbaar de liefde van levensbelang droomde van leven een gouden glans de herfst is een streven de liefde een dans ik wil je nog even lief geef me een kans de kilte de stilte de winter brak de kilte de stilte ik huiver ik snak de kilte de stilte en liefde ontstak gebroken ontloken dit laatste…

Verlegen maakt iemand op zijn mooist, siert hem van binnen Verstrikt in aarzelingen houdt hij het schichtig voor gezien Trilt hij van twijfel of is het inspanning zijn hand niet te laten vangen door gebaar, zijn mond door woord? Door afwezigheid schittert hij even Dan kiest hij opnieuw zijn naam en stelt zich handenschuddend…

De kranten vertellen: de oorlog is over - en hoe het gelukt is, dat wij zijn bevrijd. maar hier is geen water en niets meer te eten geroofd of gestolen zo zijn we bevrijd. ik bedel om drinken bij vreemde soldaten geweer in de aanslag want wij zijn bevrijd, verminkt en vernietigd. Hoe lang zal het duren voordat onze wonden geheeld…

Daar zijn de dagelijkse namen weer van de stations op vastgestelde tijden, men leest ze en voelt dan vaag het oude zeer dat men zich uit die sleur eens wou bevrijden. Men kan als willekeurig reizend heer aan krant en sigaret zijn aandacht wijden en zich verblijden dat men meer en meer in 't rechte spoor en op de rails blijft rijden. Men…

Zie, zo'n lentedag blijft altijd langer talmen waar er water is. ---------------------------------------------------------------------------- uit 'Haiku - Een jonge maan' (1974) van Issa (1763-1827)…

Pa was éérste Paasdag jarig, en de twééde Paasdag Ma; Daardoor was 't die Paasdag Ma's dag, Schoon 't ook Paasdag was voor Pa. Pa's feest was dus dubbel Paasfeest, En ziet, Ma's feest dat was Paas; ('k Meen: op Ma's feest was het Paasfeest, Want Ma's feest valt niet op Pa's.) En ik weet nog goed wat Pa zei, toen Ma's kip een Paasei…

Gedachtig aan Uw Sterven heb ik lang gevast, en al die tijd niet eens gedronken. Zo zie je weer: bij God is alles mogelijk. Maar toon mij toch, als oogst van dit rampzalig leven, één regel, die de moeite waard en leesbaar was. ---------------------------------- uit 'Het Zingend Hart'(1973)…

Zo kom tot rust. Vertrouw u aan de nacht, te slapen gaat nu alles op de aarde - en geef verloren wat uw hart bezwaarde, langs verre stromen wordt het thuis gebracht. Zo kom tot rust - en hoor naar het gestadig ruisen des levens. Al wat is geschapen doorwoont het, aan zijn hartslag moogt gij slapen: Ook in u zelve arbeidt het genadig.…

Zelfs de zon komt niet tevoorschijn door de dikke zwarte lucht. Telkens weer om water vragen, iedereen is op de vlucht. ik heb blaren op mijn voeten, want we lopen al zo lang. als ik jou maar stevig vasthoud ben ik helemaal niet bang! Hoever gaan we nog vanavond – ik zie hier alleen maar puin. Zal ons huis er thuis nog staan – en de…

Vol sombere doemgedachten geraakte ik in een straat waar meisjes aan 't spelen waren en we kwamen aan de praat. Turkse en Surinaamse en sommige autochtoon en ze hadden er nauwelijks weet van, ze speelden daar gewoon. Mijn sombere visioenen van een wereld die verging, vervaagden in 't licht van die kinderen tot een herinnering. Want…

De zon brak door de barre voorjaarslucht. Plotseling kantelde er een vogelvlucht. Op de aarde smolt de dungezaaide sneeuw. Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.…

Toen door een hemelse vergissing Vincent weer plots’ling in ons midden kwam bezocht hij ook zijn Grote Exposities bij Kröller Müller en in Amsterdam. En ‘t eerste wat hem trof was zo een dame van goeden huize met op zware borst d’antieke broche, die zij ter Borinage en voor d’Aardappel-eters had getorst. Ze had zich juist een cultureel’extaze…

Het mutsje is wat scheefgezakt maar siert haar smalle hoofdje rood kan slechts gedeeltelijk verhullen dat er geen haren onder krullen het onbedekte schemert bloot De chemo liet de lokken vallen blond dwarrelden ze op de grond en in het duister van de nacht bidt hoopvol kleine Vera zacht Lieve God, maak me gezond. Een bont geschminkte…