Alle inzendingen over 'k ben er weer

Ik moet je wat vertellen want, 'k Bén er weer, 'k Ben weer thuis, heb jullie zó gemist... 'k Open de p.c., Zie ál die mail.... Hártverwarmend om zó te worden gemist. Maar.... Ik bén er weer, 'k Ben weer thuis, alhoewel geen 100%. 'k Bén er weer, de rest gaat vanzelf, want ach... álles went?!…

Ik leidde jarenlang de kerke stond daar eenzaam aan de top en na al die jaren werken moet 'k overmorgen al weer op…

Een sluipschutter te Avereest wiens vrouw zijn doelwit was geweest, zei: “lieve schat, als je eens wist hoe ‘k je vandaag weer heb gemist!”…

Heer, ‘k ben vandaag weer ongesteld geworden en ‘k was al negen dagen over tijd.…

Donker Duister Nergens licht Ogen Luister Jouw gezicht Glans van tranen Hartepijn 'k Verlang Om weer bij jou te zijn Vergeten wat er is geweest Blik vooruit Nieuw levensfeest…

'k droomde, ik was een vogel - vrij en geen wetten die mij konden houden. Rust en stilte in mijn gedachten, het paradijs. 'k werd wakker, weer mezelf, terug, thuis. ----------------------------------------------------------- 3e prijs Hilarion Thanswedstrijd Rekem-Lanaken 2005, Categorie jeugd tot 18 jaar.…

maar 'k loer nu weer op wraak: 't zal boeten voor zijn grillen, Ja, lachen zal het, 't moog dan willen of niet willen, - Daar ik een treurspel maak.…

In het donker na het avondmaal nog voor het vallen van de lange nacht onzichtbaar onderling in gak-vocaal verband, gedurig vals en atonaal, kakofonie in ijle hemelzaal waar akoestiek de echo van de wind mijn hart doet juichen, 'k voel me weer een kind…

Maar vandaag is zo'n dag dat ik weer proberen mag eens iets op papier te schrijven. Echter, zonder overdrijven mag ik zeggen, 'k heb vandaag weer zo'n poëtische vlaag. Gauw, een pen en wat papier! 'k Voel me net een avonturier dwalend tussen frazen, zinnen, woorden schieten me zo te binnen. Ai!…

‘k Zit achterover op m’n zomerstoel onder de bomen beschut tegen de hitte echt lekker koel Tussen de takken door speelt subtiel de weinige wind met de aan hem overgeleverde wolken en ‘k besef er weer even naar te kijken als kind Een land een schip een bloem een fabeldier zie jij ze ook ze knikt en glimlacht om mijn kinderlijk vertier…

`k moet steeds weer worden weggebracht naar een groot ziekenhuis.. Operaties, chemokuren, ik kan heel vaak niet eten, soms kan ik door de "Cliniclowns" m`n pijn even vergeten... De dokters kunnen nog niet zeggen of ik weer beter word maar `t is denk ik niet zo heel erg als ik niet ouder word...…

‘k Heb vandaag weer een rot dag gehad, ‘k ging op de fiets naar de stad, ‘k ben eerst wat brood gaan kopen, en daarna ben ‘k naar de slager gelopen. Mijn vrouw wilde ook violen, toen ik terug kwam bleek mijn fiets gestolen, ik dacht bij dit verlies kan er ook nog wel een pilsje af, maar de kroeg die was gesloten, wat een straf.…

k moet opeens weer denken aan Enschede en aan de slachtoffers in mooi Volendam waar menigeen een geliefde verloor doordat de dood voor hen zo onverwacht kwam.…

ik siepel ik siepel ik holderdebol verlegen vergetend de oude knol ik rol over m'n kop in het groene gras 'k hoor het weer zingen het lage gewas het vredige groeisel dat een deken was: een wolletje wei vol zachtheid vol geur groener dan groen in een ruimte die blauw wordt van kleur.…

'k Zie ook weer mijn moeder zitten sokken stoppen, of een breiwerk in haar hand 'k heb haar nooit eens "niks" zien doen had met haar een speciale band. 'k Zal die tijd niet licht vergeten of ik terug wil weet ik niet heb veel geluk gekend in het leven maar vergeet daarbij niet het verdriet.…

En 'k voel mij weer dat kind met blozewangen, Waar voor al geven méér was dan ontvangen, Wanneer ik ruik aroom van vlammend lak. -------------------------------------------- uit: Morgenrood, Amsterdam 1929…

Ja, ja, alweer dit jaar, ‘k dacht eerst ik ben wel klaar met ‘t héle Zwarte Piet gedoe ‘k werd er zo moe van maar zij nog lang niet moe Dus, dan weer mijn mijter op, op mijn oude baarden kop ‘Kom op’, zeiden ze ‘we zijn goed gezind, Sint!’ En door de bomen scheen vannacht de maan en woei de wind Waarop dan nu gewacht?…

En in mijn kamer, als een donkre doos, waarvoor de parels hangen aan de ruit, ga 'k heen en weer, tot waar mijn wandling stuit, en ik bij donkre wand diep peinzend poos. Ik heb 't gevonden, het mensengeluk, al moest 'k worden vier en dertig jaar eer ik het vond; en ging veel trachten stuk in spannend worstlen en ijdel gebaar.…

Ach vond ik één die zat van vreugde en zwerven De troosting zoekt die ik zo droef ontbeer En die als ik 't geluk heeft moeten derven: 'k Zou hem weer vrouw zijn, balsem voor zijn zeer, En willoos in zijn armen zou ik sterven Die zaalge dood die ik zo fel begeer.…

En zachtjes tel 'k de dagen weer, Die door mijn vingers gleên - En dromend zie 'k het dampend dal Door de' avondschemering heen: - Daar is dezelfde heuvel waar De zon vroeger verdween - Daar zijn dezelfde dingen nog Waarop zij vroeger scheen.…

is de druk nu weer wat lichter Het was alsof een olifant bovenop me te dansen stond. De dag daarvoor fietste ik de trappers al moeizaam in het rond. Mijn borst voelde koud, erg koud, het tintelde in mijn linkerarm. Thuisgekomen zakte het wat weg, 'k voelde me weer goed en warm.…

Gisteren veel glazen bier getorst en nu, zeven uren later sla 'k me driemaal op de borst. Heb 'k misschien toch weer een kater?…

En in mijn kamer, als een donkre doos, waarvoor de parels hangen aan de ruit, ga 'k heen en weer, tot waar mijn wandling stuit en ik bij donkre wand stil peinzend poos. Ik heb 't gevonden, het mensengeluk, als moest ik worden vier en dertig jaar eer ik het vond, en ging veel trachten stuk in spannend worstlen en ijdel gebaar.…

dat ik soms te laat ben voor de WC, omdat ik die gewoon niet kan vinden, dan schaam ik me zo maar dat zien jullie niet dat doet me verdriet en ik zit er zo mee maar er zijn ook momenten, dan weet ik het weer `k herinner me weer hoe je heet, waar je woont waar ik naar toe ga, waarom en wanneer ben blij als je dan weer belangstelling toont…

' Iets groter dan een eend die 'n ei kwam leggen De meute toog in 't bovenstaande kader Vooral ter leringhe ende vermaeck Naar 't Noorderpark - nieuw leven in de maak Persverse moeder, beretrotse vader Men wou z'n naam graag weten, enzovoort Een vrouw zei 'k hoop niet weer zo'n modenaam Als Noah Queenie Knut Max of Quintaan...…

‘k hijs de vlag!!…

'k Zit dan weer vooraan op de fiets bij vader als hij, avond al, nog werken gaat bij boerenmensen uit de straat of verder. Ik ruik nog of het gisteren was de zware zweetlucht uit zijn jas en 'k weet zijn sterke handen.…

Vandaag heb ik weer krokusjes gezien, ze maken me zo blij, zo opgetogen. Is dit een groet van lente al misschien of heeft de winter ook hen soms bedrogen? Maar hoe dan ook, ik kan wel zingen nu en even ook vergeten al mijn zorgen. ‘k Vertel dit aan mijn vrienden, ook aan u, en ga gerust op weg naar weer een morgen.…

En hij roept koekoek, 'k heb 't weer voor elkaar, ik ben weer, koekoek, klaar voor een jaar, geen torenvalk of slome alk kan daaraan tippen, ik heb geen last, mijn jong wordt vast goed op gevoed. Het koekoeksjong heeft altijd trek, zet telkens weer een grote bek en staat voortdurend om hapjes te springen.…

'k Geloof, het was meer dan een grap of een gril; Maar 't oog staat vol vuur, is het hart nog niet rustig? Ja, 'k zie u weer lustig! Verban nu de zorgen; thans hebt gij uw wil; Maar, Lina, wees nooit meer zo somber en stil. 1842.…