Alle inzendingen over 't Is kil in mij

't Is kil in mij warmte verdwenen Ik ril en zoek wat zal ik vinden ? 't Is koud in mij woorden zijn weg Een angst sluipt naderbij wat zoek ik? 't Is warm in mij de kilte verdwenen Woorden komen terug heb ik het gevonden?…

Er was een woord in de wind, bij `t gaan over de duinen – wij hadden `t gezwegen – `t woei kil elk bloeiend leven aan, `t was allerwegen. En wij gingen als blinden en waren doof, gingen als doven en waren blind, en de dood van de zomer was in het loof en ging ons voorbij in de wind.…

raas maar storm en blaas door haren gier maar, zoals ik gieren wil laat het binnenin-mij dan bedaren maak mij warm daar waar 't is kil... maak mijn lamme benen krachtig lopen wil ik en heel ver laat de zee zijn voor mij prachtig tot ik zie de avondster…

Toen werd ’t wat kil en ’t waaide wat De vliegen riepen: ‘Voel je dat!’ En vlogen gauw het huis weer binnen Om daar nóg meer leugens te verzinnen. ------------------------------- uit: 'Kinderversjes', 1975…

huis wat zou ik thuis moeten doen degene die ik zo mis en al jaren zoek is er niet meer, 't is kil in huis 'k blijf lopen en lopen weg het gevoel plots hoor ik een stem die vraagt wat doe jij nu ik kijk je aan draai me om je strekt je armen naar me uit eindelijk thuis.…

lichaam kil 't gezicht vaal het bloed koud dat stroperig door 't lichaam kruipt ik hoor mijn naam roepen uit de verte; nog een beetje uit het loot geslagen ga ik opgelucht en dankbaar naar huis…

EEN ROOS IN JE HAND Ik heb je een roos in je hand gezet de rode roos, die de liefde vertolkt Op jou ligt de rest van mijn boeket ’t is kil voor mij en zwaarbewolkt Ik heb jou de roos in ‘t haar gelegd de roos die aan eertijds denken laat Ik heb mij heel sterk aan je gehecht en dus met jou in de liefde gewaad Ik heb je mijn roos…

vreugd en waarde vrouw, En gloeit van liefde, waar ’t al kil is en bevrozen.…

web spon Toen de uitspraak geklonken had scheen ‘t vooruitzicht kil en koud Buien wachtte nooit ‘t rechte pad na elk ontslag opnieuw in de fout Toen de stilte al lang normaal was scheen het eenzaam, somber licht In ‘t dikwijls geledigde borrelglas over zijn toekomst zonder uitzicht…

maar, een dankjekus op beider wang, plots plaats gemaakt voor al dat geel Na de thee naar 't haventje overzagen we op het talud het stille water en de blauwe lucht Varend leek 't water wijder, opener na zolang zoveel dicht en keken w' onze ogen uit, aten wat uit onze tas 't Was kil, daar zou 't warm zijn zei ik.…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

Bedek het blauw Met smetteloos wit De regels zien simplisme Elke letter speelt verhit Zijn trillend spel Niets verlet de tonen van stilte Een onhoorbaar begin In donkere kilte…

De herfst wordt nu kil. De meeste bomen houden hun groen vol, maar de berken, van vorm en tint toch al ijl, slinken tot geesten.…

In fijne druppeltjes hangt het licht over de ochtend gedempt ruisen de velden herten aarzelen alvorens het donker van het bos te verlaten. Met een schok komen braamstruiken tot leven: een fazant vliegt op, de herten draaien hun spiegels naar de waterige zon.…

In de lente ontlook de bloem In de zomer scheen de zon volop In de herfst viel het eerste blad En nu, nu is het winter in m'n hart…

Toen ik daar zat, in die lege trein aanstaand weekend overpeinzend, kwam hij schuin tegenover mij Begon te praten, te vragen Hij uit een opvanghuis, nu geweest in mijn stad zodat hij niet aan één stuk in 't zelfde huis maar zat hier zomaar ergens aangebeld had, zei hij, twee nacht hier overnacht Had zijn gastvrouw dan verzocht hem in…

stilte wordt voelbaar wanneer mensen in alle talen gaan zwijgen…

De herfst wordt nu kil. De meeste bomen houden hun groen vol, maar de berken, van vorm en tint toch al ijl, slinken tot geesten.…

Een grijs wolkendek boven een verlaten landschap omgeven door sloten vol kroos. En aan weerskanten rietstengels, sommigen gebroken. Op een waterlelie zit een kikker in alle rust en een reiger vliegt op zich van de kille leegte bewust. In een weiland koeien die hem na staren. Terwijl in de verte een boer zojuist met zijn hond in een praam…

Mijn vrouw en ook de tuin krijgen wat zij verdienen mijn dagelijkse luim. Als regen valt voorkom ik overmaat bij warmte breng ik koelte les hun dorst, verzorg hun zonnepijn. Beiden doen graag iets liefs terug wat dat behelst, is nog geheim misschien vertrouw ik het u toe, maar doe het, vele strofen later... U leest en denkt, zie ik…

De zon schijnt, het land is kil de warmte verdwijnt om ons heen wordt het stil... Kijk uit wat je zegt, denkt of doet, voor je 't weet betaal je voor je moed met je leven maar... De zon schijnt!…

Nooit meer goeden nacht noch een ochtendzoen nooit meer een berenknuffel kon ik dat nog maar één keer met je doen nog één keer met je praten samen wandelen langs de zee samen schelpen zoeken dan nemen we de allermooiste met ons mee nog één keer met je lachen met je huilen bovendien je dan vaarwel kussen omdat ik je nooit meer…

Soms is een boodschap zo onduidelijk dat je er geen elastiekje aan vast kunt maken op zeker dat het springt! Misschien gaat alles beter, zo niet staan we terug bij Af! Waarschijnlijk gaat alles goed, maar: mocht het niet zo zijn: gaan we terug naar start!…

Groningana, 't was mij een genoegen Te dichten - ook de gaten in de muren Die kleine potjes van de naaste buren Zij hoorden alles, ook gelal in kroegen In Poelestraat, waar vindikater-luizen De aanwas ging ontgroenen bij Spilsluizen En naderhand zich in triomf ging laven Aan rituelen bij de Noorderhaven De Ossenmarkt heeft voor…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

Je lijkt te spreken in twee talen Ik wens hier maar één van te verstaan Hieraan ontleen ik mijn bestaan Tot je woorden mij zullen vermalen Ik kan nog altijd vrijuit ademhalen Voorlopig schaak je simultaan Maar ooit zal ik de prijs betalen En hieraan ten onder gaan Ik proef je lach nog op mijn lippen Je hoofd tegen mijn schouder aan Het…

de zware vliespoten plat afgezet in het grafiet van de grot de lange smalle bek jaagt laag door de diepte hij ligt miljoenen jaren op ons voor onzeker is zijn dood in het wandelend licht van de zaklantaarn schiet hij door de wervelingen van stenen water met een nijdige klap van de staart verdwijnt hij in de donkere kolk van een…

Of als gij, door uw kracht en moed, De Eskimo in 't Noord behoedt Voor beren, die daar loeren, En ander hongrend roofgediert; Gij zult - wordt slechts uw toom gevierd - Hem wel 't gevaar ontvoeren.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Dromend in de vensterbank of opgerold en knorrend in een luie stoel is zij plots gespannen als een snaar staart loerend naar de overkant Met ogen kil en koel schat zij haar kans voor ‘t grijpen Zij is klaar en explosief en zit ineengedoken zo actief ’t is Miep de poes de vogeldief En als ’t niet lukt; dan is er niets verloren Dan tukt…