Alle inzendingen over OR schilderkunst

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

De lucht schildert zich zelf, of, is het toch de hand van de Meester?…

steeds als ik de lucht zie wisselen van kleuren vraag ik me weer af schildert die zich zelf of is het van de hand van de grote meester?…

mijn hand laat ik leiden door de streken van de wind zo penseel ik liefdevolle wolken aan elkaar laat ik golven dansen hoger dan te voren waarin vissen vogels vangen volgen voetstappen elkaar naar het maanlicht waaraan ik mezelf langzaam overgeef en me in op krul tot de geboorte van 'n nieuwe dag…

O Lente, buig uw hooft, bekranst met schone bloemen, Als gij de Schilderkunst ziet pralen of hoort noemen: Uw kleuren, met de dauw des dageraads belaên, Bezwijken voor de gloed der zomerzonneraên, Daar in het tegendeel de glans der schilderverven Onsterflijk is van aard, en alles hoedt voor sterven.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

vermeden to be or not to be, that is ...…

soms is poëzie de juiste mix van schilderkunst en hemelse muziek verrijkt met zorgvuldig afgewogen woorden die de dichter toevoegt zoals sommige woorden in zinnen het vers doen opfleuren zo'n moment beredeneren met het besef dat 't wellicht morgen tot iets zal leiden…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Ik creëer graag Misverstanden Als ik zoek In verf, laag Na laag voeg Ik iets van De waarheid toe, Maar dan wel Mijn waarheid, Die voor jou En anderen nog Maar zo niet Te ontdekken valt - Wat ik eigenlijk Doe is echt niet Anders dan één grote Afleidingsmanoeuvre…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

De muziek is niet van mij, geen schilderkunst of prachtige beeldhouwkunst. Er zal geen handschrift tekenen voor me. Alléén die éne spronk Licht: vol van liefde en vrede; dat is mijn ziel! Het kleine deel van het grote geheel dat telkens in een nieuw, authentiek plan viel.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

De kunstexperte Rita Wildegans zegt dan Van Gogh niet zelf zijn oor afsneed. Zij heeft ontdekt dat Paul Gaugain dat deed; die was door drank en drift wat uit balans. Zo'n vondst doet zeker heel wat stof opwaaien! Of laten wij ons weer een oor aannaaien?…

Boe laat altijd aan Appel denken, smijtend met verf in een volmaakt patroon ontstond een kleurrijk wezen duidelijk herkenbaar gevaar met hoorns nog, zwarte, witte vlekken op de huid een uier op barsten verlangen in de buik…

een gloeiende huid gemaakt met honderd kwasten op een arm lengte…

fladderend bijna slaat hij zijn witte handen uit losgemaakt van werkelijkheid vindt hij vrije hoogten zijn eigen weg de blinde vogel zingt aleen nog in de nacht de gebalde vuist omklemt twee penselen de andere hand raast heen en weer op het doek het rusteloze lichaam springt, klimt tijd verstrijkt minder woestheid altijd opnieuw…

in de woeste, bezeten kop teistert het spookhuis van de kindertijd basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk onstuimige kleuren spatten uiteen gaan over in het wijde water woeste verfstriemen belagen het doek golven slaan in dikke klodders op het strand alle remmingen kwijt…

kleurend op een vrij palet vertoont een kwast zijn oorsprong de schildersleerling schrijft zichzelf in lege oogkarkassen een mengeling vol zoet en grauw dat eeuwig blauw wordt uitgesproken rond de dageraad vandaag vergaat vergankelijkheid contrasten raken grenzen kwijt als ton sur ton gaat krassen .…

er ontbreekt iets ik kom nog niet echt in de buurt van dat wat zo prachtig is maar ik ben er wel bijna alle wolken zijn perfect ik niet zei de schilder de noordwestenwind dreef statige wolken vanaf de zee naar het land hun schaduw dook over dijken bomen en velden boven was alleen nog stilte…

ik zie je lichtblond vlassig haar de bleekgele kleur van het paard de geel gevlekte velden de zonnebloem in je hand het suurlemoengeel van de sterren het amarillo van de wilde bloemen ik voel het okergeel waarmee je ons lijven schildert in doffe goudgele tinten ik proef de honingsmaak van het gele saffraan de gele kleur van zwavel…

je ziel ademde toen je het licht vond uitbundig ploffend geel viel door de wolken op de korenvelden tegen de heuvels je ving het bevend licht dat teder reikte naar het zachte groen van de bloeiende aardappelplant je schreef: ik ben geheel in een stemming van haast al te grote kalmte…

peilloze droefheid gevangen in haar ogen de diep intense blik in een gestold moment het bebloede gescheurde gewaad de eenzaamheid die opkruipt uit haar hart haar loodgrijze gemoed wendt zich af van de wrede wereld de lucht kleurt rood Meester, je zeggingskracht opent haar verleden je redt haar van verlies en vergetelheid het…

het maakt stil dit dromerige kleine schilderij: ingetogen tere takken judaspenning in een Japanse vaas de ontmoeting van het oog met de verstilde poëzie van deze heldere eenvoud is de balsem voor een verdwaalde ziel…

oog in oog met de Mona Lisa van de Lage Landen onder de zwarte sluier behoeder van het kroezend kapsel de melancholieke blik van Oopjen vrouw en moeder een mouche op de linkerslaap hoe licht is haar huid net onder de zijden zomerjapon steekt haar voetje uit het ongeboren leven in de bollende buik de Gouden Eeuw aan haar voeten…