Alle inzendingen over Aderlaten

Nu zit ie in het verband gehecht en wel Mag niks doen, en zeker niet snel Nu ’t bloedbad is opgeruimd ’t trillen is gestopt van alle ledematen Kan ik ook zeggen met een grijns: Was dit nu aderlaten?…

Eindelijk hadden ze het onder de knie De behandeling door flebotomie. Toen kregen ze het in de gaten Hoe ze een ader moesten laten Vaak heerste er aporie. En als men niet opschoot, Bloedde je doodgewoon dood.…

Meander tussen spier en vlees ik verken herken zijn sporen zelf versmolten met de tikken van het hart met de morgen veel te gauw met de avond lang nog niet te onrustig klopt hij bij me binnen ik weet hem volg zijn weg gedwongen met de vinger in het ritme van de stroming is mijn bloed aan het bloeien is de tijd aan het krommen.…

In Veghel kruipen vlegels uit hun schulp Geanimeerd om daar hard aan te vallen En defibrillatoren te verknallen Een aderlating voor de eerste hulp Zo´n ding is voor die jongens overbodig Als je geen hart hebt, heb je dat niet nodig…

Patiëntenclubs zijn nu in alle staten: "Zo gaan we weer terug naar aderlaten."…

Cosmetisch artsen hebben zware tijden Ik schiet niet direct vol met medelij Ligt dat aan hen of misschien toch aan mij Ze gaan nu in hun eigen vingers snijden In plaats van botox, fillers, implantaten Nu hun gevulde zakken aderlaten…

bij de zee heb ik mijn zorgen losgelaten als een handvol veertjes bij windkracht acht buitelden ze als acrobaten de zee in, of uit zicht ik zoog mijn longen vol, voelde mij licht door het zorgeloze dat het bracht een bovenzinnelijk aderlaten zo onbegrensd en zeeschuimzacht.…

’t Wordt nooit meer morgen op publieke netten Dus zet mijn arm maar stevig in een klem Want zonder elke dag mijn ONM Kun je meteen de naald er wel in zetten Een aderlating voor elk huisgezin Dus duw die botte spuit er nu maar in…

geestelijk uitgeput een zoveelste aderlating uw vinger drukt mijn gezicht bijna stuk omringd door ziekelijk wit uw handelingen uit angst egocentrisch vernietigingsdrang ik ben u bang u smeekt ik fluister en blijf een door ademhalen wachtend u zult bedaren bloedvriend dag en nacht jackhals van het duister…

alsof het ontwaken een herrijzenis is geraapte stenen doen geen kwaad de mantel kraagt aan de warmte van het lichaam het gebiedt het leven de tijd te herzien en de illusie om dromen waar te nemen is het bont van de laatste vos een late bloei kent haar vrucht en kleurt het blad naar believen, stoïcijns zijn behoeft geen moed maar is de aderlating…

wat een mooie dag voor de dood laten we gewetens toosten oogwit strikken voor aderlatende wijn net iets te euforisch zijn laag verlangen zingen in grenzeloos mineur tonen lezen uit weggedragen handen en laat ons dan nagelaten adem twijnen ineengestrengeld zwijgen de laatste gedachte een afdruk in zinderend heet zand…

ze zijn te laat veel te laat vijf dagen geleden schreef je dat ze je onderhanden gingen nemen op 14 maart kreeg je de eerste aderlating op de 16e ben je er tussenuit geglipt ze zijn te laat veel te laat ik had je nog vele uren in de natuur gegund, waar je zo intens van genoot die je prachtig vastlegde jouw prachtige kleindochter die…

Na een aderlating. Het lijkt in rouw. De bomen, immer goedschiks, tonen medelijden met het huis. Zij nestelen er zich als meubels in, schenken comfort en warmte. Vergeefs, het huis blijft in de rouw. Bomen, vergane dromen ...…

weerzien te kloven vogels honen de rijp van takken wijl hun beenderen als vloeibaar leven zich voortbewegen met vleugels door de tot ballast geklonken zware luchten niets is nog zeker, dagen schaduwen zich kort in het ontbreken van een ware tijd, het opstaan knelt in de knoken van ouderdom, er is niets dat nog telt van hoe iemand is, het aderlaten…

Jouw rok zie ik nog waaien in de bonte avonturenwind waar zomer en de herfst elkander raakten tegen de winter keerden je ogen zich tegen het felle leven het geven ging wel, maar het nemen was als aderlaten in een lichaam zonder bloed nog steeds jaag ik in de sneeuw jouw stappen na, dezelfde sneeuw die jou in de dood begroef, soms overstijg…

Onderga de aderlating die de stilte reanimeert, ik wit de kleuren van zwartgalligheid, de lach gestold in geharste tranen van kleinschaligheid, ik dans de kruimels naar het kerkhof, vergaan tot wat kiezels in het ongemaaide gras.…

aderen vloeit soms ijskoud dan weer een voorjaars briesje maar altijd is het die zilte smaak die aan mijn lippen hangt vluchten heb ik reeds gedaan, het was als een vlucht van duizend spreeuwen, mijn God ze komen werkelijk af en aan bonte kleuren etaleren zich schoksgewijs in het hoofd, ze verzamelen zich als één individu een aderlating…

Onderga de aderlating die de stilte reanimeert, gewit in de kleuren van zwartgalligheid, gestold in de ongewelde tranen van weerbarstigheid, ik navigeer langs het decor van kerkhoven, omcirkeld door een vlucht van kraaien boven het ongekuiste gras.…

Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik beschrijf de schreeuw die mij de mond moet snoeren, het bestijgt de keel, reanimeert de eerdere teksten die van binnen weer naar buiten zijn gekeerd, Onderga de aderlating die het ademhalen insemineert, ik belicht de kleuren van zwartgalligheid in een schater, door tranen gestold in…

't Zal wel komen toch, 't groen ondanks alle aderlatingen van 't weghakken alle armen 't liefst zou ik haar omarmen zeggen: 't komt wel goed, maar ja, da's niet iets wat je snel doet.…

snoeren, het ontstijgt en bestijgt de keel, articuleer eerdere teksten die in een doctrine van buiten weer naar binnen zijn gekeerd, ik probeer mij voor te stellen in een ander gezicht, onbehaard in kleur neutraal in de ringen van de regenboog, beleving is niet genoeg, het is die tegen de stelling waar ik zelf om vroeg onderga de aderlating…

* Voor Hilly Nicolay * Dicht mij als een open wonde Lijm de kille aderlating met het kader dat verschijnt Dicht dit uitzicht uit mijn ogen verder weg dan lichterlaaie boe geroep of schone schijn Dicht de waarheid als een loper wat zich uitrolt over zee Bloedkoralen, anemonen, zwarte parels, schelpenruis Neem mij mee in beproefde…

Subtitel: Aderlating Tijden veranderen met jaren die slijten Ware liefde ebt weg, stabiliseert zich of gaat verloren Degene om wie je geeft, van wie je houdt, wil jij slechts nabij Lanterfantend, liefde gevend tot werkelijk de tijd dat je niet meer bestaat Daar bloed zich vermenigvuldigde in dubbel meerfoudt Met prognoses houd ik mij doorgaans…

Ghi, gij-u. bloedtlatinghe, aderlating -bequame,welgevallig.…

Van die vijftien is er niet eentje meer over in de loop van de jaren zijn ze gestorven van ouderdom of aderlaten maar dat ze er waren weet ik zeker, wat ik je brom.…

Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik beschrijf de schreeuw, die mij de mond moet snoeren, het bestijgt de keel, reanimeert eerdere uitspraken die van buiten naar binnen zijn gekeerd, ik onderga de aderlating die de stilte insemineert, belicht de kleuren van zwartgalligheid in een schater, berijd gestolde tranen van kleinschaligheid…

Prinsjesdag de derde dinsdag in september De dag van de koffer van de minister van financiën Prinsheerlijk worden de financiële aderlatingen getoond Op prinsjesdag Worden met veel ambiance voorgedragen door Onze koningin Prinsjesdag, krijgen we te horen wat we eigenlijk al weten We moeten wederom een stap of vier terug Prinsheerlijk achterover…