Alle inzendingen over Besef OR verlangen

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Blind verlangen stond niet toe kleine lettertjes te lezen, te groot de wervende kopij: ‘boter, suiker, melk en honing…..’ Door ogen wagenwijd gesloten voor wat er schuil ging achter wat op onschuld leek, vond pijnlijke struikeling plaats. Dus eigen schuld aan dikke bult.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Moe van het verlangen naar een ademloze liefde heb ik verloren Maar de rust gevonden En met dit besef voel ik me als herboren…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

HEIMWEE eindelijk weer thuis dan besef je heimwee is een kleine leugen VERLANGEN als het verlangen is bevredigd dan mis je het meest verlangen HET WOUD weer in de Wouden waar mijn hart heen wou mis ik het missen van woud…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

met onbegrensd verlangen naar ademloos leven dat als droom ontwaakt in eindeloos bewustzijn smelten woorden tot gedachten gedachten tot besef dat het lichaam niet meer is dan een tijdelijk omhulsel van een onstoffelijk wezen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Alle spieren gespannen Blokkeert mijn hele zijn Met een onmens groot verlangen Verlost te worden van alle pijn Met gesloten ogen Komt het besef tot mij Ik moet mijzelf niet verloochenen Alleen dan ben ik vrij…

de rivier weet van lopen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet het water draagt de weemoed wat ze wiegt weet ze niet het verlangen herhaalt zich in het stromen voor wie het ziet…

Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

hij glijdt weg bijna ongemerkt zonder sporen van herinnering geen besef van dan alleen nu telt heel even…

Het is niet te versmaden Dit bloedeigen smachten Het evenwel verbeiden Gezond en o, zo zoet Dat de stilte het bedekt Want dit duurzaam besef Draagt een zacht moment in Vertraagde eindeloosheid…

toen hij zei dat zij niet besefte hoeveel hij wel van haar hield besefte zij dat hij beter niet besefte dat zij dit maar al te goed besefte…

Als ze je gaan vertellen wie je bent en wat en vooral ook wat niet Als ze je verleden willen doen vergeten maar je weet niet waarom Alsof de herinneringen niet hebben bestaan als was het slechts een waan Maar jij weet uit de grond van je hart dat je je best hebt gedaan Dan is het tijd... om weg te gaan, de hoogste tijd om…

Omdat ik een dromer ben gebeurt het dat ik heimwee kan krijgen naar een plek waar ik nooit ben geweest het doet zelfs een beetje pijn als ik dan wakker word groeit het besef dat dit verlangen naar dat nu nog onbereisde sterker is dan naar bekend terrein…

die aan mij vreet van het onstilbare verlangen naar verzoening van het onmogelijke met het ongewenste.…

Ik kan niets meer, het doet pijn als ik besef wat ik nog voor jou voel... Ik hoef niets meer, te verlangen naar de zon die toch niet meer schijnt... Ik heb niets meer, niets zonder jou want jij...jij was mijn enige echte doel...…

Ik zie de chaos in de lucht Alle sterren kris kras door elkaar Voor elkaar op de vlucht Terwijl ik ernaar staar Ik zie de chaos in onze relatie Alles kris kras door elkaar Tussen ons steeds die spatie Besef, terwijl ik naar de sterren staar.…

Zo zacht als de wind Zo mooi als een vlinder Tippel je Mijn gedachten in Ik slik je door Vast gevangen In mijn emoties Donker en zwaar Kom je weer Uit mij Gesloten in richting Verzwaard zink je weg Je verdrinkt En ik kijk Toe…

Schoon is de dag zonder zorgen Schoon is de dag van de lach Schoon het besef om te leven het besef dat je ook huilen mag...…

Besef je wat het met me doet als je me lief aan zit te kijken met je prachtige bruine ogen zodat vlinders in mij neerstrijken Besef je wat het met me doet als je zachtjes tegen me praat me vertelt wat je van me vindt terwijl je me met kusjes overlaat Besef je wat het met me doet als je jouw gevoelens wilt delen merk je dat je door dit…

Is het dit hart dat breekt Bij het besef : zij is er niet, want zij is dood.…

Waarom die hoofdpijn die mijn geest bezet? Opdat ik mij niet al te zeer verhef? Kwestie van kans, waarvan ik deze tref? Gevolg van welke oorzaak?, hamert het. De vraag die mij gedadeloos verplet is deze: heb ik wel voldoende lef om met een wereldbeeld en zelfbesef iedere dag weer op te staan uit bed? Het duizelt me, maar eens komt het terecht…