Alle inzendingen over Bouwval van het leve

vertrouwen want dat zit goed als ik na maanden ga kijken Weet ik niet wat ik zie het is meer zand dan cement Daar staat het nieuwe huis in aanbouw ik kijk ernaar dit is niet het huis De oude fundering staat er nog dat is het enige wat echt is Weg is het vertrouwen als ik wegloop kijk ik nog een keer om Om nooit meer terug te keren wat nu een bouwval…

Betonnen woorden verzonken zinnen genagelde kreten ontspoord beminnen Rottende klanken gebroken verhaal een hek om de hemel gevoelens van staal De punten omhoog ijzeren spiesen het eeuwige raken de grip verliezen Instortingsgevaar verbreekt het geheel de grondslag doorgronden bouwt ieder zijn deel…

Tussen breedsprakigheid en nietszeggendheid spreekt de nuance. Tussen kortzichtigheid en misverstandigheid lacht de humor ons toe. Tussen ernst en lichtvoetigheid toont ijdelheid een spiegel waarin clowns ons laten kijken. In de ruimte die ze zelf scheppen dichten dichters hun gedichten. In de ruimte die ze zelf zoeken vertellen narren…

De laatste glimp van 't avondrood Vloeit langs de strakke muur, En schuchter duikt de maanschijf op Aan 't bleek en fijn azuur Wat wekt ge, sombre steenkolos! Die van uw glans verviel, En eenzaam op de rotspunt rust, Wat wekt gij in mijn ziel? Versteende stem van vroeger tijd! Wat spreekt gij tot mijn hart, En wekt er droevig echo's…

Die fonkelende gele klomp goud houd ik vast met beide handen Ongelooflijk zwaar om torsen want geluk leg je niet aan banden Integere vriendschap en onvoorwaardelijke liefde zijn heden erg schaars Adoratie voor inzet onbeperkt; schoonheid in de mooiste zin lap ik beslist nooit aan mijn laars Doorbrave dieren zo trouw zijn monddood ook vleugellam…

in de dof holle nacht hoorde ik vaag hoorbaar het rinkelende gekras in de balans van dood en leven zilveren sterren geflonker afgewisseld in ijle broosheid bonte bergen in bouwval in het donkere grensland schimmen roerden zich in de bevroren winter adem die stroomde tussen de kier van de deur van leven en dood…

Tot je een fraaie bouwval koopt...…

Het is bijzonder triest als een acteur maar niet gezien wordt. En triester nog wanneer door tranen overmand hij echt niet meer om aan te zien is. Het is bijzonder triest wanneer een zanger niet gehoord wordt En triester nog, wanneer door boegeroep des zangers stem gesmoord wordt. Maar het triestigst is wanneer een dichter niet ervaren…

die tegen het instorten vecht De wereld is er verlaten Bouwwerken vol gaten Slechts spaarzaam een mens Bouwval tendens Natuur neemt Waar ooit werd genomen Menig klimop claimt Vleermuizen die er komen…

Faillissement In dit huis voel ik mij gevangen; heb het tot een bouwval laten verworden,levend van de wind; wind is gratis,weggestuurd door eindeloze velden,doods en desolaat: wat wil ik nog meer;de garantie voor geluk,is bevrijding uit de ijzeren greep van een onrustig leven;een stap verder dan zelfdestructie.Er komt altijd wel iemand…

omdat ik als een oude bouwval staan blijf uit gewoonte zeg ik ja als een toevallig liefje midden in de nacht verbaasd mijn hardheid voelt en vraagt of ik nog lust heb lust is er inderdaad om vredig en bevredigd in te slapen en nooit meer te ontwaken want kan het mij wat schelen als zij morgen ontwaakt in de armen van een lijk bevrijd…

omdat ik als een oude bouwval staan blijf uit gewoonte zeg ik ja als een toevallig liefje midden in de nacht geflatteerd mijn hardheid voelt en vraagt of ik nog lust heb maar eigenlijk bedoel ik lust om vredig en bevredigd in te slapen en niet meer te ontwaken want kan het mij wat schelen als zij morgen wakker wordt in de armen…

Kleine holtes doen licht getrippel horen; krioelend leven heeft groot avontuur. Nachtwind fluistert om de schimmige bouwval. Zuchtende takken, droeve uilenkreten gedenken de tijd die dit oord roem ontstal. Want nog mag het wijze duister weten hoe vlammen hier laaiden bij kasteelbal, waar feestangst steeds "trots der burcht" zou heten.…

. -------------------------------------------- Hij vluchtte voor de drukte in het westen Naar zo ’n oud krotje op het platteland, En knapte op, waarin hij was beland, Maar liet zijn euforie door mest verpesten: “Ik restaureer zo ‘n bouwval plank voor plank, Maar krijg van al die boeren stank voor dank.”…

Stoere gozer in je flitsende pak een fles cola in je hand kom bij de scan kassa daar aanbeland reken je de cola af! Niet je broodje, dat uit je zak puilt? Stoere knaap met een paar vrienden de ene wat stoerder dan de ander maar allemaal één ding gemeen: in jullie zakken zitten broodjes maar betaald wordt er geen een! Met een fles cola…

Zij zien de kinderen die joelen op kraaiende peuters, hun roodhuidenkeel opengesperd en de oudjes steunend op bouwval. “O weet je nog het zandkasteel toekomst” zegt zij, en hij: ”er zijn te veel ratten”. Hij bibbert en slijmt. Te hevig de zomer komt klaar, zon angelt stevig in ’t Avondland zijn gif van de hitte. De wet bliksemt neer.…

in de termijn van het gesteld proces, het inter-zijn dat waakser is dan mijn doolhof in het ontmoeten dirigeert de annihilatie geen bouwval die niet kermt, geen specie die draadloos spreekt geen verankering met trots slechts lege tonnen en spijbelende mensenmassa’s, allen op weg naar hun geweten het houvast in het falen van die ander, het…

erodeert door tijd en zorgen de specie was nog oorlogs best verdroogt en kruimelt op de weg naar morgen de stenen zijn hun draagkracht kwijt hechten niet meer als geheel het wordt hen allemaal te veel maar het interieur blijft bij de tijd in jeugdig renoveren de trends steeds uitproberen de discrepantie wordt te groot een bouwval…

altijd stenen rapen verboden maar in rome kon ik het niet laten ik colloséumde zo graag de bouwval is geschoond tragiek gedijt in religieuze zinnen want brood en spelen konden hier beginnen ik vocht met wilde dieren gladiatorde hart en nieren mende paarden in ultiem gevecht de duim omhoog ik was de best maar in de catacomben voel…

Het leven is kort, hoewel ik dit voor mijn kinderen verzwijg. Het leven is kort en ik heb het mijne verkort op duizend heerlijke, onverstandige manieren, duizend verrukkelijk onverstandige manieren die ik voor mijn kinderen verzwijg.…

de mooiste maand voor mij blijft altijd mei en ‘Mei’ van Gorter immer hét gedicht want lang voorheen mijn ‘mij’ voorgoed gezwicht om dichter’s kunst die verder reikt dan ‘mij’ dus ondanks alles maakt de mei mij blij want Oekraïne, heus!, wordt ooit weer vrij…

De storm loeit door de holle bouwval — gierend Beukt hij en brokt, met vuisten reuzesterk...…

Dat was eens onze woning in die lange smalle straat het dak lekte dat kon onze pret niet drukken daar hebben we elkaar menigmaal de liefde verklaard terwijl dikke regendruppels onze lichamen bevochtigden het was natuurlijk een bouwval zoals onze liefde ook bleek te zijn we drukten steeds vaker onze snor tot ook dit onvermijdelijk in…

-woorden bij een foto- ergens buiten de stad waar de tijd alleen nog in het verleden huist verhullen gehavende muren een roerloze leegte rond ‘n verweesd en uitgewoond bestaan en ook de mensen die hun dagen hier sleten zijn reeds lang naar het stof der aarde teruggekeerd enkel ‘n verdwaalde passant die in deze bouwval beschutting…

Laat hier geen twijfel over bestaan, dit huis zal bouwval worden met de grond gelijk ook dit gedicht. Omdat ik stenen met een zin en met cement elk voegwoord vergelijk, de gangen met mezelf en daar dan in verdwalen.…

in deze stad waar de tijd bedremmeld de haast omhelst waar wachten en weggaan elkaar rakelings passeren in deze stad waar bouwval en bouwstenen haastig histories kneden waar werkelijkheid gewillig samen loopt met wanen van de dag in deze stad waar 's nachts het spervuur van woorden verwatert waar de verbinding verdwijnt in oplossende…

Ja E.U. blijf maar wegkijken met Je Beke, Juncker en Rutte dan wordt je huis een bouwval die niemand nog kan stutten.…

En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…

Heel in 't begin zijn 't vlinders in je buik. Daarna wordt 't verliefdheid in je hele huid. Het zit in je wezen, beheerst je bestaan, en niks is meer hetzelfde want het is zo spontaan. Als de bliksem de hemel doorkliefd, Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…