Alle inzendingen over De bok is los

Ik leg mijn handen op de kop van de bok maar hij rukt zich los en schuurt zich zachtjes tegen kaalgevreten populieren.…

Ik leg op de kop van de bok mijn handen maar hij wil niets van mij weten. Steigerend op de rand van de klif de bok - de rode draad om zijn hoorns raakt los. Een nachtvlinder dwarrelt over de rekenaar – indachtig word ik al die kinderzielen en wij zijn hier om het te noemen. ZONNELEEN De sequenties van Amos 31…

Ik leg mijn handen op de kop van de bok maar hij rukt zich los en schuurt zich zachtjes tegen kaalgevreten populieren. 30 juli 2006…

Het virus is nog slimmer dan een vos, Als straks de ‘r’ weer in de maand gaat komen, Dan kunnen we nog van de bok gaan dromen, Dan is de beer aan alle kanten los. Dan staan we haast met één been in het graf, Het is echt bij de (wilde) beesten af.…

Zijn kop: een Tibetaanse boer die hoopvol naar de berg kijkt. Binnen handbereik de top, het eindeloze blauw. Niet kunnen gaan. De grijnslach uit berusting en daarna alles vreten, behalve touw. ----------------------------------------------------------- uit: 'De vijftig beste gedichten van Wim Brands', 2012.…

Ik leg op de kop van de bok mijn handen maar hij wil niets van mij weten. Steigerend aan de rand van de klif de bok - de rode draad om zijn hoorns raakt los. De tortelduif - sierlijk landt zij en prudent pikt zij zaden op terwijl men elders einders wist en nacht vermeerdert.…

Mijn broer is machinist Stuurt met losse handen alle mensen door het land Als jongen van een jaar of 13 heb ik heel even stiekum naast hem op de bok gestaan Vele jaren zijn vergleden als vergezichten uit een coupéraam trokken zij aan ons voorbij Het spiegelei verdween al eerder En nu mijn broer zijn laatste treinrit maakt Verliest het…

Er zijn in Kenia condooms voor bokken De vorm: een onderbuiks gebonden schort Waarmee een geitenplaag voorkomen wordt Want tja, die bokken fokken onverschrokken Dus gaat, door zo'n condoom, de boel bedaren Zal dat veel kolen en veel geiten sparen…

(bij 'Bok op ei' van Iris Le Rütte) Ergens in Ommen kwam ik het tegen, een trotse bok op een gouden ei, hoe kan een bok nou een ei uitbroeden? Verwarring alom. Ik streelde over de rug van de bok, toch zinnebeeld van de duivel of niet soms?…

Ik heb de geur van brandend vlees geroken, een barbecue bij buren in de straat. Ik denk aan dode dieren, aan gebraad, aan 't ezeltje, wiens nekje wordt gebroken als 't offerlammetje in rook opgaat. Ik heb de geur van brandend vlees geroken en 'k denk aan ketters en aan ketterhaat; hoe het jaloerse plebs zich heeft gewroken op wie niet bogen…

Trump en Obama Huid'ge en voormalige Biden op de bok…

...en vlug * Ast Carneval moar löss giet met n'n Geit Als 't Carnaval maar doorgaat met een Geit * Wie holt nie van wir schaffen das, 't möt lökke We zijn niet voor wir schaffen das, 't moet lukken * Daat staot te leezn in d'Alberger Bökke Dat staat te lezen in d'Alberger Bökke…

Na wip over bok tiener bevalt in turnles geslaagd met vrucht…

In Siddeburen was een bok die machtsverhief en worteltrok. Die bok heeft onlangs onverschrokken de wortel uit zichzelf getrokken, waarna hij zonder ongerief zich weer in het kwadraat verhief.…

Links rechts polarisatie er daalde op aard het ijzer naar zijn aard door twee bokken poten uitgezaaid…

Ik wandel Over het Zanderige Duinpad Het is Stil Alléén de rustgevende geluiden van de wind en af en toe een andere wandelaar die langs Loopt met hond Ik sta Stil op het hoogste punt in het duingebied Kijk de diepte in van de helder blauwe lucht en Laat me erin verdwijnen…

Inspiratie...Eindeloos. Motivatie....Bodemloos. Onderwerpen..Roekeloos. Gedachten....Mateloos. Liefde voor schrijven.. Oeverloos. Háng naar méér... Grénzeloos. De lust naar méér is niet te stillen, maar vraag ik me af, zou 'k dat nog wel willen?…

Gedachten, spinsels van grijze kronkels waarmee voortdurend jouw beeld geweven wordt ... ... in volle kleur.…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

Wanneer rook jou inhaalt en de laatste bloem aarzelend in dichte mist verdwijnt zal de aarde nooit meer zijn adem schenken aan die ene dag welke beperkt de laatste zal zijn…

de lucht het licht de liefde het kind 'n pluisje of jij en wij zijn ontelbare keren ontembaar vrij...…

troosteloos zinloos eindeloos dit verdriet niet echt zonder schijn moedeloos mateloos spoorloos bij zoveel leed blijft zelfs de dichter woordeloos…

heeft de kracht het wordt van je verwacht het woord verkracht maar de runen is men vergeten op het tablet ooit in steen geschreven door doorzettingsvermogen observeer met ogen oprecht en trouw moedig en rauw een boek valt niet zomaar uit de lucht het papier beschermt door kaft en binding positief en herinnering dan zijn wij vergeven los…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Een steels kusje, klein beetje tederheid ook wat vernuft Je geur vol van heftigheid, liefst liefdevol bezweet Ogen zoveel belovend, remmen totaal los Lichaam en geest; zuivere harmonie, puur Subtiel likje zomaar waar je dat zo fijn vindt Lijf en geest verenigd, ontmoet je zelden Bolero danst tergend traag wel meeslepend hitsig Tango, geheven…

Het Guinness Book of Records staat vol bespottelijke wereldrecords.…

Kees Stip schreef dat in Siddeburen Een bok was met heel vreemde kuren. Met name zou dit beestje sterk Bedreven zijn in rekenwerk. Ter plaatse vroeg ik aan een geit Wat waar was van die malligheid.…

Naakt zonder zadel oogst zij ongekende gratie Een gemonde uitnodiging van wulpse schoonheid Gereed om u te vervoeren naar grote hoogten Om al bonkende de erotische velden af te draven Maar hoedt u Pas dan als zij u haar vleselijke massa toont De bron met bedwelmde geuren Nodigt zij u uit om haar hard te bestijgen En met haar te versmelten…

Het is niet altijd de hoedster van de zeven geiten, maar veelal toch het mannetje met de meeste aanspraak op de lof. Want wat men graag eet moet men toch altijd eerst oogsten. En dat gaat zo'n geitenbok meestal goed af. Zo uit de aarde rauw en grof. Als macho straalt hij stoerheid uit als hij toeziet op zijn koters buiten. en daar zal…

Je pakt me bij de lurven als een bok laat me draaien als een tol totdat ik wankel links of rechts om mij te ketenen gedwee en volgzaam op mijn grond in mijn licht uitstralende bloementuin waar je de lelies vermorzelde en de doornen plantte niet wetende dat de wortels met elkaar verbonden blijven in vruchtbare aarde…