Alle inzendingen over De gure wind

Wiegende bomen knielend voor de gure wind langzaam ontmanteld…

Een gure wind en nergens winkels open Geen koek gehapt en ook geen zak gelopen.…

Er waaien gure winden door de States Straks huldigt men een nieuwe president Die schimpt, beledigt en de zwakke jent En niet veel anders zijn z'n running mates Daarom raakten haar woorden me zo diep De speech, die waardigheid van Meryl Streep.…

Gure wind maakt blind luister en open Volkomen onschuldig ontzettend klein kon het zijn Een geliefde warmte vertrouwen zo groot wat me deugd bood Ongemerkt wat in me werkt in een vlaag Gevoel overheersend even puur 't kost veel…

Heeft zich weer aan koude onttrokken Bracht gure wind, sneeuw en november mee, Kommer en kwel en ach en wee. Daar gaan we weer De lange maanden in ‘t verschiet, Ik moet je eerlijk zeggen Die winter, ik moet hem niet.…

Leeg is het strand, guur is de wind, er is geen zonneschijn meer. Ik kijk naar mijn handen. Zand glipt langzaam door mijn vingers heen. Net zoals jij dat deed. Wanhoop laat mij tasten naar iedere zandkorrel, maar je bent er niet meer. Doodse stilte. In dromenland verdwijnt de gure wind, is er weer zonneschijn.…

Een winterlied verhaalt over lange koude nachten gure wind en ijzige grachten en hoe prachtig wit neder daalt.…

hun woorden bevroren tot ijs door een gure wind gedragen tochtten zij kilte door het paradijs waar tropische emoties bruisten felle blikken huisden in het smeulend vuur van omfloerste ogen stilte brak de eerste schrik paniek vluchtte in chaotische taferelen zij drongen met velen naar te weinig lucht hun vlucht is gevangen…

Rode lijnen komen samen In het blauwige water Hitte maakt plaats voor kou Licht zand wordt grauw Hoge golven nemen afscheid Van de ooit zo volle stranden Uitgeputte meeuwen vliegen hun laatste rondje Een vergankelijke drukte is niet meer Nooit was er een beter moment Om terug te gaan naar wat eens was Naar de vege gure wind Die ons ieder…

wind speelt met het lot der zielen De leegte die je achterliet wordt gevuld met doorn De herinnering versmacht zoals de kamperfoelie de tak De lente breekt aan…

Wat een moed om die bittere smaak te proeven een jas van ijs te dragen fagotmuziek te willen horen balancerend op ’n draad van eenzaamheid Heldhaftig bent u om door dorre bladeren en gure wind te schuifelen op uw voeten die doorweekt zijn van zilte koude tranen op uw huid Daadkrachtig als altijd dansend op een vulkaan voelt u onbaatzuchtig…

Alsof ze iets te verbergen hebben - winterbomen met in gure wind wandelende takken - gesluierd in de wiegende vrieskou geworteld in winterbeelden ruw behangen met de dood in nerfstructuur aan hun schenen ligt nu loos en gesteven in wolkenzweet de afgeworpen zomermode een hoogzomerse heerlijkheid vergaat in de stilte van het bevroren…

De hond, met wie hij elke bete broods deelt, zijn trouwe metgezel in wel en wee, ziet de schaarse wandlaar aan met smekende ogen, totdat een aalmoes valt in ’t blikken bakje, dat hij voorzichtig met zijn tanden vasthoudt; en beiden huivren in de gure wind.…

Misschien komt er ook wat meer warmte in de harten, wat geduld en stille verdraagzaamheid, ondanks de gure wind. Hoop is niet te doven. Gelukkig maar want we zijn toch mensen onderweg, steeds weer uitkijkend naar vrede. Rorate, open u hemel, voor ons diepe verlangen.…

en regen Wat ooit verstopt zat kom je tegen Hertenhoefjes in het zand Paddestoelen en bergen bladeren De gure wind in mijn gezicht Brengt mijn gevoel gelijk aan winter En het einde is nog niet in zicht…

een winters decor met water, riet en een molen huiverend sta je op een brug naar onbekende overzij bekoorlijk gekleed in een jas die ik nooit zag je haren wapperend in de gure wind gewikkeld om je hand de riem van de vrolijke hond die nog steeds niet snapt waarheen ik nu toch ben weemoedig lijk je naar de fotograaf te kijken een vage…

Door mijn haar jaagt de gure wind, ik kijk heel even op en ik huiver. Ik kijk naar de lucht, naar 't water, mijn hoofd vol met allerlei gedachten. Was ik maar weer eventjes een kind, dan zag ik de toekomst weer zuiver. Geen angst voor toen of voor later, dít moment alleen kan alles verzachten.…

Schelfhout schilderde in de achttiende eeuw een bijzonder wintertafereel, waarop twee mannen hun armzalige bezittingen op het ijs verschepen naar meer barmhartige oorden terwijl een moeder met haar kind ploetert om de weg naar huis te vinden, nadat ze met hem enkele worsten in het dorp heeft gekocht, waar de kerk als een baken torent de gure…

Een derdehands jas -waar de gure wind vrijelijk doorheen joeg- met houtje-touwtjeknopen. De kinderen van de buurt - hun gegiechel hoor ik nog- konden het heen en weer krijgen. Ze wilden maar niet zwijgen. Scholden er op los en trokken aan de vlechten in mijn haar. Bidden hielp niet dus sloeg ik ze in elkaar.…

zij klimt naar boven in troosteloze eenzaamheid hamerslagen bonken in haar borst ook al weet zij dat Gij bij haar zijt aan weerszij der wereld geplaatst zij klimt naar boven om op de rotsen te gaan staan benee de zee ‘t mulle zand zij bijt met haar voortand een wond in haar lip gure wind strooit zout in de mond…

Herfst met je warme kleuren je pracht en praal en gure wind, je zwoele herfstgeuren, waarin ik mezelf heel vaak vind. je uitgevouwen warme deken, geplaveid met liefde en geluk die voor altijd onafscheidelijk leken nee beiden konden niet meer stuk.…

Ergens op de wereld staat een oud beeld met haar handen voor haar gelaat geslagen Gure wind die langs haar stenen rokken speelt en al haar fijne lijntjes laat vervagen Ergens staat een klassiek beeld tussen de oude kromme bomen Terwijl de zon haar stenen haren streelt laat zij haar tranen stromen Niemand merkt meer op het verdriet dat het…

laat ik u dit nu eens poëtisch vertellen kan mij soms werkelijk ernstig storen aan 't dagelijks regenachtig weer tijdens 't ochtendgloren doet dan gelijk mijn goede humeur hevig kwellen valt me hier zwaar tijdens deze donkere kille dagen soms met hagel, regen en gure wind ril zelfs als ik me voor de brandende haard bevind draag in huis truien…

Borden "Welkom in de Elfde" hebben nog geen gasten verblijd Haar schichtige inwoners lossen op Verspreid over 10 provincies Velen zijn door hun toestand getroffen Weinigen komen even aankloppen Toch vult men licht een ferme hoofdstad vol lui met dak noch vooruitzicht De gure wind der achterstelling luwt niet achter pokdalige deuren Sjofele…

Al speelt een gure wind hen parten, de vlam gaat nooit en te nimmer neer.…

wind door het leven van alle dag waarop wij genieten moesten van het kleurrijk samenspel dat sneeuwklokjes en viooltjes naast trompetterende krokussen door zingende vogels begeleidt ons heel gewoon leveren blijven…

Hard blaast de wind door de lucht. Hij doet zijn best om guur te lijken. Vogels jaagt hij zo op de vlucht, die gaan naar warmere landen wijken. De winter kondigt zich nu aan, de lampen zullen nu vroeg al branden. Snel zie je een fietser voorbij gaan, terwijl hij blaast aan zijn koude handen. De natuur is grauw, de bomen kaal.…

rouwden Anker op de hand verschrompelt eens krachtig kon niets meer houden Stoere tatoo trots teken van weleer nu een spookschip de olijftak een veer De oude zeeman sleet dagen langs de maas Vermoeid betraande ogen turend in de verte getaand gelaat miste schip en maat Altijd trekt het water gekrijs van meeuwen Jan van Gent gure…

De wind is een warme bries vandaag en er is geen reden tot klagen vandaag. Alleen over andere koude gure natte dagen. Tjonge, daarover alleen al kan ik uren aaneen klagen.…

een gure frisse wind witte bloesem aan een boom de herdershond in het veld in de voortuin staat een kind wit met grijs gekleurde luchten hemel wordt allengs bedekt door klapperende vleugels van ganzen die naar 't zuiden vluchten…