Alle inzendingen over De weergoden

De Weergod, doet zijn eigen zin en niemand gaat er tegenin, dus laat maar waaien laat maar gaan kletter maar lekker tegen het raam, morgen als de storm weer is geluwd, zoals altijd zijn een aantal bomen takken kwijt, liggen dakpannen overal verspreid maken we de schade op van deze heftige Weergod!…

De gemoederen zijn dermate verhit dat weergoden zich schrap zetten voor de op handen zijnde hittegolf…

Wanneer je de brommers moet geloven zijn ze knap pissig op ons daarboven Het dondert, bliksemt dat 't een lieve lust is kort gezegd: de weergoden zijn: Behoorlijk doorspekt van venijn wanneer ze het beneden laten gelijken op een waar spook- festijn.…

Het geduld is op de kracht neemt toe het water lijkt in hevigheid toe te nemen de weergoden zijn het spelen moe en zal het recht in eigen hand nemen.…

De weergoden hebben besloten de Zomer deze keer over te slaan. Réden? Ach, men klaagt hier beneden immers altijd: Met het weer, is 't niks gedaan!…

Geen weergod beboet voor verdachte formaties, bliksemse schichten.…

De natuur in de ban van regen Wijzelf in de ban van regen Nu om weerwoord verlegen Laten wij de weergoden Hartgrondig zijn we tegen: Weer & zomer... hebben we geen zonneschijn ontboden?…

Op de dag dat de boze geesten kwamen Werd er een mens geofferd Want de weergoden Waren ongunstig De zondebok Werd gezocht Er was een lot Die zei opgerot Drama bij de verlorene Geofferd voor de nieuw geborene…

De weergoden zijn ons gunstig gezind nog even zindert de zomer na met blauwe hemel en zacht fluisterende wind en je zonnestralen die de aarde hebben gekust zinderende nazomer blijf nog even voordat je bent uitgeblust…

De weergoden hebben het weer niet mee nu ze andere goden vervloeken kracht van de natuur negeren barst er een onweer los weergaloos waarachtig ik heb het niet meer met de wereld het aardse bestaan ontgaat mij door mysteriën in de spelonken stormen breken daadkracht de mens machteloos gaat aan krachtige winden ten onder en een god…

Arme man in schaatspak gekwetst door weergoden draait zich om naar huis. Wees gerust de zon gaat schijnen binnenkort.…

Je moet wel kijken naar die overgangen van geheimzinnig licht die de zon strooit met kleurrijke banen in een ronde boog de weergoden vieren feest hebben weer vrede gesloten tot aan de volgende storm ik kijk tot hij diffuus oplost in de horizon roep hem nog net na: hopelijk tot ziens…

Er is een overvloedige weelde aan het dansen op het zomergras sterren fonkelen aan heldere hemel muziek klinkt loom en ritmisch er wordt een stofje aangemaakt in het brein, geniet van lekkernijen zou het vrouwelijke schoon kunnen omhelzen nu de ontwaakte weergoden zo hun best doen inwendige moed versterkt de mens.…

De weergoden aan de noodrem getrokken en de wens en hoop-cultuur naast paard en mat in de gang gezet. "Lach niet" hoor ik haar knarsetanden. Muts en kap opgeslagen met mijn kraag. Een windvlaag als streek van god toch op het ijs gezet.…

weergoden schuilen in portieken gooien handenvol gutsende regen op bewegende paraplu’s gekleurde en zwarte paraplu’s boven gezichtloze levens lopend van verleden naar toekomst waar paraplu’s verdwijnen in tassen en openbare prullenbakken gebruikt als loophulpmiddel vergeten in bussen en treinen zonder paraplu bescherming herkenbare…

Olielampen, kaarsen, pitjes die gloeien, kooltjes die branden, sterren die fonkelen de maan die schijnt, de zon, als ze zin heeft, verlicht de wereld, maar: als de weergoden er tabak van hebben ze een schicht in een elektra kast brengt, dan is de mensheid ineens zo erg verwend, dat iedereen in rep en roer is, terwijl: we…

Nu de stormen een naam hebben, hebben de weergoden wat mij betreft ook kinderen Moeder natuur roept uit het raam haar kind, haar zeer stevige dochter “Ciara, kom maar binnen, eten je hebt lang genoeg buiten gestormd” Ciara, stormt de trap op rolt op de tafel af en vreet zich vol Ciara was buiten behoorlijk aan d’r trekken gekomen…

't Kon vriezen, dooien - dàt deed hij niet slecht Maar 'n weergod? Nee, dat vond ik hem niet echt!…

Als het weer, roet in ’t eten gooit, terwijl de sneeuw wit is: de treinen niet rijden, Schiphol lam ligt automobilisten niet meer dan 50 kilometer per uur moeten rijden, om ongelukken te voorkomen, fietsers naast, in plaats van op de ’t rijwiel zitten, geven we iedereen de schuld, terwijl de weergoden daarboven lachen!…

Winters glorie roept de weergoden aan strijkt over, bedekt het landschappelijk leven met koele passie. Sneeuw wuift, stuift doorheen de witte stilte. De vorst aan grond, bodem in berusting hier begint de natuuromslag te groeien in het najaarslicht. Sneeuw wuift, stuift doorheen de witte stilte.…

De zon te heet, de regen te nat, de hagelstenen te groot de wind te hard, de weergoden hebben het met de mens, echt helemaal gehad. Daarom wordt het natuurlijk steeds weer zo nat!…

.' Ten hemel schreide hij de weergod toe. 'In Californië hoor ik niemand klagen,' zo kwam ten antwoord, 'dáár zal ik niet plagen, hetgeen ik juist in Holland gaarne doe. Uw nationaal gekanker maakt me dol. Het schenkt genot om Nederland te kwellen. 't Effect bij u geeft mij de meeste lol.…

rukwinden wreken zich op iedere kruin bladerloof juttend over veld en wegen over land gutst de hevigste regen beken zwellen tot wildkolkend bruin uit krakend en bonkend hemelgeweld wordt ijsloden hagel gemitrailleerd door knallende zwepen gedirigeerd naar 't oppervlak van het maaiende veld einders, luchtzuiverend gespoeld, gangmaken weergoden…

Gaia is onrustig De wind raast over 't land 120 km per uur Blad verwordt tot zand Elementen laten zich horen Regen hagelt neer Wortels uit aarde getrokken Weergoden gaan tekeer 'De Goede Week' voor Pasen 'Witte Donderdag' 't laatste maal 'Goede Vrijdag' lijdensweg We kennen het verhaal Storm voor de stilte Lijden voor verrijzenis…

Ik ben een weergod vol sadisme ik werp mijn water naar omlaag zie ik een feestje uit de hoogte dan draag ik hagel en ik plaag Ik waai de kersen uit de bomen ik kraak de bomen en het riet. En staan er bloemen op te komen dan doe ik dat liefst snel teniet.…

Elk weermannetje was er zijn beste vriend, Voor de Weergoden was hij een heer. Daar kwam op een dag een ijdel wijf bij hem langs, Die hield alleen maar van Zon. De heer en de Weergoden pruimden dat niet, Zij vonden dat mens maar een on : "Mens denk toch wat ruimer en maak ons niet kwaad !" Maar de vrouw hoorde Hagel noch Donder.…

De weergoden mennen zwarte paarden door ‘t uitspansel, schrikbarend als de hel Hun sporen glinsteren fel en in de lucht kletteren hier en daar de karwatsen De wind giert en toont als een bondgenoot zijn kracht.…

Och Weergod, hoor mijn smeekbede toch aan en geef dit fraaie kledingstuk Uw zegen, U ziet toch ook hoe mooi die rokjes staan.…

Vertel ons, weergodin Diana Woei Wat ziet u in uw fraaie glazen bol Slaat ginds een oude weergod weer op hol Als vader van El Nino zonder boei?…

vallende blaren Eikels en kastanjes beukennootjes Alsof het er niet voldoende waren Liggen op de grond, worden vertrapt tot mootjes De herfst met regen en harde wind Soms stormen vlagen en wat dies meer zij Als het spelen met een kind Blaadjes vliegen zij aan zij De herfst met zijn vroege donkere dagen Avondjes vroeg, een warm bed Laat de weergoden…