Alle inzendingen over Dorpskerk

In een Franse dorpskerk Ik zie het lijk van Jezus hangen, schamel gekleed, aan een houten kruis, kwijnend kijkend, naar links boven, naar het lekkend dak van Gods huis. Ik zie de zwarte wijfjes bidden, althans de tandeloze monden bewegen en hun gerimpelde gezichten smeken om Gods goede zegen.…

zij grazen vredig deze zondagmorgen hun huid licht op glanst in de voorjaarszon een suizelwindje voert uit de verte klanken aan van de oude dorpskerk als oproep tot gebed het groene lover omlijst koeien in hun wei…

Door raam van dorpskerk teek'nen beukentakken Schaduwen op 't verlicht, te smal gordijn; Door twee helblauwe spleten naast 't kozijn Scheren twee evenwijd'ge, gele vlakken.…

Het kerkje is zo oud, zo oud de zwarte dennen ruisen zacht, de blanke gouden hagenvacht murmelt stil en vertrouwd, naar 't wit-verweerde slanke schip. En hoog, oud en geslagen, zeer, buigt het vermolmde hoofde neer de toren, berstend rib en rib. De zonne guldt de gulden haan en 't al met groen en grauw bestoven verbogen transen…

U groet het avondkoeltje en ritselt door de blaân Van berk en populier, die in uw glansen weemlen Misschien doet ge ook uw licht door 't bontgeschilderd glas Der dorpskerk op het graf van mijn geliefden dalen; Maar ach, al drong ge ook door tot hun zo dierbare as, Ze ontwaken niet, hun oog is blind voor uwe stralen.…

Dan gaat het snel: er drijft een dorpskerk door het water, wier en vis bevolkt de Dam, nat, grijs, week, dacht je randstad, zag je zee. Om wat ik van de tijd, van Holland weet schrijf ik voor wie dit onder water leest. ------------------------------------ uit: 'De wereld bij avond', 2006.…

De zondag ontwaakte, De boerelui gingen In de dorpskerk zingen, Alle klokken geraakten aan 't luien - Bim! bam! Bim! bam! Vroeg in de morgen! Hei! la li lo! 'k Verdronk in mijn dromen, - Ik droomde iets heerlijks, Iets liefs - iets begeerlijks, - Daar bleef het zo lome aan 't luien - Bim! bam!…

Wat in de glossy zeer mijn aandacht trok, Wat elk op bladzij 12 kan constateren: Twee beren moet de toren nu ontberen, Waardoor ik mij alsnog de pleuris schrok Nooit was ik mij bewust van de gevaren: Eén eeuw al zijn de beren los in Haren.…