Alle inzendingen over Eden

Kom Eva, wij moeten gaan want God gaf ons te verstaan dat wij weg moeten uit Eden, niet pas morgen, maar nog heden. Trek uw vijgenblad maar aan, ons mooie leven hier, is gedaan. 'k Wil u nu echt niks verwijten maar moest gij in die appel bijten?…

Naast huizen Van gebakken steen, Naast hofjes Met drempels En hinderpalen Steek ik dit Ene brugje over En kom langs Opspringende Fonteinen die Het leven, mijn Leven en dat van Jou bezingen, Terecht in een Onvermoede hof Van Eden - wuivend Riet, kwinkelerende Vogels van allerlei Soort en pluimage Die de vrijheid…

Ik geef de bloemen water Die zo maar uit de stadsmuur groeien, Het water van de Krommenieuwegracht Kabbelt als een beekje in het paradijs - Het overkomt me waar ik bij sta, Geen plan, geen afspraak, niets vooropgezets, Ik laat het maar gebeuren, Hier hoef ik niets meer aan te doen; En zij die mij voorbijgaan Zijn van acterende mensen…

Leg aan bij de boomgaard waad door zacht gras en goudgele appels naar de vijver middenin dampend in de avond Betreed het ronde bekken glijd het warme water in en zwem over de bodem van je oerappelwijze weten naar de trappen van de toren Lees vanaf de omloop de wind, de wel de stroom van de tijd, hun rimpelingen hun dieptes en de nevelschimmen…

tussen blauw en wit groeit hartstocht in een sidderen van verlangen gehuld in koele lakens bloeien blossen op haar warme wangen ze is terug ze mag er weer zijn handen voelen een appel aangereikt ze happen beiden gulzig wanen zich opnieuw in het paradijs…

Spontane aai om je krullenbol gemeend ook puur Dingetjes vurig uit het hart ontsproten reine natuur. Wel en wee delend maar steeds weer Wel vaak gepeinsd - nu heb ik geen verweer meer -. Opgeven ons een zo onbekend woord, gelijkgestemde zielen Twee vechtertjes verknocht aan elkaar 't zijn stuwende wielen. Het horen zien en vooral het stillezwijgen…

Het leven in de Hof van Eden was te mooi om waar te wezen De zon kwam op de zon ging onder De tijd was nog niet uitgevonden Er was hemel er was aarde Er was lucht en er was water In het bos de wilde beesten Er was Adam er was Eva Ze leefden met elkaar in vrede Zonder doel en zonder reden Ze kenden oorzaak noch gevolg Er was toekomst…

Tot in het Eden.…

ik leef de droom van Eden bron van stromende liefde het maakt me zwevend in het heden zie de onmiskenbare schoonheid kom, ga met me mee naar de glimlachende blijheid…

er was eens een engel geboren zonder vleugels naar verre sterren vliegen kon zij niet een stervende vlinder schonk haar er twee zij glansden parelmoer op de rug van haar hoeder glimlachend verhief zich de engel handen gevouwen rond een tere ziel bracht de vlinder thuis naar de hof van Eden…

(tanka) een klein paradijs het verlangen en streven naar dat wat ooit was diep verscholen in ons brein zal het de Hof van Eden zijn…

Jezus verandert water in wijn in Kana moet het de beste zijn druiven van Eden moeten ze weten de appels zaten vol van venijn !…

Wie geboren is met een siësta-gen vindt in Hellas heel vlot zijn Eden. Er wordt rijk geschranst, sirtaki gedanst. Europa betaalt wel de ferryman.…

Je bent een wilde kers in de hof van Eden Mijn kleine zomersproet op de lippen Spreid je vleugels uit, Liefste ..... Wees voor een dag Koningin van alle vlinders !…

Dat is een vrolijke boel Als u begrijpt wat ik bedoel Een soort hof van Eden. En had ik genoeg getreden Dan ging ik mij vertreden.…

God, Jouw naam ken ik niet zo zeker als Lilith het zei voordat zij Eden verliet, zo zeker zou ook ik het zeggen.…

ze komen weer, de vakantieverhalen over een hof van Eden en hoe gelukkig ze waren die dagen verlicht door een zon die ik in het water wil zien schijnen mijn jaloerse blikken verhullen vanachter een tijdloze zonnebril…

Amandelvormige ogen laten de zon helder schijnen Dorre vlakte verdrinkt in het hof van Eden Kaneel proeft naar gestolen zoen De minaret omhelst schone bede.…

hij schept wat stof tot wereldbol bekleedt haar met planeten hangt zon en evolutie aan haar op zaait verstand in eden hij draait zich om en zucht tevreden want uit zijn ooghoek kan hij zien hoe adam zacht in eva is gegleden…

allemaal deden Hij gaf hen toen straf De lol was eraf Ze konden zich bliksemsnel kleden Ook moesten ze weggaan uit Eden En dat had een heel goede reden: Een mens loopt niet rond In zijn blote kont Maar is zich bewust van de zeden…

Als jij mijn gewonde hart laat bloeien vlinderlicht onder mijn huid ontluikt de nacht en avond naar morgen ruikt regendruppels met stralen stoeien dan blijf ik in dit hof van Eden stil genieten van een boeketje heden…

Nu je overleden bent ben je nog niet dood op weg naar je Hof van Eden beleef ik je nog in mijn heden voel ik je nog niet als dood dood dat is pas voor later nu nog even met me praten nu nog even fijn samen zijn alsof je in het leven staat doodgaan kan altijd nog!…

Ik leerde vroeger dat de Hof van Eden In het Irak van tegenwoordig lag En dat de Heer daar op de zesde dag Van Hogerhand de eerste Adam kneedde. Dus waar de mens zijn oorsprong heeft gevonden Daar gaat hij straks misschien ook weer te gronde.…

Het verloren kind, dwaalde eenzaam op het rozenpad van Eden langst het zacht kabbelende water om de bijzondere waarde te zien van alle paden, de belangrijkste landschappen van de binnenkamers van het hart zou het thuiskomen, vullen de ongekende behoefte bereikte wandelend het einde van dit mooie bochtige pad het verhaal van God die…

God staat aan uwe zij, Hij mint uw kind veel tederder dan gij, En plant de roos uit 's werelds woestenij In Edens dreven.…

beeft En henenzweeft in de eerste koude nachten waarin alleen één zilvren stemklank leeft: De stem, die in de hoge eenzaamheden Zingt en weerklinkt en zingend meet de Tijd En aan de hemel aarde's Schijn doet horen, Terwijl de ziel, in 't eeuwig Zijn verloren, Het torenlied een laatste glimlach wijdt En lichtende verglijdt in 't tijdloos Eden…

kleuren oogsten van geuren tussen de bomen midden in lucht en licht vormen samen de mooiste start om zo tot de Schepper te komen ze spreken goddelijke woorden die liefde omranden in het hart gericht dat noem ik pure Liturgie met het zwart van de aarde nog onder je nagels en verf op je handen (de hof van Eden…

Ik kwam iemand tegen en vroeg 'Waar ga je heen? Wat ga je doen?' Daarginds is een groot veld waar ik ga zingen om mijn ziel te bevrijden Mensen zijn van goud, sterren- stof in het grote, grote veld - eindelijk terug in de tuin 'O, mag ik met je mee? Weg uit de smog!' We tollen maar rond in uitzichtloze nevels maar heel misschien verandert…

Wat heb je vanochtend me laten genieten Van twee tortelende lichtgroene parkieten Je tuin is een zonnehof, garden of eden Lavendelgeurminnende lustige lieden, Azalealusthof voor rustige lieden Een kuuroord voor kruiden, een zonflorafeest Voor lieveheersbeestjes misschien nog het meest…

doorheen je tranen verdaagt ons verleden ontsluiert ons eden zich gaandeweg fouten vervagen kwijnend en stuipend ‘t treuren ontsluitend tot blije aanzeg laat ons gewagen ontlast van het juk naar teder geluk in liefde blindweg…