Alle inzendingen over Eros

zomers als deze zijn zinnenstrelend Eros als zonaanbidder…

De blinde god spant de boog Hij schiet maar raak in het lis waar de waternimf schuilt Elke pijl vervult het gemis dat hem naar de grijze klei zoog De liefde is een dubbele stroom die kolkt in het trefpunt voorbij de dijk van schroom Enkelvoudig stelt ze niet veel voor een vampier die zich laaft aan de ader en haar leeg en loom achterlaat…

Vannacht zal ik dansen tussen muren van muziek waar noten dwarrelen, vooreerst een vertraagde prelude Mijn lijf bewegen op de maat van stijgende klanken die in een bindend duet aanzwellen tot fortissimo De nacht zal ik eindigen met een langzame wals zacht omarmend zweven bij het naderende afscheid…

Ik ben niet meer met u alleen en op de peluw is er geen o lieveling, die lot en leed zo onafwendbaar zeker weet. Geef mij uw mond en zie mij aan: lang voor de zon, lang voor de maan verzinken in de wereldmist zijn onze namen uitgewist. En wat mijn hand te strelen vond zal liggen in de wintergrond en wat mijn stem aan u bescheen…

‘Zij zijn voor sterven en vergaan geboren,’ zo dacht ik vluchtig toen ik bij de rozen was. Maar schrok, en hoorde dreunen in mijn oren: wat is u zelve, ijdel mens, beschoren, zo kort als gij hier wandelt bij de rozen op het gras?…

Over het gras en over het water dwaal ik achter de beminde die ik vroeg en die ik later, die ik nimmer, nimmer vinde. Smalle schelpen zijn haar handen om een eeuwge zee te horen, in zijn wieg en broze wanden zingt haar hart mijn wee verloren. Handen die mijn hoofd niet koelen met hun sneeuw, de lichte, zachte. Hartklop die ik niet zal…

Morgen drink ik rode wijn, morgen zal mijn lief hier zijn. In de warme lampeschijn zal zij liggen, bleek en fijn. Wilder dan een springfontein breek ik uit, en ben weer klein bij haar leden, zoet satijn, diepe bedding, dieper pijn. Morgen drink ik rode wijn, morgen zal mijn lief hier zijn.…

Heer, behoed haar in de wereld die ik lang mijn eigen noem. In haar ogen staat bepereld met uw eigen dauw de bloem van een onverwelkbaar minnen uit de grond der ziel geteeld. En geen stervling zal bezinnen op het eeuwig Aanvangsbeeld lijk uw knecht, die hare leden in het schemerlicht onthult, die zich, stamelend gebeden, aan…

Met hare zachte handen rukken zij open wat jaren lang ten bodem sliep - nemen haar deel, met een glimlach, en hopen op sterren en stromen, ànders licht en diep.…

Zacht branden van de teedre lenden: een wiegeling, een wit satijn aan mijne handen, de gewenden, die met haar leest verzameld zijn tot éne slag en in het stuwen des bloeds niet laten van hun wit. Die stem, die stameling bij 't huwen: wie zijt gij? - En het diepst bezit de tweelingster, haar ogen, weergevonden in de golven en het…

God heeft ons spelende beschreven, als kindren hulploos gaan wij heen. Geen heul is ons in 't lest gebleven, zijn diepe vaderlach alleen. O bloed, bestijg de broze zomen van dit gevonnist, schuldig lijf: gij hebt een koninkrijk ontnomen en gij alleen rekt ons verblijf. Maar hoor, wanneer de blauwe velden der nacht begroeid van…

De man die uwe weelden mint is weerloos als het kleine kind: de wereld ging hem vreemd voorbij als aan zijn borst uw hartslag lei. Maar wat ons saamgedreven heeft is wat in kleine bloemen beeft en gonzend draagt het groot heelal: 't is twee-in-een, en dat is al.…

Mijn kleine, kleine Annabel zij zong zo zuiver en zo schel als fluiten op een glansrivier, zij was geluk en leefde hier mijn kleine, kleine Annabel ik wist uw prille leden wel, de trilling van die bloemenmond wanneer een hand uw haren vond mijn kleine, kleine Annabel de geest is lang, maar wij gaan snel: op 't koude laken ligt uw lijf…

het lag vast aan de wijn zo los we leken onverbeterlijk de zon grootmoedigheid van eros hoe dan ook vandaag gun ik een ieder een ballade met een blos…

Ik kuste de wreef, toen de fijne enkel: haar schoot geurde wild als zo menig uur. Maar zij trok het hemd weer over haar schenkel en keerde zich zwijgende af, naar de muur.…

zijn metgezel kind van de natuur en liefde moge uw leven zorgeloos en liefdevol zijn Gaia Helios en Eroos zullen u begeleiden!…

Hij heeft haar systeem gehackt en noemt zich daarbij liefde bestanden verward of lam gelegd en steeds het woordje eros-error formatteren, deleten, uninstall, virus scannen heeft geen zin hij blijft er zo hardnekkig in…

Lust, bewondering en medeleven Delen hun milde aard Een gegeven genoegen Door de kerk vervloekt Verpest door schande en schuld Zo gaat Eros meer blikken vangen Dan een zwerm engelen of een heilige stoet Hoe hoger zij de schaamlap optrekken Hoe hoger reikhalst men Buitensporig gehecht aan de vliezen van het hart Sluipt meligheid de verzen…

Soms klimt haar geur heel rustig in de kamer dan denk ik - vreemd genoeg - nu wil ik dat wezen zijn of die herinnering maar er gebeurt weer niets alleen in mijn dromen glijd ik langs je lichaam als een slang in het duister dronken - stoned en giftig kan ik bijna breken want ik wil zo graag voor iemand engel zijn niet langer smachten…

Het was een explosie wat naschokken en daarna niets dan een tijdloos zweven in de vochtige warmte van jouw zachte schoot…

Nee ik ken de echte liefde niet geen adembenemende pieken geen bodemloze dalen ik heb ze nooit gekend De pijn van het verlaten de extase van het verlichte ken het in beperkte mate wil me bewust niet laten ontwrichten geen bitter misplaatst warme tranen aan mij besteed is zoiets niet ik zal er niet over gaan dichten ’k verzocht Eros niet…

Een puber met haar eros tijdens de tweede wereldbrand.…

toen de zon de wolken droeg en goud omrandde blonk geluk steeds dichterbij het klonk al in de zuiverheid van wat een wonder wensen kan: de eerste adem van een kind mijn hart vindt blauw in oude ogen opgetild door wat zijn moeder gaf de staf waar ik op leun vernieuwt zich, boven elke pas die zeven mijlen kent snel als vlinders stuur…

Samen; Gestuurd en geleid door niet-vermoede krachten die Eros, of Was 't heel misschien Aphrodite? Griekse godin van de liefde, die gemeend wil dat goede kunst (zich blijft herhalen)…

Terwijl wij vrijen en onze weldoener Eros bloeit en de valse glitter verdwijnt slaat de zee het rotsgezang met water dat wil schreien om het harde deel van ons beiden terwijl de kraaien vallen als hartaanvallen van het doods behang dat scheurt omdat wij vrijen dromen wij teveel.…

Een leven lang Vriendschap juist als kunst beleven Drama is kunst en mooi om te spelen Vraag het Eros en andere goden Put inspiratie uit wijze lessen Deel de kennis met elkaar Heb lief. Bemin en prijs met woorden Een ode aan het leven; heel erg fijn…

ja ik neem je mee op een zondag ergens naar een plekje onder de donkere sparren onzichtbaar voor de buitenwereld bestaand uit vreemden vrienden ouders God niet te vergeten ons kleed spreiden we en we rollen al snel bloot in het jambrood van onze picknick op jouw borst zie ik ze lurken aan het sap rode mieren verstieren jouw zwangerschap…

Mijn lieve god gevoel geen afscheid willen nemen van het geel en vermiljoen de boterbloem de koperzon lente jong de zomer met haar bronzen huid zalig rollebollen op het platgewalste grasmatras dromen komen hoge zuchten langs het zachte korenbloemenblauw sterren stukslaan aan de hemel die je onderdoor de winter glijdt langs de palmen…

Soms klimt haar Chanel 5-geur heel sluipend in mijn slaapkamer, dan denk ik, heel bizar, nú wil ik haar wezen zijn of die herinnering maar er gebeurt weer niets alleen in mijn erotische dromen glijd ik langs je hunkerende lichaam, als een koningscobra in het donker, dronken, stoned en zwaar giftig, kan ik bijna breken want ik wil zo…

Dit is geen nouveauté Maar wel een odyssee Waarbij ik nimfen keur Heerlijk is het bespieden Ze is geheel mijn smaak Ook Eros komt tot rust Ik zeg u brave lieden Weet dat ik straks haar schaak Hoe dierlijk is mijn lust…