Ze had absoluut een enorm grote bek
en ze zette deze zelfs regelmatig open
Als ze dat deed dacht je direct, verrek
en zette je ’t maar acuut op een lopen
Haar blikken kon je beter ook vrezen
zij zag er dus niet al te vriendelijk uit
Zij zou nooit moeders mooiste wezen
met al die vieze plekken op haar huid
Haar benen, als je die zo noemen…
neem iedere ruimte
die je nodig hebt
om te zijn wie je bent
ruimte is ruimer dan je denkt
dans vrij niet die
voorgeschreven passen
die niet de jouwe zijn
die nooit zijn gekend
weiger een maatpak
driedelig of niet
wees niet wie je niet wezen wil
laat je niet inblikken - verstikken
wees eerlijk en durf oranje
foeilelijk te vinden…
Zelfs droog verpulverd gras leeft daar
langer dan een foeilelijk bakstenen zwijgen
vastgeroeste omheining van een voorheen
aangenaam voort-
vluchtig aards bestaan…
.
---------------------------------------------------------------------
* Dit gedicht is aangebracht in een muur van het Waagstraatcomplex dat na jaren van discussie verrees op de plek van het foeilelijke, uit de jaren 60 daterende, aanbouw van het Groninger stadhuis.…
Ook niet haar foeilelijke nieuwbakken mensen.
En nog minder haar naakte brug.
Nooit vond er een verhaaltje plaats op haar brug.
Nooit luidden haar kerkklokken.
Want er was daar geen mens meer noch een geloof.
En de brug had ook geen lampen.
De brug verbond de ene oever met de andere.…