Alle inzendingen over Genaken

Hoe kan het ons zo raken, Dat de ander niet is te genaken. Hoe je het ook probeert, Het gaat steeds verkeerd, Om van slag te geraken. Let wel, het zaligmakende Is ook niet altijd nakende.…

Hoe kan het je zo raken Dat de ander niet is te genaken. Hoe je het ook probeert Het gaat steeds verkeerd. Om van slag te geraken. Let wel, het zaligmakende, Is ook niet altijd nakende.…

Hoe kan het je zo raken Dat de ander niet is te genaken. Hoe je het ook probeert Het gaat steeds verkeerd. Om van slag te geraken. Let wel, het zaligmakende Is ook niet altijd nakende.…

dieper almaar dieper in donk're gedachten raak ik de zin kwijt van het bestaan zo ook de tijd die nog wel voor me uitgestippeld was onraad genaakte niet weer die koudheid onzekere leidraad waar ik op balanceerde met vage hoop op beter...…

Daar aan de donkere einder waar hemel en aarde elkaar raken juist daar weer breekt licht en zal de nieuwe dag genaken met een belovend vergezicht…

Genakend uit het niets verdoolde zadeloze sirenisch parvenu van klankillusies obscuur verborgen boventonen eucalyptisch zonder clair onbespiede zelfexpressie overwonnen huiver aan nog geen korrel graan ontstegen…

Ik durf met mijn denken Uw smart niet genaken, Niet aan te raken Uw droefenis; Hetgeen mij zou troosten Licht zou het u krenken, Het teerste en brooste Dat in u is.…

de stilte evenaarbaar de liefde evenmin het leven is haalbaar veranderen heeft geen zin werken is genaakbaar het doel haalt zich in eenzaam en verzaakbaar de hersenen in hun pin een hoofd zonder leven het gevoel laat zich doen ideeën staan te beven we geven van katoen…

jij bent doorzichtig als het fijnste kristal vonkt kleuren die zullen breken in raken ik koester je rankheid in gestileerde vormen de hoge heldere tonen die sterretjes tinkelen samen componeren wij de muziek van het irrationele liefdesgeluk in een warme genaakbare kus…

nee ik vervel niet meer geen nieuwe roze huid die jeugdigheid naar buiten uit scheur stukjes leven die ooit geluk hebben gegeven zo uit mijn vel het schoont verlost me van herinnering maar gloeit na als hel zo raak ik de kern voel me in genaakbaarheid zo ferm want ik ben gelukkig alle ballast kwijt…

Mij drukt als lood een kille schroom, Ach, zou de dood genaken?...…

LOOS GEFIEDEL BIJBELHEIBEL Wie zich met haring spijst Hem zal geen kwaad genaken Hem zal de dood niet raken Totdat hij is vergrijsd ’t Lukte de reder niet Zijn vrouw zwanger te maken Onder het huwelijkslaken Naar tarbot rook die griet Anna, ‘gramstorig grauw’ Baarde hem wel een zoon Ach, toefjes blauwe lucht Hoe drijft God in het…

Mij kan geen donker leed genaken, Mij kan geen lichte vreugde ontvliên Zolang gij over mij blijft waken En ik naar U, naar U mag zien. Gij zijt als brood mijn leven nodig, Wat regens zijn voor 't dorstig land; En, wordt mij alles overbodig, O, nooit de handdruk van úw hand! O!…

Maar ik kom die vrouw blijkbaar niet zomaar tegen, of ik herken haar niet of ik durf haar niet te genaken. Misschien is mijn eenzaamheid en afzondering te onbetreedbaar geworden, zodat het onlogisch is dat ik klaag.…

Nu ik het weet, durf ik je bijna niet meer te genaken, want jouw kwetsbaarheid is te groot om te helen, ik probeer je dus maar heel erg langzaam te doen ontwaken, al zou ik je het liefste direct van de demonen stelen en al die zinloze oesters keihard kraken.…

muren meer zoek zand in de woestijn door wind gedragen vluchtig in herinnering het is een nieuw begin waarin ik bergen breek dalen aarddiep erodeer met water van vergeten de zon mijn toeverlaat weet hoe jouw sarcofaag zich toekomst graaft in een piramide zonder zicht ik sfinx je voeten met geschiedenis weet dat de tijd voor ons genaakbaar…

En zo vaak zij elkander genaken, zie ik - hoe duidlijk - twee vlammen, hartsvormig verschijnen, en blaken met rozig opkrullende kammen.... Uw kusjes hippen en springen als vogeltjes op mijn lippen: ik hoor ze er hun wijsjes zingen, ik laat ze er zich laven en nippen.…

de wisteria beschermd niet meer genaakbaar voor alle priemende ogen ik hoor ze smoezelen; kijk, daar zit hij de zogenaamde rijgt wat woordjes aan elkaar waar niemand iets van snapt ze zeggen dat hij door lotje getikt is die rare kronkels vertolkt hij wij begrijpen hem niet kennen hem niet, hij is een bedreiging kijk, zo wij bloemkool eten…

de stond genaken Die u mijn wensen tegenbreng'? Genees het hart, aan u geschonken; Eer 't in zijn duldloos wee verkwijn'; En laat, uit UWE hand gedronken, Mij 's levens kelk tot vreugde zijn!…

Als straks mijn hand verdort op 't grove laken, mijn adem stokt en uitbreekt 't laatste zweet, sla dan met blindheid 't fonklend rechteroog maar laat het linker ziende opdat ik weet, wanneer zij soms het sterfbed mocht genaken, of zij mij liefhad of dit schandelijk loog.…

We lijken zielsveel op elkaar en misschien dat we daarom elkaar niet kunnen genaken, magnetisme zeg maar, het tegendeel daarvan.…

Ik heb bijna alle drugsmiddelen geprobeerd, alle New Age wegen en jarenlang praatgedoe bij de beste psychiaters van Nederland, maar nog kamp ik met faalangst en durf ik vreemde mensen maar amper te genaken, laat staan toe te laten in mijn comfortzone. Spuug bloed.…

( Anima Mundi ) Zij danst op paden zo ruw en smal als kronkelwegen in het ware leven Door berg en dal zal zij zich waden door wind en kou kan zij trotseren er pas aan geven Ook na de val wil zij niet rusten op zand en zee aan verre kusten misschien voor later maar niet voor nu Dan, in ‘t uur U is zij nog wakend de dood genakend…

En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden smaken En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…

En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden smaken En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…

Maar wat mij tegenwoordig overkomt, treft alles, want die kwakende eenden, die mijn fietsenhok genaken, zijn zo levensecht en aandoenlijk, dat ik er apestoned naar blijf kijken, zonder gebruikt te hebben. Ik zweer je. soms wil ik zo'n hongerige eend wel op de kwebbelbek zoenen.…

Ik zie de donkre nacht genaken, Dat gij uw oog voor eeuwig houdt geloken, - Dan sluimert gij, maar kunt niet meer ontwaken: Dan zal de zode, die gij dekt, ú dekken, Dan zal geen zonnestraal uw lippen stroken, Geen lied van 't woud u uit die sluimer wekken. -…

Had dan de deugd geen machts genoeg, dat ze een vermeetle hand verjoeg, die met een dartle drift een boezem dorst genaken? Moest dan een mislijk samenstel van walvisbeen, met wreed geknel, de maagdelijke borst zo strengelijk bewaken? Natuur! men handelt u tot hoon. Gij schept vergeefs uw toovrend schoon.…

ook al waart gij heden de allergetrouwsten en ditmaal wellicht geen draalster toch zijt gij een heuker die als bij een dompige neveling aalwaardig uw grei vergaart genaak mij niet, gij Brutus gij onthoudt zich van gemenstig gedrag ik vertrouw nimmer uw geplogenheid slechts hervallen in uw zwartigheid is uw streven…

De vijand is alom, het tij is niet te keren, ik kan mij nauwelijks verweren, verlichte geesten raken in het nauw, de gestolde waanzin is overmachtig ik ben de afgesleten voetzool van een wrede god geworden of genaak ik juist hier zijn immense mildheid? Is de aanblik van mijn trotse lier in de treurwilg te dragen?…