Alle inzendingen over Grauwe dag

we verlangden naar het zomerlicht de grijze grauwe dagen verdreven ons als vanzelf naar een witte winterslaap geluidloze vergeten dromen waarin tijd en ruimte waren uitgeteld geschenken uit de hemel vergeten zijn het benarde grijs en grauw de eindeloze ijskoude nachten het verlangen naar het zomerlicht…

Weer reiken mij de grauwe dagen de vraag aan van het waarom waartoe hoezo tijd glijdt als zand tussen mijn handen Ik voel hoe het knarst tussen mijn tanden als ik iets zeg braak ik een nutteloze woordenbrij Ik raak aan niemands wezen en niemand raakt aan mij…

de winter speelde niet hij grijsde grauwe dagen in eentonigheid versliep de uren knorrig in een winterslaap die de korte dag nog donkerder zag geen sprankje zon of bedje sneeuw met warmte voor de net ontloken allereerste krokus en toch is er beweging in de zwarte grond waar wortels en knollen al stevig bollen het is wachten…

Deze dag is als een moede man die in een straat grijs en stil, zijn droefheid niet verkroppen kan maar toch niet huilen wil. Over natte wegen zweeft een waas van onverschilligheid, het is net of alles wat er leeft opzo'n grauwe dag in stilte lijdt.…

de zee vandaag in onbestemde nevel heeft zijn levendige vorm geruild voor een grijze verstikkende deken maar door de mistlaag hoor ik het gekeuvel van de golven een witte vogel krijst in de grauwe dag niets nieuws totdat de zee blauw wordt de lucht kleur bekent en spiegelt in het water…

Op een grauwe dag, In een duistere plek, Omringd door demonen Kwam ik tot het besef, Niemand is gek, Jaren was ik niemand En verdreef, Dat waarvoor je leeft De wil om te leven, Veranderde in een lust Om te zweven, Richting de dood Na honderden doden te zijn gestorven Kwam ik tot het besef, Niemand bestaat niet En tegen…

met een donderende klap valt deze grauwe dag precies weer op de datum van welke dag het is vandaag gisteren gebeurde exact hetzelfde `t kan mogelijk een toeval zijn ze knijpt hem blauwe plekken in de lucht omdat de nacht haar in zijn klauwen kreeg en morgenavond zo goed als zeker zakt vast de zon weer in de zee…

Grauwe nachten, grauwe dagen, wat haalt mij nog uit mijn bed, waarom zou ik langer wachten nu de dooi is ingezet ?…

die grauwe dagen in oktober als de regen langs de ramen druilt de hemel verstikkend in grijstinten over een wereld stil en uitgestorven die nooit meer lijkt te ontwaken plots parelt daar muziek uit venetie dit gloria klonk eens goddelijk over de eilanden in de lagune deze engelen verjuichen mijn somberheid de klaterende regen applaudisseert…

In de kale grauwe dagen bij huiselijke knusheid denkt men aan hetgeen voorbij is ziet vragend naar de toekomst moge dan de schone kreet "God _ van U hangt ieder uur af leven wij door Uw genade" rijzen tot de Almachtige voor wie de geheimzinnige aarde vol mateloze zorgen of zelfvoldaan geroep klein en helder is als de glazen kom met…

dagen zijn schaduw streelt elke dag iets meer aan weerskanten van het pad…

Mijn stramme botten kreunen krampen een koude start van een onwillig lijf vergt weer zijn tijd om tegen tegenzin te kampen en toe te treden tot een daags bedrijf. De grauwe dag neemt ook vandaag zijn aanvang met wachten op wat snel verleden heet steeds door 't tehuis weer dagelijkse trage stoelgang tot een moment, dat zijn totaal vergeet.…

Zeg lief mens, mag ik je even ontvoeren, meetronen naar kleuren en geuren om deze grauwe dag even op te vrolijken. Je hoeft nog niet om vrees te bevriezen nog niet te kiezen tussen de kleuren laat staan de muziek of hun klanken ik wek je , zonder te janken nog elke dag weer een keer tot leven.…

Jij liet voor mij de zon weer schijnen op al mijn grauwe dagen. Jij gaf me troost en zelfvertrouwen zonder iets terug te vragen Nooit zal ik dit kunnen vergeten door jou kreeg mijn leven weer zin. Bedankt voor alles wat jij voor me deed jij bent een echte hartsvriendin.…

Het waren grauwe dagen. En de zon scheen nog maar bij vlagen. De waarheid kwam naar boven, Ik wilde het eerst niet geloven. Duwde het weg uit mijn hart, En wilde weer een nieuwe start. Al die mooie woorden van jou, Daarom bleef ik je trouw. Wilde geloven in ‘wij samen’ En dacht dat we wel tot een oplossing kwamen.…

IK heb gesmacht zo lange, grauwe dagen, Gesmacht zo meen'ge sterren-loze nacht, En zucht op zucht, en zielenklacht- op klacht Steeg droevig op, met twijfels bange vragen! Soms werd verlangen mij zoet welbehagen, Een stille weelde, als droomrig maanlicht zacht...…

dagen terwijl feesten liefde en plezier aandragen toch zijn wij herboren in het afgelopen jaar en als de koude eindigt staat er weer een nieuwe lente voor ons klaar…

Nu aan de open hemel staat De vaste rust van uw gelaat Zo sterrestil gerezen - Tot grauwe dag de vooglen wekt En met zijn floers uw glans betrekt, Zullen wij samen wezen.…

Het is zo’n grauwe ochtend lijkt ’t begin van een saaie dag ’t is zo’n voorgevoel van wat je zeker niet beleven mag Zo’n saaie voorbode een grijs gedoe, ongezellig allemaal Maar straks als de zon weer schijnt is ’t een heel ander verhaal Zo komt er altijd weer een kentering, is er altijd een keerzijde Is er altijd hoop die toch weer gloort aan…

er valt een donkere schaduw de dag wordt grauw opnieuw de gekende pijn als iemand, die beweert een vriend te zijn onbetrouwbaar blijkt zijn vlechtmatje vertoont een afwijkend patroon pas nu ik afstand neem zie ik berekening er valt een donkere schaduw de dag wordt grauw .…

In een grijze lucht vliegen grijze meeuwen door een druilerige regen ...het schijnt ze niet te deren... onder zich de grijze gebouwen van een doods Almere Dit alles waargenomen door de gaten van een aan stukken gereten zonnescherm ...zelfs dat is grijs...…

Het was een grauwe en een gure, een dag waarop ik sterfelijk moet zijn geweest als nooit tevoren, maar ik had geen last van de gedachte aan de dood - en een gedachte, dat was alles wat het was, de dood.…

Die blijft dan maar grauw!…

wanneer de dag ten einde is en verandert in de nacht dan weet ik dat ik je weer mis jij die zoveel vreugde bracht telkens als ik denk aan jou en de eenzaamheid me kwelt wordt mijn wereld grijs en grauw ben ik alleen en uitgeteld vaak droom ik dat de lange wegen die liggen tussen jou en mij onder luid geweld van regen verdwijnen…

De regen drupt in mijn ziel en loopt langzaam vol… De rand is minder dan een meter. Ik lig in dat water en probeer boven te blijven maar verdrinken is misschien beter Dan kom ik schoon gespoeld weer boven met een nieuw begin in het verschiet. De put is gedempt, ik durf weer te geloven dat mijn ziel verkwikt is; vrij van verdriet.…

Dicht opeengedrongen hangen lichtgrijze wolken koel en zelfvoldaan boven de weidekreek die aangename dreiging laat waterrimpels blij huiverend voortglijden naar verhoopte ontmoeting in het wiegende riet vinden ze hun bestemming die allerlei vragen en oneindigheide bewaart.…

Grijs aangrauwend ontwaakt de dag die druipend opstaat uit de nacht het huis ademt nog de kilte van het duister en de stilte die ik dromend voorbij gaan zag met hun ziel verlammende kracht die mij ‘n ogenblik verziltte en mijn levenslust verviltte grijs en grauw verloopt het etmaal druilerig zonder zonnestraal huizen huilen langs…

Licht en donker Dag en nacht Liefde en haat Een grauw en een kus Leven en dood Naadloos geheel, Zijn niet meer Dan broer en zus…

inventief klieft nog gauw grauwe kiekendief door de lucht loerend naar beweging beneden het veld wordt schemering. jagen, zweven het is geen leven ik word verdreven ontevreden zonnepanelen daar beneden geven hinder altijd minder open veld om te jagen alle dagen.…

Een grauwe lucht met ondoorbroken wolken zal mijn stemming bepalen de dag voor mij vertolken. Grijs en grauw de wereld miezerig slaat de grond tranen lopen langs m'n wangen bereiken zout mijn mond. Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…