Alle inzendingen over Hare Krisna

ze komen uit m'n neus en uit m'n oren ze woekeren op borst en buik en rug ik trek ze uit, toch komen ze terug de oorlog tegen wildgroei lijkt verloren 't is vreemd, maar met het vorderen der jaren verschijnen elke dag meer wilde haren…

In weerwil van de gelopen jaren ben ik een blokje om gegaan om dromend even stil te staan bij de etalage van Van Haren - met heimwee naar de vele paren die mij droegen door de jaren.…

Het is zo’n stuk zegt iedereen Het is zo’n kanjer je kunt er niet omheen Het is zo’n lieverd zeggen de meesten Het is zo’n knapperd, hij mag er wel wezen. En ja het is ook een lieverd, al weet hij het niet Het is ook een kanjer voor jou die het ziet Het is ook een stuk, en lief bovendien Maar hij is bezet, dat kun je wel zien. Dus al is…

elkaar staan Soms eb, dan weer vloed Rustig vaarwater Tranen proef ik zoet Herinneringen voor later Door de zee van het geluk Zullen wij blijven varen Samen één stuk Ik altijd de hare…

Ik hield van de wind in haar haren, van haar blozen en haar vormelijkheid, Haar onvermogen om zich uit te spreken, haar liefelijke verstildheid. Het is waar wat ze zeggen over mij, dat ik florerend tussen dennen en sparren een goede boswachter zou zijn.…

Op je magere kamer zou ik je haren bezingen, mooie rode haren die bevallig over ranke schouders vallen Genade zal ik vragen, tegenover zoveel kwetsbaarheid ben ik weerloos. Liefste, wees toch beducht voor mijn poëzie, die vandaag nog barmhartig is maar morgen bijten zal wanneer de dagen verschijnen. Dagen van wanhoop en doffe lethargie.…

jij wilde als kind altijd de wind door je haren voelen krullen dansend langs je voorhoofd in opperste verwarring met de ogen dicht dan in de stilte eerst met je vingers voelen of alles er nog is met licht zo kammen dat kleuren weer in zon kunnen vlammen dan pas kijken en spiegelen in de winkelruit hoe zie ik er nu weer…

Een harige dame in Laren Ging met haar vriendinnen laatst varen Men sloeg overboord Niets is meer gehoord Van deze mevrouw en de haren…

Zie in het grijze Haren het bewijs: Wie daar nog haren heeft, heeft ze nu grijs.…

Het nieuws van de rellen in Haren is de hele wereld rondgegaan. ---------------------------------------- Geregeld trof hij een verbaasd gezicht, Omstandig moest hij menigeen verklaren De ligging van zijn fraaie woonplaats Haren, Maar iedereen weet nu waar Haren ligt.…

leve het facebookfeest! brandstichting plundering drankmisbruik relletjes zetten de toon! prof van den Brink mist vast moraliteitsbesef: “speels” waren jongeren o zo gewoon – © Inge Boulonois…

In Haren ging verschrikkelijk veel mis Toen vorig jaar dat feestje werd gegeven, Maar mensen willen graag in Haren leven Omdat het er fantastisch wonen is. Natuurlijk is dat óók een feestje waard, Maar Haren staat al stevig op de kaart……

hoe haar landschap kleurt in een valwind waar schaduwen worden weggehoond en wolken geletterd de toekomst herschrijven in de muze die alle facetten van mijn reuze raderen kent en kloksgewijs mijn wijzers richt wanneer ze als gebogen fruit de appelhof die mijn gaard bevlekt ontdoet van valse overtuigingen met een gloed van een getuigde…

de gade van onze vorst heeft een hart voor poëzie. wat een verademing zogezeit immers de vragende man aan tafel had haar met een bundel verblijd. zij sprak en likte als het ware aan een slagroomwafel; dit had iets van intens bidden voor een stevige maaltijd maar de toon was al gezet, vóór de “alledaagse” diepgang enkele woorden van ’n…

‘n Langharige dame te Laren Ging ooit met haar dochters uit varen Doch zij zijn gestrand Ik las in de krant Over ’t lot van die vrouw en de haren…

het windhooskapsel is kortgewiekt ingeleverd de wilde haren ik zal mijn beschaving bij elkaar vergaren totdat de ongetemde krullen mijn ware karakter weer onthullen…

Ja, die grijze haren, Die vertellen je leeftijd in jaren. Jammer als men dat gaat bederven, Door ze in allerlei kleuren te verven, Het blijft een wonderlijk ervaren.…

Zomaar een opmerking puur vanuit het niets zomaar een gegeven over een simpel iets. Het leegmaken van een laatje brengt sleutels met zich mee niet eentje aan een draadje zelfs meer dan twee. Dan komen de vragen waar zijn die dingen van zonder elkaar op te jagen weet jij waar ze van zijn, dan? Geen idee waar ze van waren maar toch…

Spartaanse vrouwen zitten aan de zilte kust -- hun haar te kammen.…

Maxima, lieve Maxima Lieve Majesteit, Koningin Had het niet iets minder gekund Iets minder uitbundige jurk Iets meer in overeenstemming met De samenleving die ook u financiert Uw creatie was al gedragen in Feller geel (2018) nu okergeel (2020) Maar nog een toer op die 2 treden De flamengo-jurk z’n richting te geven Maar u bent onze…

Voor mij blijft 30 april altijd Koninginnedag ik bedoel KONINGINNEN-DAG een dag om te gedenken een dag om te genieten een dag om te vlaggen een dag om oranje te dragen wellicht wat ingetogener maar toch uit respect voor die vrouwen die daartoe geboren werden daartoe geroepen werden om uiteindelijk Koningsdag na zo'n 125 jaar weer mogelijk…

Als hart nou eens hard zou zijn, een hart van goud een houten hart als hart nou zacht zou zijn, een suikerhart, een marsepeinen hart, een hart dat spreekt, een hard oordeel, een harde kern een hart, op de goede plaats, een hart, dat klopt, een hard met een t in plaats van met een d, want een hard met een d klinkt van nature…

dat ik mijn leven met jou mag delen en mag bouwen in de woonkamer van jouw hart waar altijd het zonnetje onze harten verwarmt en altijd die gevoelsverwarmende wind waait en zolang jouw haren in die wind wapperen weet ik dat jij de liefde met mij viert…

gespreksstof is zo goed als op Heb nauwelijks nog aanspraak Ik solliciteer me rot maar nooit is het raak Blader dagelijks door uitzichtloze vacaturesites kom nauwelijks nog buiten de deur Alleen voor de uitzendbureaus maar die worden gek van mijn gezeur M'n auto heb ik verkocht Kan geen geld meer sparen En ik krijg elke dag meer grijze haren…

Haar liefde zo sterk zij zo breekbaar zo broos lichtvoetig haar tred in haar toren van ivoor droomt ze van een wonder zijn woorden strelen door donkere haren de wind doet ze lokken draag geen sluier het zou zijn alsof de zon nooit meer scheen zich zou verstoppen achter donkere wolken zo schrijft hij zijn naam in haar ziel…

‘k zit naast hem op mijn knieën, hij volgt mij op de voet, ik volg de weg naar Haren die ‘k vind in overvloed.…

kleurend danst licht op haren die vallen het gezicht ontbloten zij zijn gezwicht voor het ontbreken van evenwicht in levenstijd de strijd woedt nu op alle fronten tegen een vergiftigende groei hoop alleen dat ik mijn wilde haren voorlopig nog kan sparen…

Gooide daar nog haren in een tas.…

Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik schrijf de schreeuw die mij de mond snoert, het bestijgt mijn keel en beadem eerdere teksten die van binnen weer naar buiten zijn gekeerd. Onderga de aderlating die de stilte reanimeert, ik wit de kleuren van zwartgalligheid, de lach gestold in geharste tranen van kleinschaligheid…

Haren uit je oren Ze groeien als nooit tevoren En oh wat een pech Op je hoofd gaan ze allemaal weg Verstand komt met de jaren Maar verdwijnen ook je haren Behalve die uit je oren Die groeien als nooit tevoren…