Alle inzendingen over Het "Allerlaatste"

Ik kijk op je neer Voor de allerlaatste keer Je kijkt niet meer terug Afscheid was veel te vlug. Ik streel je hand Voor de allerlaatste keer Je pakt hem niet terug Dat kan niet meer Ik kijk op je neer Voor men de kist afsluit Dan is het voorbij Ik blijf alleen achter Voor altijd…

ik rook er nog een misschien mijn allerlaatste toch iets opgestoken…

gelukjes Sloot ik voor het allerlaatst mijn ogen…

Ik weet hoe je ruikt en weet hoe je smaakt Weet alles wat jou tot die ene maakt Die me laat tintelen van kruin tot tenen Je lekkere billen en mooie benen Maar bovenal zijn het je lieve ogen en lach Die ik zal koesteren tot mijn allerlaatste dag…

In mijn drang om haar te helpen Stak ik graag een handje toe Maar bij die allerlaatste daad Was het nog een heel gedoe…

De zon kuste de zee passie hing in de lucht en de wolken bloosden tot de allerlaatste zucht…

Ergens ver weg ruist een stem terwijl een eerbiedig suizen door het eikenhakhout glipt Ik zie een lijster die daar onwetend hipt door een hoofd waarin alles blijft verhuizen Hier huist het allerlaatst van hem.…

Hun knieën zwart gezwachteld, want groot was ie onbetwist De tocht komt hier ten einde bij die hele zware steen en als die straks boven op hem ligt kan hij echt nergens meer heen En met een allerlaatste rep in een allerlaatste squat laten zij hem zakken in zijn allerlaatste gat.…

het laatste laat het aller allerlaatste uur..…

de zeemeermin zong angstig haar allermooiste lied terwijl zij wegzwom voor de haai die zei: maar ga toch door ik vind het prachtig zo’n allerlaatste levenslied…

kleuren verkleuren schoonheid vervaagt warmen aan het zonlicht schittert het teder tegen het ochtendblauw samen op een bloem die weldra verwelken zal dansen zij tot het hun allerlaatste is…

zwijgen willen warme billen sussen raken pak en laken wissen draaien handen zwaaien stoppen haasten het allerlaatste…

Het allerlaatste licht laat zich nog kleurrijk bekijken de schemering valt langzaam in voor het donker toeslaat de nacht de dromen bepaalt waar je al op wachtte…

ontdaan van alles wat ooit van jou was… afgeworpen de zwaarte drukkend op mijn borstkas… uitgelezen met tranen ook het allerlaatste hoofdstuk… het enige wat ik maar niet kwijtraak... is jouw gebrandmerkte hartafdruk……

Lissabon bijvoorbeeld Het allerlaatste woord geschrapt.…

haar oogopslag zegt meer dan woorden kunnen zeggen haar handgebaar legt uit wat hij niet uit kan leggen haar warme lijf verdringt zijn allerlaatste schroom haar zachte stem verwoordt zijn allermooiste droom…

Als sneeuw voor altijd die zon verliest soms ook mijn hart Natuurlijk niet van alle elementen Slechts van de medemens die kracht dácht te kunnen elimineren tot en met de allerlaatste vezel in onvolbrachte missie…

Hij laadt het allerlaatste vuur hersenen willen stenen vreten schiet nog éénmaal op de muur ziet gezichten zonder geweten hij zoekt zijn allerlaatste doel wortels moeten uitgeroeid gesleten groeven krijgen smoel ondergronds wordt nog gesnoeid versleten laarzen raken geronnen bloed een kind speelt duveltje met verlos gebroken mannen dragen…

Als sneeuw voor altijd die zon verliest soms ook mijn hart Natuurlijk niet van alle elementen Slechts van de medemens die kracht denkt te kunnen elimineren tot en met de allerlaatste vezel in onvolbrachte missie…

zet ik mijn hoed af zo ook mijn bril de zinnen die ik zoeven nog zei mag ik nu langzaam vergeten kijkend in de spiegel wrijf ik de rol voor de allerlaatste keer van mijn gezicht ik ben uitgespeeld…

Ik ga en ging ervoor, tot op het bot, vanuit iedere lichaamscel in de allerlaatste seconde.. zonder énige angst!…

Het is de allerlaatste keer, dat ik ravijndiep inhaleer.' - En zó voortvarend is de man, dat hij de daad voegt bij z'n plan. Een welzijnsgolf gaat door z'n hoofd, als hij vol rook het peukje dooft. Z'n exhalatie heeft geen haast. Hij rekt z'n pret. Tenlotte blaast hij blauwe rook en tot besluit z'n allerlaatste adem uit.…

Onderlaatst kwamen onderhuidse gevoelens bovengronds de wereld haten vluchten naar die veilige kant ondergronds in het donker zonder publiek of spiegels binnensmonds prevelend de bezwerende formules tot allerlaatst…

Het beste is om er maar voor te kiezen De allerlaatste ijsbeer in te vriezen.…

Zij spiegelt zich in een meer van verstilde tranen voor de allerlaatste keer en de echo van een oud verdriet weerklinkt in haar verloren lied daar danst zij... over het water haast zonder gewicht van vroeger naar later en van het donker naar het licht...…

Als kapitein weet hij hoe of het hoort: Die mag als allerlaatste pas van boord.…

langzaam vervaagt avondzon achter een heuvelrug het allerlaatste rood schijnt zacht stroomafwaarts in de rivier de Weser zoals soms bij fragiel geluk de tijd van gaan is gekomen…

Het kind werd na veel aarzeling verwekt De zwangerschap, meer dan 200 dagen Maar eindelijk is het dan toch voldragen Er heeft zelfs hier en daar al wat gelekt De allerlaatste persweeën en zie: Vier blije ouders trots op Rutte III !…

Hij werd geschopt, vernederd en geslagen Door Taliban, maar ook door de soldaten Hij heeft een visum, maar dat mocht niet baten Nu is hij binnen, na vijf zware dagen Hij ziet nog net de allerlaatste vlucht Verdwijnen in de grijsbewolkte lucht…

allerlaatste keer strak haar gezicht gespannen lijnen vaag een blos ogen met verre blik lippen een streep honderd glazen bollen in alle kleuren van de regenboog kijken op haar neer als ze naar de lift loopt voor de allerlaatste keer zegt ze monter even iets dat op een glimlach lijkt op het bed een bruin hemd haarkap en broekje…