Alle inzendingen over Het LUUS boek

af en toe ook Ze houdt ook van de spoorlijn Vandaar dat ze er vaak loopt Niet OP das te gevaarlijk Maar ernaast DAT kan wel Want weet je die treinen Zijn zo RETESNEL En als je daarmee botst Dan is het over en uit Dat moet je heel niet willen Want dan is het LUUS boek uit Dus ik ga verder grollen Grappen soms toch ook De keuken in…

Het touw gerafeld de tak is dik en sterk het mos zacht als jouw handen de dag zal het licht niet teruggeven oogluikend glanst zij schijnbaar tot aan de warme maaltijd, waar met mes en vork wordt gegeten ik doe de gordijnen maar dicht, het toetje is koud…

Geef nooit het hele hart , want liefde zal nauwelijks iets waard zijn voor hartstochtelijke vrouwen, als alles zeker lijkt ; zij houden er niet van dat het van kus tot kus verbleekt ; alles wat lieflijk is, is maar een kort en dromerig genot. O, geef het hart nooit onverkort want zij, wat men ons ook verteld, leggen hun hart in het spel.…

De weg maakt een lus, mannen staan te turen hoe -- alles terugkomt.…

Het wordt in haar een niets, een lege lus van tijd in tijd en het verschuift in lucht, vermengt de zon met git tot wolkenvlucht: “laat ons in elkaar verweven zweven, laat ons in elkaar elkaar beleven. Jouw adem met mijn adem in een lus, jij zucht, ik word uit mij geheel ontheven: jij bent het heetste zwart dat ik nu kus”.…

Een negenarmige inktvis uit Lus, verklaarde zijn blijdschap aldus. 'Die arm erbij, maakt mij reuzeblij, men noemt mij nu vaak octoplus'…

een vraag op je antwoord een antwoord op je vraag oneindige lus het hart in de palm van zonneschijn spreekt niet over vrijheid het zwijgt ik ben een pad zonder einde…

Bert sprak zichzelf een lus toe hij ging op zoek naar een boom een mooie boom en de dingen die hij kwijt was onderweg verkleinde hij liefde tot woord, tot eisprong ongewenst, donkerzwart zoals de houten vloer en de harde kneepjes in zijn moederloze wangen Bert stapte in de lus boog het hoofd en het verschil hij werd dichter van duizend…

de Ruiten Aa geen zinloze lus want via de Doene Esweg kun je naar de overkant doorsteken tot de Wollinghuizerweg dat is wat, zeg zulke plannen maken het fietsen, lopen spannend…

dat zoiets simpels -de geur van een bus de leren stoelen, grijs-groen chromen stangen, waaraan een lus, het stopknopje de hoedjes voorin die kletsten met de chauffeur het tsjjjj-geluid van de dubbele deur- je zo lang bij kan blijven…

uit te kijken met kinderen en hete thee Maar mooi zit Luus er nu wel mee Arm in 't verband, elke dag verschonen Werken kan ze vergeten, maar meis 1 goed bericht Je bent in no- time door je eigen risico gelift…

Alles is hoe je het niet gewild had en toch pak je de draad weer op stop met denken doorbreek de lus.…

Slachtoffer, geraakt door een bus Fietste gewoon rechtdoor Vehikel rechtsaf, in eigen lus Er zijn geen woorden voor. Dramatiek, zelf geschapen Vreemd, dat ik hier fiets Ik ga maar slapen Ik zeg u niets.…

Tikkend wachten op de bus Ritmisch gevangen in zijn lus Stoplicht vol gapend ongeduld Telefoons leggen beslag Licht blauw vergijzelt de dag Traag wordt koffie gevuld Aandacht wordt gehacked Richt zich op en strekt Dag in agenda gehuld…

vandaag is alles anders de oude man op het bankje in het park liep z'n vertrouwde loopje in de verwachting alles bij het oude, vertrouwde te vinden glansden eens zijn ogen bij het zien van kinderspel nu voelt hij de lus knellen in zijn binnenzak een boom van een vent geveld door oud zeer wat eens was, hij komt niet meer…

Wanneer klinkende letters zijn kaak spontaan verrekken een spitse tong de poëzie beroert klimt een grijsgetinte pen naarstig naar boven ontziet geen lijnen maar vangt met 'n laatste lus nooit eerder op deze wijze geknoopt in één haal de laatste zin eer de punt is gezet…

er zat een knoop in de tijd ik trok aan het kortste eind kon de grote lus herinneringen niet meer binnenhalen moest ze laten gaan uit de verbanden die mijn jeugd omspanden kwam nog wat fragmenten tegen uit een ongekend verleden maar te weinig voor een fundament wat losse stenen en cement zwerf op het net in verloren tijd…

Zorge, zorge, bouw mijn huis, Timmer, timmer, timmer, Eerst uw kruis, dan uw huis... Ach, een huis voor immer. Zorge, zorge, weef het kleed dat de dagen spinnen. Eerst het leed, en dan het kleed. Ach een kleed van linnen. Zie, de nacht is zwoel en zwart. Sluit mijn ogen, zorge, Eerst uw ogen, dan uw hart... Heeft mijn hart geen morgen…

Een oog, een lus, een hoge rug, dat onaanzienlijk takje vlees dat lopend op zijn tenen stokt. Een reuzenrad in miniatuur, een viadukt, een ereboog, zo vordert hij op weg naar groen.…

Zo een trein rijdt best wel snel Dus op zich heel efficiënt Ja je poging lukt hier wel Zolang dat kreng niet remt Zo een flat is best wel hoog Dus op zich een klasse plek Je vindt beneden vast de dood En het uitzicht is te gek Een flinke lus zit in het touw Je hangt aan het plafond Je hebt het wel benauwd Met je voeten van de grond…

Een vriend, die mij mijn feilen toont, Gestreng bestraft, en nooit verschoont, Heeft op mijn hart een groot vermogen;- Maar...`t laag gemoed, dat altoos vleit, Verdenk ik van baatzuchtigheid;- Ik kan zijn bijzijn niet gedogen. Die zelden prijst, spreekt vriendentaal: Die altoos vleit, liegt menigmaal.…

Piet Smul trad in de schuit van Leiden op Den Haag, En toefde bij het roer, terwijl een Maartse vlaag Verkeerde in zonneschijn. Daar kwam een knaap gelopen: "Een kievitsei, wie wil `t voor twee zesthalven kopen?" " `t Is vroeg", zei Smul. "ik neem `t-voor een zesthalf." - "Zeg twee, Meneer; ik geef u `t ei in `t mandje mee!" - De koop…

Mijn drukker leeft in droeve druk; Want 't drukken drukt hem weinig druk: 't Waar geen bedrukte drukker, Viel 't drukken maar wat drukker.…

Besteed de diere tijd bij dagen en bij nachten, terwijl gij in uw krachten en onversleten zijt. Het schijnt jong en ervaren en zijn niet wel te paren; maar `t is een valse schijn: men kan wel jong van jaren en oud van uren zijn.…

Wanneer ik denk aan u, die mij bemint, Bloeien bij ’t eerst ontluikende geluid Mijn schone rijmen naar elkander uit Tot elk geluid zich wonderlijk verbindt. Als bloemenstengels bevende op de wind, Waar ieders bloem zich kronende aan ontsluit, En ’t jong gelaat kust d’andere als zijn bruid – Zo kust elk rijm, dat zich aan ’t ritme ontwindt.…

Gij hieldt mijn hoofd in uw handen En kustet mij de mond. Ik zag uw ogen branden, En zwijgend vroeg ik u wat zwijgend gij verstond. Wat kan ik meer nog geven Dan wat ik lang reeds gaf? Zoen weg ons koortsig leven, Dat saam wij dalen in de koelte van het graf. Ik zag uw ogen branden. Mij docht, gij waart de Dood. Ik hield u met bei mijn…

Sneeuwvlokjes zijgen rustig neder, op de daken, op de twijgen, maken laken en schoon weder. Ik ging zo geern, heel ver te voete, wist ik mijn zoete in sneeuw te ontmoeten.…

Vaak bij dage schuift een droom nacht en woud vóor mijn gezicht. Wij gaan saam, van boom tot boom, door een troebel licht. Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…

Scheiden valt hard voor wie zo teer beminnen. Naar buiten straalt de vreugd. De smart dringt reeds naar binnen. Scheiden valt hard; doch alle, alle dagen, zal ik het bloeien van uw hart in 't mijne dragen. Scheiden valt hard. Mijn lieve, laat u troosten: al is de nacht vervaarlijk zwart, eens licht het Oosten…

Zon zit binnen onze vreugd te stralen. Het is het vurigst, reinst geneucht: een ademhalen in glans en jeugd. Op aarde schittert geen vermogen licht als uw ogen. Geen slag, geen schok, geen ruk kan liefde scheuren uit de hemel daar wij schijnen. De ganse wereld mag verdwijnen: Zon is de kern van ons geluk.…