Alle inzendingen over Ik ken je niet

ik ken een huisje met nog ranke wilgen voor de deur ik ken een boerderijtje met jonge stieren in de wei ik ken een boom die onder appelen bezwijkt ik ken een akker een zee van vlas gelijk ik ken een kerk met potloodtoren ik ken een poort met blauwe regen in de zomer ik ken zoveel maar zeg mij ken ik jou…

Ik ken je niet, jij mij evenmin en toch is het of er een band is. Ik ken je niet heb je nooit gezien en toch is het of we verbonden zijn. Ik ken je niet maar wie kent elkaar wel want zeg eens eerlijk bent je ook zo snel om de deur uit te lopen.…

ik ken het spuiten van de etter uit een steenpuist op het spiegelglas ik ken het knarsen van haar tanden en de geur van sperma in het zomergras ik ken het knielen op vermolmde banken en de zinloosheid van mijn bestaan ik ken het schreien van de boreling en de scherpe pijn van ’t nabestaan ik ken de gloed van de verovering en het trillen…

Ken je iemand die zijn liefde voor jou NOOIT zou opgeven? Ken jij iemand die dit voor jou gedaan heeft zodat jij voor je zonden kan worden vergeven? Ken jij iemand die zich onschuldig voor jou zou laten ophangen aan een kruis? Ken jij iemand bij wie je altijd veilig bent, buiten en in huis?…

Ken jij dat gevoel?…

Ik ken jou, Daar ben ik heel blij mee. Ik ken jou, Of is het een droom. Ik ken jou, Het is geen droom, maar werkelijkheid. Ik ken jou, En dat wil ik nooit vergeten. Ik ken jou, En het enige wat ik tegen je wil zeggen, is dat ik van jou hou !…

Ken jij mij, ken ik jou, of blijft er altijd iets geheim?…

Ik ken jou weet alles van je nou ja, alles? ik ken je naam nog niet wie ik ben? dat weet ik niet ik ken mijzelf niet.…

Ken je het gevoel belazerd te zijn zonder dat die ander dat wilde Ken je het gevoel van snijdende pijn Waardoor je het soms uitgilde Ken je het gevoel van alles geven zonder dat die ander dat voelde Ken je het gevoel te leven met iemand die het anders bedoelde Ken je dat gevoel van houden van zonder voldoende respons Ken je dat geven…

Ik ken mezelf ook niet altijd even goed, maar ik ken het gevoel.…

Ken jij ons nog van die keer, de branding werd sterker, verdoofde de tegenstem in m’n leeg hoofd. Ken je mij nog, van mijn tranen, onomkeerbare eerste keer?…

'Welnee,' zegt Annie, 'kun, dat ken toch nie? En trouwens, ken het wezen da'k u kan? O ja, en mind you, noem me nou geen Anny Ik ken d'r niks an doen, zeg dan maar Can!'…

Ek dink ek ken jou, in jou aankoms in die verte. Ek dink ek ken jou, in jou wulpse heupwegstap. Ek dink ek ken jou, aan die jasmynreuk om jou. Ek dink ek ken jou, aan jou speelse skaterlag. Ek dink ek ken jou, aan die klank van jou stap. Ek dink ek ken jou, aan jou klere, altyd vars.…

Ken je dat gevoel van bekeken te worden dat gevoel wat je om laat kijken? Ken je het gevoel dat men zich omdraait en jij, hebt geen ogen in je achterhoofd Ken je dat verschijnsel wat ook mij overkwam, ken jij dat ook? En soms zie je niemand, hoe je ook kijkt en spiedt, soms zie je wel iemand, maar die persoon ken je dan niet?…

Die ik helemaal nog niet ken Je adem Je geur Eigenlijk ken ik je niet Ik ken wat je typt De foto’ s van jou Dat is wat ik ken Dat ben jij Maar dat ben jij niet echt Dat is het beeld Het beeld van jouw promotie De promotie van jouzelf Eigenlijk ken ik je niet Wie ben je Eigenlijk?…

ik vind het geweldig dat ik je ken met je kan lachen en met je kan praten ik vind het geweldig dat ik je ken steeds vertrouwen en elkaar vrijlaten ik vind het geweldig dat ik je ken mijn zorgen mag delen en met je kan huilen ik vind het geweldig dat ik je ken ik zou je voor geen ander willen ruilen…

ken je mij wie ken je dan zij die glimlacht niet om te maskeren maar om een draai te geven aan 't leven dat zoveel drieten kent waar zij zich niet door laat lijden noch verleiden tot het absorberen van, verkiest zij het licht dat zij met beide armen omhelst het zo haar eigen maakt vraagt zij zich af ken je mij…

ik ken je niet ik weet niet wie je bent ik weet niet waar je woont ik ken je gevoel niet maar ik weet dat je bestaat ik weet niet hoe oud je bent of je goed of slecht bent ik ken je niet ik weet niet wie je bent en waar je woont en als ik je dan ooit eens tegen kom zal ik zeggen in mezelf ik ken je, maar jij mij niet.…

Ken je het gevoel van soms een vliegje te willen zijn? Uit pure nieuwsgierigheid? Ken je het verlangen, van een verlengd oor te hebben? Omdat je graag alles horen wilt? Ken je het gevoel van onbehagen, om nutteloos langs de kant te staan? Dat nare, lege gevoel? Ken je de oplossing voor dit fenomeen?…

Ken je dat, een stukje delen? Ken je het, samen spelen? Wil je dat eigenlijk wel, dat delen? Wil je eigenlijk wel, samen spelen? Of moet je een stukje delen, moet je samen spelen? Ken je dat, familie hebben maar geen familieband? Ken je dat, nooit geleerd, nooit meegekregen, ken je het? Wat ben je dan een bofkont!…

Ik ken je goed langer dan vandaag Voel je aan en zie je graag Ik ken je goed herken jou in mij Je stille verdriet de warmte voor mij Ik ken je goed jouw humor is oké De klank van je stem Je wel en wee Ik ken je goed lief en trouw Je hart is zo puur Ik hou van jou…

Ik ken geen rem ik praat en praat maar door ik lijk wel dol op mijn stem maar ik ken mijn grenzen niet ik ga dwars door hen heen en zo draaf ik door ken geen stop totdat er iets in mij breekt dan houdt het op.…

echt daar valt met mij serieus niet over te bellen geen verbinding mogelijk achter letters woorden regels en de ruimtes daartussenin ga mij hiermee alsjeblieft niet kwellen zij die ik ken (vrinden?)…

Ik ken alle kamers in dit huis ik ken de gordijnen die er hangen ken zelfs het stof dat op de vensterbanken ligt ik keer me naar jouw gezicht en ik ontwaar een vreemdeling de ogen, de huid, het haar ze zijn me onbekend terwijl ik weet dat ergens daar jij er moet zijn ik ken alle kamers in dit huis blindelings loop ik er door heen er…

Ken je dat gevoel waar je geen grip op hebt, wat je niet pakken kunt en wat soms overduidelijk in de weg zit,waar je niet mee overweg kunt maar wat er wel zit? Ken je dat?…

Ik ken een vrouw die continu zweeft En met hart en ziel haar liefde geeft Ik ken een vrouw zoet is haar lach Sprankelend mooi verkikkert elke dag Ik ken een vrouw warm vlinderzacht Kriebels vol liefde de dag en de nacht Ik ken een vrouw die dromen maakt Zal delen met hem die haar diep raakt Ik ken een vrouw ze streelt zijn hand…

Maar nu ik zie hoe jij werkelijke bent, Ben ik blij, dat ik je niet meer ken. Ongelooflijk hoe jij kan flemen. Om iemand daarna alles af te nemen. Zo laat je zien hoe je bent, Ben ik blij dat ik je niet ken. Nu beloof je iemand je eeuwige trouw, Een mooie belofte gedompeld in rouw.…

Als vanzelf zijn gedachten die langs mij glijden en die ik niet ken anders dan de mijne en spreken ogen in een taal die ik wel ken maar niet versta...…

Er heerst complete chaos in mijn hoofd alles buigt krom om mij heen mijn hart voelt zwaar en ik ken mijn plaats niet meer ik ben stom geslagen in mij raast een storm en hij wil maar niet gaan liggen ik ken de uren, dagen niet meer ik verdwaal in de straten van de stad en het ergste is dat ik hun verhalen niet meer ken.…

Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft iets in de gaten.…