Alle inzendingen over In het zelfde schuit

Als we allemaal in het zelfde schuitje zitten, dan moeten we dezelfde koers varen. Het gevaar om averij op te lopen, komt als er meerdere schuitjes een eigen koers gaan varen. Schuitjes uit het noorden, zuiden, westen en het verre oosten, dienen hun koers aan een vaarschema te houden.…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

Zal ik op je gaan lijken gewoon door naar jou te blijven kijken zal ik hetzelfde loopje krijgen zal ik zal ik dezelfde schotel bestellen in jouw vaste restaurant zal ik jouw verhaal vertellen zou het hetzelfde zijn.…

Ik was een stil en eenzaam kind, Eenzaam als geen - Gij zong voorbij als een stem in de wind: Nu ben ik alleen, alleen. Gij streek voorbij als een schone schijn - Vanwaar? Waarheen? Wat kan ik zonder u beter zijn Dan alleen, alleen? Alleen met de zee die ebt en vloedt Op haar gezetten tijd, Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt…

Ik vaar met mijn schuit op wilde en kalme stromen al vaart een ieder mij voorbij te loever of te lij Ik hoop er ook te komen…

Dan ga 'k met mijn schuit naar de kelder!"…

Niet te knuffelen en eenzame soort, verdwaald tussen de aardse dieren, z’n gram verhaald op hen, die hem geen kwaad kunnen doen en hem niet eens besnuffelen, in aard ver van elkaar afgewend, om zich met de vinger naar eenzelfde toegangspoort te richten.…

verschillen drijvend nader tot elkaar, een brug te bouwen om niet meer op te halen die kleine tevens grote stap gevoel vrij te uitspreken te erkennen, die ideologie krijgt toch de overhand in een dialoog is eerste stap dat racistisch individueel of institutioneel gedrag wordt geschrapt uit het logboek van het kleurrijkste schip, die aan de zelfde…

Zij ligt op haar bed, een verstilde pop naast haar met glimlach half verholen, een roos die nog niet is ontloken geboren als magisch beeld als zij mijn gedachten taxeert zachte lijnen begrenzen sproeten magie om pijn te vergeten, gaven die alleen een kind bezitten kan compositie van verdriet naar schoonheid toonbalk van nog niet…

Liefste laat me naast je zitten op de milde oktoberbank je handen zoeken, je vingertoppen rakend met de hartslag van ons verbond omsloten Je oogt naar rustige einder je glimlacht met je wangen je lippen wil ik sieren met het tederst woord langs je ranke hals toegefluisterd liefde kan deze stonde beklijven vrij van leugen en belang…

Je had iets aan de heg staan schikken ik haalde wat spinrag uit je haar, dat zijn van zulke ogenblikken die ik mijn herinnering bewaar, veel later, als wij beiden gewoonweg daar geen weet meer van zullen hebben, speelt wellicht de wind nog in die zelfde heg met daarin die zelfde spinnenwebben.…

zag voetjes gaan voelde weer hoe schelpen jaren geleden in mijn benen sneden ik mocht niet kinderachtig zijn heb toen die pijn verbeten maar niet in vergeten plastic schoentjes heb ik in de tas maar niemand die ze dragen wil ze komen niet van pas zelf het voorbeeld geven is geen goed idee zie mezelf niet met die grote schuiten…

" - De koop lukt en de schuit wordt van de wal gestoten; Met roept de knaap: "Meneer, haast was mij iets ontschoten: Het vuur dient voor uw ei niet al te hard gestookt; Ons grootje heeft het al verleden jaar gekookt."…

De duizend wegen hebben alle zelfde doel: geluk voor ieder. Voor goden, duivels, heiligen, misdadigers en stervelingen. Voor mij en jou dus, ook deze maandagmorgen, het hoogste geluk. Voor ieder anders, en toch ook weer het zelfde: geluk voor ieder.…

Vandaag, unicum in de kluis op het zelfde moment, tegelijkertijd. Twee collega's het zelfde dossier wie neemt hem mee? Geen van beide. Wat bleek het geval dossier bleek leeg, waardoor ervan kwam: Lachwekkendheid gemoedelijkheid saamhorigheid, gelegenheids' voorrang.…

Lottowinkeltje elke week, op zelfde uur - nu woont zij bij mij…

Gevraagd: een ouwe, halfvergane schuit We proppen die dan vol met Afrikanen Bestemd voor reddende Italianen Op hoop van zegen, dan het zeegat uit Soms gaat het eventjes van plons, plons, plons Wat erg… maar ‘t risico is niet voor ons…

Maar stel nou dat je Sinterklaas zou zijn Je vaart dat hele eind vanuit Madrid Een wrakke schuit die tjokvol pakjes zit Je moet het dak op, glad en zadelpijn Ziet kleuters een detéctiepoort passeren... Dan roep je toch dat Stuurpiet om moet keren!…

Een zelfde eenzaamheid sluit allen in. De grootste liefde heeft geen andre zin dan in elkanders oog het leed te lezen. Gelijk het was in 's werelds oerbegin, gelijk het is en altijd weer zal wezen; de grootste liefde kan ons niet genezen: een zelfde eenzaamheid sluit allen in.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Dat zelfde geldt voor de wil. Het is nooit genoeg.…

in hetzelfde bed in het zelfde bed groeien twee mensen vaak totaal uit mekaar!…

Ze hebben ´t zelfde rendement: geen cent, geen droge boterham.…

Mos groeit in de reten van deze wrakke schuit.…

Mos groeit in de reten van deze wrakke schuit.…

Een zelfde schuld: een zelfde lot Voor allen. ’t Gezin, ’t geslacht, het volk, de staat, De kleinen en de groten: Verlaten wordt wat God verlaat, Wat God verstoot, verstoten. Wel hoort men daaglijks stem op stem Weerklinken: „Geen nood! wij redden ’t zonder Hem!” Maar die het zeggen — zinken.…

Ik liep tegen je aan Het klikte meteen, neem dat van me aan. Toeval, helemaal niks gepland Echte vriendschap en niet van één kant. Gevoelens, emoties, dit kon geen toeval zijn Uitwisselen van lol, geluk en diepe pijn. We veranderden zienderogen, waren rijk Jij en ik hebben nu een andere kijk. Een magische, magnetische band Figuurlijk, hand…

Ik hou van jou Zoals ik van geen ander deed Ik besefte Dat ik in hetzelfde geslacht Mijn liefde vond. Ook al vind ik dit moeilijk Ik ben nu eindelijk mezelf Dat komt door jou. Je bent mijn meisje, mijn vrouw…

Zo woonden ze in een lekke schuit, Als twee marmotjes in hun hol. Geregeld schold zij hem de huid En dronk hij zich met bitter vol. De tijd vliegt snel, vooral wanneer De liefde 's levens zuur verzoet. Hun koopren bruiloft kwam dus, eer Het minnend paar het had vermoed.…

aan een Urkse kade rust een oude vissersschuit verwaarlozing in z'n blik de grove letters van zijn thuishaven leesbaar nog in roest gedegradeerd door quota van zee naar meer bestemd voor andere letters of toch voor de sloop ik miste hem al een tijdje in Scheveningen uit "De Zee en Ommelanden"…