Alle inzendingen over Innerlijk kind

Op het strand alleen spelend met een windvogel zonder verwachtingen hij stijgt en stijgt ik laat los mijn dromen hoog aan de wolken drijvend zonder bestemming leef ik van dag tot dag genietend van wonderen niet gisteren niet morgen in elk huidig moment dankbaar in herkenning van mijn zorgeloos innerlijk kind.…

Hoe is het met je innerlijk kind?…

Als kind droomde ik van een eiland afgebakend en klein ooit zou dat mijn wereld zijn mijn eigen creatie warm en veilig zelf gekozen isolatie mijn eigen ik...heilig Na jaren van dwalen ben ik weer aanbeland bij mijn innerlijk kind terug op mijn eiland wetende dat ik hier mijn rust wel vind…

Stop met het verbergen van je ware zelf eindig het levenslange gevecht kijk in de spiegel en zie jezelf oprecht hoor het stemmetje binnen in je het is je innerlijk kind dat fluistert het wil de kans om op te groeien het wil dat jij luistert het is je bron van leven laat het uit de schaduw komen en je levensenergie zal eindelijk gaan…

Het innerlijk kind trekt zich terug steeds verder in haar eigen duisternis het kind wordt een jonge vrouw ze vergeet steeds meer wie ze eigenlijk is. Haar teerheid kan het niet winnen ze sluit zich voor de wereld af terug naar zichzelf, terug naar binnen.…

ik wil niet alles op een rij mij maakt de chaos blij van ongekunsteld leven weg met borders in de tuin die muren van fatsoen ga liever alle perken te buiten laat de vogels fluiten zonder kastjes in de boom eigen nestje bouwen is hun droom pak wat wolken en een sluier zon zeil zorgeloos voor de wind samen met je innerlijke kind…

Zo laat laakt de zon het droom verwelken kinderstemmen, voldoende geroezemoes en groentesoep gesmokkeld met twijfel het schip gevoelens vaart nu het innerlijk kind langs de herfstbomen naar novemberhaven waar tussen roeiboten, een vreemde visarend groene ogen in droom bewonderd falen in het zadel van de cowboy in de wind onder wolken, zon…

blij dat ik hier woon tussen muurloze dromen ben ik wel geschikt voor thuiskomst vroeg je me ooit blij dat ik nu leef sommige tijden duren eindeloos voort met elke stap strekken lange paden zich onherroepbaar uit misschien is dat dodelijk saai of spat er vuur vanaf zolang innerlijke kinderen volgroeide planten water geven…

Zoete kleine kindervingers strijkend door mijn haar, mijn lange haar, naar elke knoop en klit toereikend Aanraking voor haar niet raar Daar waar elk mens, die niet meer weet te vinden 't inner kind, verlegen slechts een aai zou geven, steeds weer zonder goed gevoel verkregen geeft zíj gevoel en liefde vrij, de onschuld zelf en onbeperkt…

Je bent een vlinder, je liet je niet vangen in een web van woorden die ik hoorde en vergat terwijl je sprak, verbond de weerstand van de wereld met de morgenstond, zag de ringen om de sterren zingen in het mededogen van het innerlijke kind, las de regenbogen in de bedroefde ogen van nooit geproefde kleuren, schoonheid herneemt…

een helm berooft zijn hoofd van licht en wapperend haren moeder neemt hem mee voor de eenden in de vijver heeft hij geen oog voor vogels en bomen evenmin zijn hand omklemt een flesje met de andere houdt hij de blaastuit vast dit is zijn heilige Graal de onvaste stappen van een onwillig lichaam zijn vergeten het innerlijke kind…

Cyclus van patronen richtingen van de wind soms zijn het sjablonen meestal iets wat ik niet vind Het Oosten, daar waar het begint Het Zuiden, mijn innerlijk kind Het Westen, wat ik ervan vind Het Noorden, van ervaringen getint Het wiel draait rond, kent vele vormen van diepe stilte tot felle stormen Elke keer een stuk gerijpt tot het…

Ze hadden je op je knieën gekregen, je innerlijk kind naar boven gehaald, maar ze lieten je alsnog verrekken. Nazorg was hun een zorg. Dus verviel je in dezelfde groeven van het kind in jezelf onderdrukken, omdat niemand je bij de hand nam en de ruige wereld vol volwassenen kindonvriendelijk op je in hakte.…

van de goden, dus wie doet me wat Het wijze innerlijke kind in mij ziet nog steeds mijn moeder in de Godin, en de Godin in mijn moeder En laatst zag ik in de weerspiegeling van een raam, de oude Godin in mij…

Wanneer ons nooit gestorven kind, dat diep verborgen in ons leeft, gehoord en gezien wil worden. Terwijl dat, ons innerlijke kind om onze erkenning smeekt. Ja, daar ontstaat onze zelfdruk. In de spelonken van onze ziel.…

kind langs herfst bomen naar november haven waar je vroeg of ik nog heimwee kende naar verregende droom zomers waarover jij mij schreef omdat de winter zou beginnen met gladde spiegelende meren en onderkoelde ijsprinsessen spiegelvriend je schreef mij dat alles voorbij was gegaan en dat je steeds aan mij moest te denken.…

Hey Ik moet je eindelijk nu even spreken: Weet je ik weet Je hebt je zo vaak alleen gevoeld Wist niet waar heen Voelde je niet veilig Was vaak liever alleen Dan kon je tenminste jezelf zijn Je hoefde je dan niet te bewijzen Je hoefde niet zo je best te doen Hoefde niet bang te zijn dat je fouten maakte Je was vaak liever alleen Niemand…

Laat het toe sluit hem in je hart, dat kind van binnen.…

Hey kindje Zullen we even Vrij nemen Vrij Van zorgen Klein mensje Die niet Aan jou Toe behoren Ik geef Je de vrijheid Om te gaan en staan Waar je wilt Er zijn geen Beperkingen Laat jezelf Leven Maar vrij Speel maar Huil maar Lach maar Zing maar Vecht maar Bid maar Bewonder Laat alles Alles zijn Zoals het…

Dat is niet lief Wat jij vindt Naar kind Dat is niet aardig Wat jij verzint Naar kind Wie denk je wel dat je bent Schijnheilig en verwend Wij hoeven jou niet meer Jij verpest de hele sfeer Klein ben je, en nietig Je maakt iedereen verdrietig En jezelf onbemind Dat je harteloos zegt Wat je werkelijk vindt Naar kind…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

Voorbij ---- de reis van landschappen ---- gedachten van zeeën ---- denken van bergen ---- verwerken naar het diepe ---- van oceanen Reis je nog verder ---- dieper ---- naar het hart en verder ---- dieper naar binnen naar de Ziel daar ben je Thuis…

in mij La, La, La, La, La, La, La, La La, La, La, La, La, La, La, La Jij houdt me op de been, nee ik ben nooit alleen Je zingt in mij, je maakt me vrij Je schrijft in mij, je dicht in mij, het kind in mij De kleuren in mij, een bont schilderij Het kind dat woont in mij La, La, La, La, La, La, La, La La, La, La, La, La, La, La…

Verlaten onschuld achter muren mist die ondoorgrondelijk mijn zicht blinderen, laten zoutloze sluiers in leegte opgaan en onthullen mijn dorst naar wat mij ooit zo na was…

wat ik vind is een verloren kind dat bevroren in zijn holte ligt. lang kijk ik naar zijn trekken ontstaan uit geest en pen. ik zal het maar niet wekken hoewel ik het herken.…

Mijn kind, wat ben je stil, zo in jezelf gekeerd. Mijn kind, wat ik slechts wil is, dat je van mij leert, hoe jij je uiten kunt en komt voorbij het punt van je eigen innerlijk leven. Mijn kind, wat ben je stil met je geloken ogen.…

Ik huil en lach niet mee met jou, maar met mezelf -- weerspiegeld door jou.…

Kind in zijn ogen, rondom hem heen. Liefde verkondigt in kinderen. Dankbaar voor dat wat hij leerde. Innerlijk ruimte gemaakt. Maar de scherf in het hart is gebleven, Het verdriet door woorden. De pijn van verachting. Dan verwachting.... Vrouw op vleugels... Scherven...... Wie kan hem helen?…

je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto…

Mijn moeder had Een stenen kind Gebaard, dus moest ik Het leven door met Een hart van steen - Nu mijn leven Aan het einde komt Is er van het Innerlijk gesteente Niet veel meer over, Het is uitgebikt Met woorden als beitels En aangevreten door De tand van de tijd…