Kinderen van deze wereld;
hen maakt het niet uit.
De stand van neus en ogen.
De kleur van de huid.
Waar zij werden geboren;
hun tongval werd gevormd.
Nergens vindt men in hen
de sporen die de oproep
tot eenheid verstomt.
Kinderen van deze wereld;
hen maakt het niet uit.
Hun spreken in vele talen
sluit wederzijds begrip
niet uit.…
Ik zoek je tussen bramen en struiken,
verloren kinderparadijs, gesloten Eeden.
Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten.
Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken?
Het nest is nu verlaten
en talmend valt de nacht
maar ik hoor je nimmer praten!
Hoe lang ik ook zoek en wacht,
ik vind nooit de plek waar we samen zaten.…
Ken je ze niet de mensen die boven een wieg hangen,
een kinderwagen, kinderbedje; bij Jezus dan, boven de kribbe
hoort u niet wat ze prevelen:
wat een schatje, wat een liefje, wat een engeltje, wat een scheetje
maar als het kindje gaat winden, uiteindelijk iets gaat vinden
iets of wat gaat verkondigen, zich toont mens en mondiger
dan…
Siddeburen,
Wiens naam hier evenwel niet doet ter zake
Die hou ik stevig klem tussen
mijn kaken,
Kwam aan in Staphorst, maakte overuren
Waarom toch koos zijn baas niet
voor Stavoren
Enkhuizen, Hoorn of Medemblik, Blokzijl
Daar wordt zijn komst gepast gevierd, in stijl
Oud hoeft geen nieuw succes meer aan te boren
In 't bolwerk van het
kinderparadijs…