Alle inzendingen over Koningsmantel

Maar ik neem het aan met beide handen, want ik zie hier maar één ding, dat is´t offer van de Koningsmantel Zelve in het vlees, Hij die voor mij, aan dat kruishout hing !…

Mijn voeten hebben geen grond meer nodig om verder te gaan of om sterk te staan het gekozen pad maakt het overbodig de verlaten wegen, de ontbladerde laan ik ga ze zwijgzaam door de avondnevel langs menig onttroonde achtergevel Het bladgoud van mijn levensdagen ligt versplinterd onder het bladtapijt de koningsmantel is nu afgedragen gesloopt…

Ontmanteld was hij na zijn CVA, een warme mantel werd hem omgeslagen, zij gaf hem al haar liefde, voelde zich gedragen door wat ze op hun trouwdag aan Hem had beloofd. Hij zou haar bijstaan wist ze, al hun levensdagen, ze hield niet op Hem in hun nood te vragen. De mantel kleurde door de trouwtekstwoorden en werd zijn schuilplaats…

ik kan je zien in vol ornaat wanneer regen de zon verlaat je straalt als koning aan een blauwe hemel regeert slechts een moment tussen wolken gewemel je koningsmantel in vele kleuren van fel rood tot violet toveren lichtjes in mijn ogen je hoort het moeilijk… maar ze kraaien van de pret!…

Later keerde hij in een koningsmantel weer. ------------------------------------- uit: 'Gevleugeld/ontvleugeld', 1996.…

weven daarvan een vacht van zilverig pluis over hekwerk en poort van het Koninklijk Huis Zijn herauten snelle snaken verven bladeren scharlaken sienna, oker, vermiljoen karmozijn en kopergroen Reeds druppelt door een dunne nevel zijn melancholiek geprevel Weldra zal over de oprijlaan de Koning in zijn bruin fluwelen dof geplekte koningsmantel…

Zijn mantel was van hermelijn, Zoals alle koningsmantels zijn, En naast zijn armstoel stonden twee Pages, die keken weltevree, En elk hield in zijn rechterhand Een wijnglas, vol tot aan de rand. Toen vroeg de koning rechts: wat 's dat? Madera, sprak de knaap gevat. Die 's lekker, sprak de koning toen: En jij daar, links?…

Vreemd wezen, onze geest, - soms met de koningsmantel, Soms met het doffe grauw van 't knecht'lijk pak bekleed; Ten dele 't zonnig licht, ten dele neev'len zoekend, Een lompenraper hier en daar weer een profeet!…

Hoe zij mijn hart verwarmt als een warmwaterbron in Antarctica, hoe haar vleugels gevuld met tere, tedere veren mij als een koningsmantel bedekken, hoe haar woorden als scherpe klauwen net niet in mijn vlees boren, mij wakker houden, dat alles is pure magie, pure ......…

het was en is niet alleen maar feest ons land gaat kaal gekleed onder een hermelijnen koningsmantel er schuren uiteengevallen lorren van overzeese delen rond het lichaam ooit aanelkaargenaaid door heloten zeeën vol met zoute tranen voelbaar verdoezeld in de natte voering wat is nu nog een koning zonder grip behalve dan gekleed gaan…

kleding aan het Hof met naald en garen en wat stof achter die oude en vertrouwde naaimachine Ze ging bedreven heen en weer die Geraldine van der Veer ze naaide alles aan elkaar wat zij kon vinden of het nu kant was of fluweel een hermelijn - niets was teveel ze wist er alles met een kruissteek te verbinden Tot Geraldine op een dag de koningsmantel…