Alle inzendingen over MEMORIES

silent memories last words written on paper embraced by ribbons…

Hallo, lieve vriend hoe gaat het met jou wou je even laten weten dat ik nog steeds van je hou. We hielden van elkaar 'n huwelijk was ons streven wat is er toch gebeurd dat je bent weggebleven. Wat kwam er tussen een ander of de kerk of was het allemaal je ouders hun werk. Wil graag met je praten weten waarom je me toen hebt verlaten…

Zwijgende herinneringen aan weleer, van blauwe luchten en stil geluk, vervagen snel en vallen stuk. Op je graf leg ik een roos neer.…

mijn glimlach huilt het verlangen in mij is dieper dan de diepte waarin de horizon verdrinkt ik sluit mijn ogen om de beelden te vangen waarin het verleden besloten ligt mijn huid kippevelt in de warmte die mij overvalt het is alsof het verlangen in mij geen richting wil kiezen, hou ik van je, hou ik niet van je, stuurloos ben ik…

Gebeurtenissen zo prachtig, Herinneringen die ontstaan, Zo ontzettend machtig, Maar je moet altijd doorgaan, Je moet altijd genieten, Want elk moment van even, Moet je nooit laten schieten, Want het blijft bij voor het leven.…

heb jij ook vroegere herinneringen vraag ik ze schudt haar hoofd en zegt nee ik ook niet zeg ik voorzichtig want jij bent mijn eerste echte grote liefde maak nou maar effies een sinaasappeltje voor me schoon glimlacht ze weet je nog van onze eerste keer vraag ik weer dat weet ik niet meer zegt ze ! zal ik een paar lekkere eitjes voor je bakken…

Wat is de liefde zacht als ik je zo voel, als ik naar je kijk tersluiks, vanuit mijn stoel. Wat is de liefde zacht, als je niet meer hoeft te strijden. Niet meer vechten om de macht ja, dan is de liefde zacht. Wat is de liefde zacht als de tijd z'n spoor heeft nagelaten, met allemaal rimpeltjes in je huid en een geheugen vol met gaten…

zij vult de glazen het rituele drinken naar jaren van weleer bloemrijke borders buiten aan de randen van vergetelheid in gangen de holle lach luidkeels repeterende mismaakte memories het laatst geheven glas nog eentje dan op daar en toen op nu en later in achterwaarts begrijpen toon ik mijn sporen van verleden naar weerzien…

ragfijne regendruppels op het venster betraande ogen, natte wangen aan de keukenmuur hangt de mattenklopper die heeft vaak pijn bezorgd ze weet het nog goed eens in de week diende die de vloerkleden ze waren stoffig maar meer nog…….zouden kinderbillen kunnen vertellen uit de dagen van ooit…

Jij en ik nog een keer samen, Tegen beter weten in, Niet om lang te laten duren, Niet omdat ik je bemin. Maar om even weer te voelen, Hoe het was toen het begon, En misschien het woord te vinden, Dat ik toen niet zeggen kon.…

de herinneringen die we hebben wensen mij dat je hier zijn mag opdat wat wij hebben meegemaakt zich in het samenzijn herleven laat hartstochtelijk is daarbij mijn wens dat ik jou niet meer verliezen kan omdat eeuwig het ervaren blijft van jou in naast en om mij heen nu mij jouw jaardag mij terugbrengt naar de tijd van het innig samen…

Ik kan door heimwee overmand Memories eren, observeren Ook weemoed naar een andere tijd Dan die waarin ik werd geboren Veroorzaakt lotsverbondenheid Kan hoog op herbeleven scoren Een kijkje in De Gouden Eeuw Met aan de Vecht de buitenplaatsen Een winterlandschap, ijs en sneeuw Met arreslee, vriesletsel, schaatsen De stoommachien, fabriek…

Ik weet het nog het werd avond ook die dag eerst ochtend en middag, stormen beginnen doorgaans met die stilte. Ik weet het nog mijn hand in jouw hand het ooit zijn we er beide de vrijdagkrant zal je naam dragen naast ook dat gedicht de papieren bloemen. Ik voelde het bonzen rondom mijn hart die avond ook het jouwe wachten en stilstaan…

Van jaar tot jaar sneeuwt het herinneringen, ze bedekken en blokkeren de oprit Ik schep ze aan de kant Ik moet eruit, ik moet boodschappen doen En als ze gaan smelten als ze in de regenpijp druppelen en weglopen lig ik wakker in bed te luisteren en volg ik het kabbelen in de goot Het maakt me wanhopig Ik wil weg, een pauze om alles…

wel tientallen meisjes ze was er een van trouwen kwam niet in me op als ze me niet gekust had de eerste avond was het zo wie zo nooit iets geworden hoe zal ze er uitzien na vijfenveertig jaar “als een oud kaasje” Eerst was ze boos om dat kaasje maar zijn woorden zacht, romig en pittig brachten weer die dromerige glimlach ja ja memories…

het illusoire begin het nooit aflatende einde in een metafoor van cascades ik zie anders dan een ziende scherper dan wie twee ogen heeft lucider dan een helderziener ik overspan gezwind toen en nu leg een roestende knoop tussen geheugen en verleden tussen droom en wat werkelijk is drijf op het meer golf op het zand van herinneringen en memories…