Alle inzendingen over Masker op OR Masker af

Masker op speel maar de clown laat de mensen lachen ook al ben je down Masker op niemand ziet je verdriet maak de mensen blij je pijn zien ze tóch niet Masker op, Masker af de twijfel slaat toe al die lachende gezichten maken je soms doodmoe Masker af je zit gevangen in een val mensen lachen niet meer zien je tranendal…

zet je masker maar op en verberg zo je kop zodat niemand kan zien of je jan bent of trien.…

Even mijn masker af. Straks moet het er weer op, En verschijn ik weer met een glimlach op. En niemand die dan nog iets ziet, Van al mijn verdriet.…

Zet je masker af, toe, laat me je ware ik zien. Laat je binnenste een keertje buiten komen. Zet je masker af, ik weet dat je dat verdient. Probeer vanavond eens met mij mee te dromen. Zet je masker af, zodat je vrij zal zijn, misschien. Geef je gewoon eens bloot en laat je nooit meer intomen.…

Een masker dat zelfs bij jou geen tranen doorlaat. Een masker dat zelfs bij jou niet laat zien hoe het gaat. Een masker dat zelfs bij jou niet wordt afgedaan. Een masker dat zelfs voor jou niet af wil gaan...…

Het is een gruwelijk spel ruk het masker af op het liggende masker ligt een ander masker ruk het af - kijk het volgende en volgende, tot in het oneindige men is helemaal masker in deze vreemde komedie De beschaving moeder! (Want ik had lust naakt over straat te gaan. Maar in Parijs?)…

Voor jou zet ik mijn masker af Met jou speel ik geen spel Je mag me zien zoals ik ben Maar bang maakt het me wel Voor jou zet ik mijn masker af En hoop dat je dan ziet Dat ik gewoon een jongen ben Die lacht om zijn verdriet Voor jou zet ik mijn masker af Ik heb geen muren meer Omdat jij net zo kwetsbaar bent Leg ik mijn wapens…

's Avonds voor ik naar bed ga zet ik m'n masker af. Mijn masker dat ik overdag draag. Mijn masker dat zo vrolijk is. Maar als ik m'n eigen gezicht zie, dan is m'n masker weg. Ik kijk in m'n ogen en zie ellende, veel verdriet en pijn. Ik kijk naar m'n neus en zie het litteken van het ongeluk.…

Een mens heeft een leven lang nodig om alle maskers van zich af te zetten…

Masker op Zo diep als dat we samen willen Masker o Zo ver als dat we samen kunnen Masker Zo hoog als dat we samen durven Maske Zo goed als dat we samen doen Zo zonder masker…

Maskers vallen af als Ensor tronies schildert We staan in ons hemd…

Het masker toonde een gelukkige lach het masker toonde een verheugd gelaat Haar ogen verraadden wat niemand zag jawel, ze was volkomen ten einde raad Haar masker was hoe zij zich liet zien het masker verborg haar innerlijke pijn Hield zij haar smart geheim, misschien en leefde haar uiterlijk voor de schijn?…

Klappende handen Staande smoking en open doek In de realiteit weer verzanden Naar aanbidding niet op zoek Blik van zaal naar bruine planken Bordeaux velours daalt Gestorven muziekklanken Wat zich in mijn hoofd herhaalt Het licht is gedoofd Voor jou een lege zaal Pruik van ’t hoofd Weglopen van ‘t vertelde verhaal Duizenden letters…

stroomden als riviertjes smart wijl ze naar haar schone pyjama greep Waarom toch was het leven zo keihard waarom in plaats van liefde de zweep Stille snikken huilden daar ongehoord onder waterstralen op haar jonge huid Teveel vragen had ze zonder antwoord Het water kletterde en zij weende luid In de spiegel zag ze haar ware gezicht zonder het masker…

Klappende handen Staande smoking en open doek In de realiteit weer verzanden Naar aanbidding niet op zoek Blik van zaal naar bruine planken Bordeaux velours daalt Gestorven muziekklanken Wat zich in mijn hoofd herhaalt Het licht is gedoofd Voor jou een lege zaal Pruik van ’t hoofd Weg van ‘t vertelde verhaal Duizenden letters gezegd…

Het masker valt af schaduwzijde staart je aan gesloten ogen ondoorgrondelijke pijn ontsluierd in het zacht zijn.…

Met de Vastenavond, zo gezegd, Als het feest van de omgekeerde wereld wordt gevierd, Worden díe maskers afgelegd, Dan weet ik dat dit masker ook mij niet heeft gesierd. Masker, bij Vastenavond gaat het óók om zich goed te verkleden, Daarom masker, en zeg nu niet ajakkes, Heb ik door mezelf dáárvoor goed aan te kleden, niet geleden.…

Voor jou zet ik mijn masker af Met jou speel ik geen spel Je mag me zien zoals ik ben Maar bang maakt het me wel En hoop dat jij dan ziet Dat ik gewoon ben Die lacht om haar verdriet Ik heb geen muren meer Omdat jij net zo kwetsbaar bent Leg ik mijn wapens neer Voor jou zet ik mijn masker af Aan jou geef ik mij bloot Ik werp…

Kan ik wel leven zonder masker? is de leegte niet te groot, die binnen in mij schuilt? Ik zet het op, maak het stevig vast word één met mijn masker Zijn zoals ik wilde, als de persoon wie ik was Maar mijn maskers verpulverden mij tot as.…

marmer gezicht van wit met doodse wijde ogen de blik staart star, ruw met lachrimpels verfijnd traant 't gelaat verdriet in koele blikken verstilt de wangen rood, blosjes warm 't zicht kleuren totdat hemelse ogen de levenslust proeven en maskers hard, snel breken tot pulver zilver…

mijn gezicht versteent in een treurig masker met elk niet-uitgesproken woord wordt mijn rust verstoord keer op keer versplinteren je gebaren die stilte om me heen waarom streel je mijn glimlach niet waarom dans je niet met mijn lippen waarom omhels je mijn handen niet koester mijn adem die naar je zucht fluister jouw lied in mijn…

Is er dan helemaal niemand Die snapt wat je bedoelt Niemand ziet jouw eenzaamheid De angst achter je gevoel Een clown met een traan in zijn oog De symboliek van jouw bestaan Dat masker van gemaakte vrolijkheid Kan dat nu niet weggaan?…

Ik lach omdat ik anders huilen moet. 'k Ben een clown en de vele verflagen verhullen mijn ware gezicht. Daarom lach ik omdat ik anders huilen moet…

Tot het ontluisterend moment dat schijn en maskers moeten vallen en je de angsthazen herkent die met hun geklaag je tijd vergallen; nog voor hun voorspelbare gezeur vlucht je door de achterdeur.…

Vluchtend in dans en gil betogen wij dat wij leven zoals het andermans masker betaamt, en niet ons Vlaamsch gezicht van kwetterende dwergen.…

het licht en de wolken der hemelstreken met het masker op ons gelaat nu de corona golf ten tweede male over ons heen slaat elk zijn eigen weg in eenzaamheid en wellicht later, veel later pas ontdekken wat covid 19 was…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…

Ik draag een masker, Overal draag ik een andere, Ik zou graag willen zijn zoals ik ben, Maar dat kan niet meer, Omdat jij kwam, Als jij niet was gekomen, was ik nu wie ik ben.…

Een ding is veranderd, ik kom nu achter het masker vandaan.…

Met masker veilig bijna eng, omdat ik zelfs mezelf nauwelijks ken. En als ik voor de spiegel sta stel ik mezelf de vraag: ben ik dat waar ik nu naar kijk? Of is dat het masker dat ik draag?…