Alle inzendingen over Misschien gedroomd

De waterkant is stil, alleen nog het hoge gezoem van muggen en het zachte gekwaak van een paar kikkers verstoren deze serene rust. In de verte, plots de melodie van een panfluit, een vreemde figuur komt dichterbij, en vleit zich neer in het hoge gras, bij de oude eik. Het water verrimpelt en daar verschijnen enkele waternimfen, die…

tussen de sprieten daar in het gras een bijzonder plekje een moment dat ik je zag het laatste moment samen toen ging je onder weet dat je er nog ligt maar toch ben je verdwenen alleen dat kruisje in het gras…

huizen vol lichten het leven verscholen achter muren niemand die er doorheen kan kijken maar ik sta daar in het lantarenlicht nog steeds wachtend op jou midden tussen de twee bermen tot je uit het donker durft te komen je samen met mij naar ons licht durft te wandelen tot die tijd blijf ik staren naar die huizen vol lichten…

waarom vertoefde ik hier twee nachten heb ik gedroomd in het inner van uw stad mijn woorden geparkeerd in het uitgehongerde hart stof heb ik gezogen pas toen heb ik je aangekleed met mijn poëzie mijn Friese pelgrimstocht door je straten in het begin zul je wachten maar nu ik weg ben zal je aanvaarden dat mijn tweetaligheid ook…

Ik heb van je gedroomd Rustig en lief, onder lakens die jou overdekken droom ook jij misschien. Woorden zijn niet nodig een droom die je overstelpt en mijn gedicht ben jij.…

misschien heb je gelijk en is het te vergeten is het als gedroomde tijd waaruit je eens ontwaakt waren de gestolen momenten slechts beleefde ogenblikken die we achteraf betaalden met een gevoel van schuld misschien heb je ongelijk en blijven de vlinders in leven tot ze uiteindelijk zullen sterven aan een onverzadigbare dorst was de…

Ik heb vannacht Een kind gedroomd Ik heb vannacht Zijn angst gedroomd Ik heb vannacht Van bommen gedroomd Ik heb vannacht gedroomd Dat ik dit angstig kind was Ik heb mezelf vannacht Wakker gemaakt Volwassen ben ik Zelfs dromend Te bang Voor de angst Van dit kind…

dat het iets betekende daar gehecht in vaste grond waar zandstappen ooit zandhappen was en een stoel gebruikt werd om op te zitten aanschuiven mocht en terwijl zeemeeuwen de laatste letters oppikken denkt zij zwijgen praat soms zoveel makkelijker…

Misschien is het slechts voelbaar dicht onder je huid zoals een dans in een warme lente regen of is het een ragfijn geweven droom van het zuiverste zijden in mijn hoofd blijft het bestaan dit onvoltooide einde…

Misschien deed je het niet opzettelijk maar je doorkliefde mijn hart net als een bliksemschicht die de donkere lucht in twee kan splijten Misschien had je het niet eens door dat je me stapelgek gemaakt had dat ik enkel nog wou leven voor jou Misschien was het onbewust dat je me keer op keer de hemel beloofde en uiteindelijk de hel gaf…

soms heb ik schrik van jouw drukkend gewicht verstik me niet ik kan niets anders dan jou ondergaan en stilletjes voor me uit staren geen masker geen grimas hopend dat in de ochtendstond jouw logheid wegsmelt bij het eerste daglicht bij een straaltje zonneschijn en een warm kopje thee lijkt alles weer anders lichter misschien…

Misschien heb je het gezien? Anders een volgende keer, probeer je weer het te zien. Geloof je nog in misschien, dan heb je de waarheid nog niet gezien ?…

Misschien was ik te skaffa en waren mijn patta's daardoor ineens loesoe. Misschien kwam het door die kaolo banga, met wie ik vroeger panja werd, zonder doekoe uit te geven. Misschien had mijn beste esahbi ze per ongeluk gepakt, nadat hij mij gratis asi gaf. Maar ach...…

Het is makkelijk om te beloven dat je elkaar elke dag gaat liefhebben en bijstaan, in alle kleine en grote dingen. Het is moeilijker om toe te geven dat zoiets enkel is weggelegd voor Robots.…

akkers liggen gerooid maar voldaan in het goudkleurend avondlicht ik verzink in het vergankelijk beeld van groei en vergaan overpeins hoe mijn kleine bestaan verlopen is wat er na de dood van mij nog over blijft misschien wel verder leeft en of er ook iemand te wachten staat in het ooit gedroomde hemels licht…

Ik heb gedroomd Van jou en mij Stapelverliefd We waren erg blij Ik heb gedroomd Over een leven met jou alleen Het was een mooie droom Samen gingen we overal heen Ik heb gedroomd Het was heel fijn Met jou als mijn vriend Het was te mooi om waar te zijn Dat was mijn droom Droom jij ook wel eens van mij Dan kunnen we volgende keer…

Ik heb van je gedroomd Ik hield je in mijn armen Ik mocht je lijf verwarmen Het voelde echt heel reuze bij jou te kunnen zijn Ik heb van je gedroomd Mijn hartje stroomde over Want jij hebt mij betoverd Met je lieve warme ogen en je huid zacht als satijn Ik heb van je gedroomd Het was heel vroeg vanmorgen Ineens had ik geen…

Zij aan zij schilderen we samen een beeld van een man en een vrouw: naakt, als wij. Dat schaamteloos vrije, dat veilig en blije gevoel hoort bij ons allebei. We zorgen er samen vol passie voor, dat dit grauwgrijze beeld wordt betoverd tot een surrealistisch bizar object als ons blauw deze sombere kilte verovert. We schilderen borsten en benen…

Kabbelt voort in de verbeelding, voelt zich verleid aan de mateloosheid van de dag, die de betoverde hemel splijt, Het zal het hart bedwingen, de hunkering naar het tijdsbeeld, wat geil en zwanger was van de geuren van seringen, maar door vergetelheid z’n weelde liet verdringen in uitgestrooide as, het was mijn gedroomde horizon…

Zo snel een vlucht vogels tellen, heb je niet gedroomd misschien? Het regent namelijk dat het giet en echt: dan zie je de vogels niet, laat staan dat je ze ze vliegen ziet!…

bad of op die gedroomde plek?…

Ik had al gedroomd van jij en ik samen, kijkend naar de sneeuw, veilig achter de ramen. Over vrijen en slapen onder jouw deken, terwijl er buiten geen teken meer was van leven, enkel vlokken die zweefden. Oh, ik had zo graag nog zoveel meer. Ach, misschien, helaas, een volgende keer.…

van je bestaan waar je niet wist hoe mooi zij was hoe licht zij zwaartekracht kon nemen tussen sterren die je speelde op gedroomde witte stenen Zoals astronauten zagen die als God er zouden staan dat zij misschien wel van papier was van haar grootsheid was ontdaan een blauwe fee die onaanraakbaar van de maan steeds had geschenen met een…

stemgeluid, vreemd, alsof het uit de diepte van een doodse ruimte komt misschien aanschouw ik de waanzin misschien is mijn ziel de voltooiing van waanzin ik spuug mezelf uit, genadeloos naakt de oneindigheid schudt met dertien grenzen…

ik heb een liefde verslapen om kuiltjes-wangen te kussen goedlachs aan de hand van vergeelde foto’s kantel ik, als ware opstandig zonder gebaren met droge ogen als ik wakker lig bij maanlicht weerspiegelt alles misschien, misschien was jij er gisteren wel onopvallend maar waakzaam tot diep in de nacht bemin, bemint, beminnend…

nee ik laat je niet berusten in deze tastbare duisternis eindig zwart zo diep tot geen taal meer in staat kom hier wees welkom ik heb je lief wil je wat drinken koffie misschien?…

Weer gedroomd…. levensecht en ook in kleur, Het leek oprecht, die aanraking, die geur.…

Weer gedroomd…. levensecht en ook in kleur, Het leek oprecht, die aanraking, die geur.…

Het gedroomde paradijs? Elkaar misschien?…

Mijn verlangen glanst in de meren van je ogen als honinggele warmte Ongeziene, vreemde werelden bloeien als wonderbloemen in de beelden die je van mij bewaart En daar voorbij, eindeloos ver als een ongrijpbare belofte wasemt een goddelijke geur een ondoorgrondelijk weten een verborgen gloed het gedroomde land… liefste… het gedroomde…