Alle inzendingen over Noorse mythologie

Een ouderwetse winter ontbreekt dit jaar: banale regens en kleinschalig weer roeren de bebouwde kom. Niemand weet dat Fimbul komend is en Fenris zich al uitrekt, loert, vraatzuchtig gaapt . Alleen de zuivere regenkinderen, uit de beschutting van polders en akkers te voorschijn gekropen, de dijk op- gegaan met een omhaal van kleding zeggen…

Engelenvleugels op haar rug getatoeëerd en toch deed zij nors...…

Het licht dat Je door de paters Werd aangereikt Schiep in jou de Liefde voor taal En literatuur Het licht dat voor jou Begon te schijnen Door de Griekse mythologie Die voor jou oerbeschaving is Die nooit uit ons oog Mag verdwijnen…

Het ís ook een grap: Daar sta je als Noor, zonder noren……

een verhaal van alle tijden (3) fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor onsterfelijken Zeus ketent de held aan een rots de adelaar kijkt hoog in de bergen uit naar de avond elke nacht vliegt de koning onder de vogels naar zijn hulpeloze prooi en elke keer eet hij de lever uit Prometheus geschonden lijf wat nu als Zeus…

Prometheus een jonge rebel rammelt aan de randen van de aarde een god met een missie schuwt de waan van de dag niet deze rebel with a cause denkt vooruit hij rooft het vuur het licht van de kennis uit de hemel voor de mensheid de Olympus schudt op zijn grondvesten de vertoornde Zeus vuurt vanuit zijn verheven woonplaats…

het was een zwarte droom toen de wind verstomde en achter de witte ijle berken een hand naar me leek te wenken een vlucht van duiven tuimelde omlaag in kalme tred liep ik naar de rivier de storm in mij ging liggen het verre tussen hem en mij verdween toen ik de wenkende hand van de oude vermoeide veerman naderde mijn gedachten…

Toen Andromeda werd geofferd Wreef Keros zich in zijn tentakels En gluurde hij door de caleidoscoop Toen de maagd was vastgeketend En het verblinde monster zich verlekkerde Kronkelde het gruwzame lot naderbij Toen de wanhoop bezit nam van de prinses En alleen schaarse sieraden haar lijf bedekten Vielen Perseus en Pegasus uit de hemel…

Terwijl mijn bange norse vriend in bed zit te rillen in zijn Noorse trui bedenk ik nòg meer liefde en hoe die liefde te beginnen. De buren spelen vals piano maar wel met gevoel. Zó wil ik leven, vals maar met gevoel.…

Veel bajesbazen hebben Fred gemeld: Niet elke delinquent is vluchtgevaarlijk Wat minder sloten is dus niet bezwaarlijk De nor moet blijven, ondanks minder geld Geef boeven ook een taak: elkaar bewaken (Helpt tevens om snel uit de nor te raken)…

De koele morgenwind brengt het gebloemte aan ’t trillen. Néère, naakt en blank, moet schateren en rillen, Aan de oever, telkenkeer dat zij met sneeuwen voet breekt door het broos kristal van de vertrouwde vloed, Terwijl, niet ver van daar, Satyr haar jeugd bespiedt. Hij houdt zijn adem in en pijpt niet meer zijn lied; En ’t kind welks prille…

De aarde staat minnelijk aan de hemel en kust het koude voorhoofd van de nacht. Zilveren rivieren houden zich op de vlakte doch houden in het blauwe schijnsel onopgemerkt de wacht, zoeken in luchtledigheid naarstig naar bovenaardse kenmerken, lenen zich als doorwrochte aderen bij uitstek voor onderkoeld aansterken, gaan loom voorbij aan boodschappen…

Ik zamel mirre in, schorsen en kruiden Ik heb vijf eeuwen lang moeten verdragen Hoe leven zich versnelde na vertragen Hoe kerkklokken oorlog en vrede luiden Ik zag de wetenschap de dingen duiden Ik zag de lege en de volle magen Ik zag de bataljons hun levens wagen Vereenzaming van vele verre bruiden Mijn nest is af, ik ga het nu betreden…

Ze paradeert over de trap om het volk te laten weten hoe het met haar tamme zwijnen is. Met bulderlach en volle borsten destilleert ze het wild uit de man, die zich – gelokt door haar grote ogen en open blik – in haar armen een gefuikte vis weet. Alleen een list kan bevrijden, uit de handen van deze tovenares – dochter van een zonnegod…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

wat nu als Zeus uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders klopte en zei: jongen je bent een lastpak maar ik versta je…

Toen de maan langzaam verbleekte ontwaakte Hera uit een wulpse droom zedig en traag schikte ze haarzelf in de plooi. Welluidende merelklanken en jubelende leeuweriken streelden haar slaperige oren. Hera’s soezen werd wreed verstoord een woordenbrij gijzelde haar rust kaapte haar dromen. Oeverloos gebabbel had kop noch staart leidde…

Fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor de onsterfelijken onder ons Zeus ketent de held aan een rots de adelaar koning onder de vogels Kijkt hoog in de bergen uit naar de avond hij vliegt elke nacht Naar zijn hulpeloze prooi Prometheus’ geschonden lijf wat nu als Zeus Uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders…

Met wankele benen van de dronken boot nog zonder een plek om te verblijven In kou en regen van haven naar stad vluchten naar het museum de warmte van de kunst Zalen met schilderijen van Munch Wij kenden niet eens zijn naam wisten wij veel… van hem, dè Noorse schilder van het licht en het duister van die eeuwige schreeuw…

de vingers lang pezig gespannen aan haar hand zij lachte een paar tanden bloot kakelde wat woorden leefde op in aandacht waarvan zij genoot toch werkte ze onverstoorbaar door met noten en olijven vroeg ons nog te blijven voor een volgend glas zij was authentiek paste precies in het grieks orakelplaatje dat ik in de lessen mythologie…

(bij een literaire kennismaking met Noorse auteurs) 'voor een volk getekend door lange winters die niet onopgemerkt aan hen zijn voorbijgegaan' in de verhalen van Noorse schrijvers proef ik melancholie zwaartekracht maar ook wreedheid huivering en pijn soms iets van tederheid en dan opeens als je het niet verwacht…

Er is een grote norse neger in mij neergedaald Nu ik gezien heb hoe de Sint dit jaar werd ingehaald (met dank aan Lucebert)…

Op de fjordhelling grazen geiten onbezorgd hun leven slijtend, beelden al springend de aard der Noorse vertellingen.…

Na diepgaand Oxfords geëpibreer blijkt de Noor 't best geëvrouwcipeerd. Hij wast en hij plast en ordent de kast .... Over de Vikings geen slecht woord meer !…

Zijn hondenroedel sleepte de boedel waarop hij de vlag hield als fiere Noor.…

al ben je nog zo nors knorrepotknorderig riet staat te wuiven al keer jij je rug…

Mijn inheemse boom van hout in vroegere tijden brandt je haard het vuur maakt ringen, de schors valt grijs-roodbruin als waslaag in de zon mythologie en volksgedicht vormen bovenmenselijk alle kleuren de geur van hout gedestilleerd die als geen ander gemoed kan schenken omkranst dans je, schildwacht van de schemerige heide, de…

Lom en Luster daartussen de smalle weg hoog op de kille ongenaakbaarheid in de breekbare ademlucht van de koude bergen zomer en herfst daartussen witte kleden op hun rug gehuld in frêle sluiers en afhangend kant van vallend water staan onwrikbaar de hoge bergen de weg krult zich intussen vergenoegd met aan zijn zij het…

Plezier in waar je gaat de kin gericht naar waarvoor je staat, katoenen jurk waarop alle klaprozen van de wereld bloeien, rugzak op de rug, wollen muts op het hoofd warmt tot aan de ogen, waarin al de koppige sterren als kolen gloeien, met onafzienbare tijd voor beide voeten, je schopt het niet weg, je loopt er triomfantelijk doorheen…

Er was eens in het hoge noorden een ridder die serieus ontspoorde. Hij trok onvervaard zelfs zonder wit paard ten eiland om er te gaan moorden.…