Alle inzendingen over Oma OR wending

Oma Mijn dochter Wordt ma ma Krijgt een Zoon of dochter Haar leven Maakt een wending Mijn leven Maakt een wending Oh ma Oma…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Subtitel: Vera Als de ziekte verergert, worden de gedachten meer en vreemder geen twee dezelfde van de morgen tot de avond* Want ongeneeslijk is niet, nee nooit meer echt gezond tijd heelt in deze niet nee, is slechts destructief Mijn bloed blijft goed stromen door medicatie Polycythemia Vera, mijn vriendin niet gekozen maar…

Jubelzang over de wijn Van de hals naar de schouderpartij ze weert zich voor de schijn glijdend langs het middel waar het bouquet al beter bloemt, ze naar lucht snakkend al klotsend naar de bodem danst, de godendrank in een zwijm de ware aard bezingt met een draai van de waarheid. Klinkt met de ziel…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

zij hielt heel veel van dieren dat is altijd zo gebleven want zelfs haar eigen man gaf zij een hondenleven…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Je bent een foto op vergeeld papier ik hou hem vaak in mijn handen hier het clair obscur van een jonge vrouw jij was er al niet meer ik was nog niet geboren maar wie weet spreek ik toch vaak met jouw woorden ik had zelfs graag dat krulhaar willen erven en die mooie lach want onze levens zijn hoe dan ook sterk met elkaar verweven later…

Wending van het lot.…

De oma waar ik altijd langs kan. De oma die zo goed dichten kan. Mijn oma die altijd zo lekker eten maakt. Mijn oma die met haar gedichten altijd mensen raakt. De oma die mij heeft groot gebracht. Mijn oma die altijd met me lacht. Ik zou geen betere oma kunnen wensen onder al die miljarden mensen!…

toen de zon opkwam de laatste keer trof zij ons aan uitgeteld, geen dagen meer je was al wakker maar hield je ogen dicht alsof je afscheid nam…

De dagedampen daalden diep en dampten onder donkeren stolp benauwend, onweerstaanbaar sterk het strevend, stijgend wezen weg in langen loomen winterslaap Nu heft het rijzend licht des daags den dampen duidelijk voelbaar op beschijnt opnieuw de breede baan bedolven onder duisternis den langen looden wintertijd De schitt’ring van het lichte…

Verdwijnt het in sluierende zandgordijnen vergaat het langs het strand schuurt het witte zand van de getijden de machteloze hand aan de horizon van kalkstenen muren druipt vloeibaar zout staan bloedkoralen pilaren geëtst in houtskool kerven naalden waaien wimpels tot tenten uiteen in onzichtbare namen.…

Het is geen kunst van een hoge ivoren toren te blazen. Te verhalen vanachter dubbel glas en zich over het leven verbazen. In buigzame tijden hebben principes weinig om ’t lijf. Als het balletje gaat rollen is het zwijgzaamheid in bedrijf, of ruis van zoete waarheden die niet zijn te weerleggen. De waarheid kent geen pariteit, zo hoor ik mezelf…

ze draalde op het kruispunt in haar hand de vogelkooi voor de vergeten vogel het was bijna ochtend in de donkere vijver dreef een rozenknop ze dwaalde af met open ogen verdween ze acher de pieken van het gebergte…

Het licht schijnt op weg tijdens een herfstdag op koers treurt de middag nat.…

ik sta aan de vloedlijn waar zonnestralen hen omarmen die het ontberen wolken krullen er beduidend anders zo streelt de wind lieflijk zorgen uit de gezichten van zodat hun tred lichter zal zijn dan toen ze kwamen…

zoals een boom vergeet hoe hij de winter heeft gedragen raak jij langzaam in mijn vergetelheid vliegt de tijd ik zet mijn stappen voorzichtig op de rust van nu zie hoe de boom vogels lokt op zijn uitlopend hout hoopvol, vertrouwd beleef ik het prille voorjaarsgroen ver van toen……

De stilte voor de storm, vlak voor de omslag, waar de veerkracht is afgenomen, waar je snakt naar verandering, nu of nooit. Keer mij om, woel mijn grond los met je kouter aan de voorkant van je ploegboom, snij met je schaar de zode van onderen los en keer met gebogen ijzeren ritser mijn zode. Laat mij vruchtbaar zijn, muze zodat mijn woorden…

zoals een wintergeest de geschrokken lente bruusk de deur gewezen heeft weigert mijn taal te ontdooien langs het zwerk trekt een treintje van lichtjes weerkaatsing van de zon wie vervormen wil moet ontdooien ik voel de schoonheid van het breken…

Hier ons Zuilichem Op de oever van de Waal Vergeven van taal In de kassen hier Waar echt wordt gekweekt heel veel Een ieder zijn deel Export op transport Vrachtwagens vol chrysanten Wereldwijd klanten Arbeidsmigranten Doorgaans goed gelijkgesteld Leergierig geteld 't Treintje dendert voort Met een reden, met een doel Zeker met…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Je wist, het leven zou een wending krijgen, maar deze wending had het niet verdiend. Wanneer is het vergeten begonnen, toen de hevige emoties waren weggeebd ? Toen het bloed reeds was geronnen en alle tranensporen uitgewist? Nee, nooit, nimmer vergeten wat er is gebeurd, die dag dat jouw bloed de straat heeft rood gekleurd.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

(Er ontbreekt immers, wat een verrassende wending moest wezen.)…

hoe zou je rustig kunnen slapen waar je moet waken over tere kindervoetjes die nog willen dansen tussen dauwglansen in een rougemorgen zonder twist zonder zorgen - niets lijkt hetzelfde toch keert alles terug zoals in vervlogen jaren - er blijft het verte staren de zoektocht in een onrustige nacht waarin je aan het kindje…

Armen in twee braces vanwege oedeem mogen ze na een fors aantal uren wel af. Ik vraag mijn dochter: help jij me even, kleindochter komt nieuwsgierig naderbij, wat doet Mamma bij jou? Die is me aan het pellen, let maar eens op, zeg ik het kind. Als alles van mijn armen is ontdaan, staat het kind te staren en roept heel voldaan: OMAAAA…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…