Alle inzendingen over Onbegrijpelijk

Voor het onbegrijpelijke en voor een begin. Een begin....dat nooit het einde zal bereiken…

wanneer je zegt dat het onzichtbare niet kan bestaan in dit leven, denk je dan aan de waanzin in het moe geleden licht of aan de dronken poppetjes die je krast in je verhalen, op de stoep en aan de tafel omdat zij je troosten je meeslepen aan de binnenkant omdat de diepte steeds dunner wordt, net zoals dat kind dat niets van liefde weet…

Onbegrijpelijk is hele onbegrensdheid van ons verlangen.…

De ziekte maakte zich van uw geest meester Onbevreesd greep hij naar wat jij moest onthouden? Hij wiste uw geheugen beetje per beetje. Kon ik die engerd maar verdrijven. Het werd nog erger, want hij deed je de straat oplopen. Zelfs ’s nachts liet hij jou in uw nachtkleed de wegen bewandelen. Hij gaf je de juiste tijd niet meer aan, zodat je…

de kat in het gras vangt onbegrijpelijkheid kern van het leven…

Jij onbegrijpelijke liefde Waarom hou ik zo van jou Stuurloos willoos verloren Mijn emoties in het nauw Jij onbegrijpelijke liefde Gevangen in jouw gevoel Mijn hart loopt over smelt Hunkerend lachend zwoel Jij onbegrijpelijke liefde Zomaar naar jou gedreven Geen weg brengt me terug Naar waar ik was gebleven Jij onbegrijpelijke liefde…

Ik heb je graf gezien Je steen zacht aangeraakt Het zand eraf geveegd Jouw naam mooi schoongemaakt Gekeken naar jouw foto Heel eventjes gesnikt En lopend richting auto Mijn tranen ingeslikt Mijzelf nu voorgenomen Dat ik niet meer zo verzaak Met naar jou toe te komen Jij kwam bij mij zo vaak Maar pa Het het gaat iets beter Ik mis je elke…

Onbegrijpelijk Ik kon werkelijk niet begrijpen dat een leven in mij ontstaan was een persoontje langzaam groeide in zijn eentje voelbaar stoeide soms heel heftig dan weer rustig en na amper veertig weken zuigend in mijn armen lag Het is echt niet te geloven dat ik als kind zo kon genieten mijn geluk altijd compleet leek zonder maar een…

gespannen in m'n hoofd waslijnen van prikkeldraad verzwaard met knijpers veel te strak geveerd woorden dragend in een taal die ik nooit heb geleerd…

F en D twee mannen verliefd op elkaar slechtdenkende mensen bespugen en slaan hen vernederend raar als de tijd komt mijn gedachten staat de hemelpoort open kroonjuwelen zoals jullie beiden zijn kunnen jubelend naar binnen lopen al zingend een vredeslied mijns inziens gaat de Heiland zeggen tegen de…

waar zijn de kleintjes van wie hun onschuld werd gestolen wiens kleren zienderogen vergrijsden bij het opspelden van een ster werd het licht in hun ogen gedoofd toen angst zich meester maakte was het leven nog speels de ene minuut werden ze weggerukt bij de volgende vroegrijp door een onbegrijpelijke ideologie die de wereld verstilde…

wat is er nodig om te begrijpen dat tranen rollen in het niet nu jouw lichaam ho zegt je 'n tik kreeg van het leven raakt het diep tot op het bot blijven wij ondanks de scheiding levenslang verbonden…

gisteren werden we nog omarmd door zonnestralen onvoorwaardelijk liefgehad door hem die ons voor altijd beschermen zou vandaag rollen regendruppels langs de ramen lijkt de hemel ontroostbaar daar deze belofte bruut werd verbroken nu blijft het voor altijd stil…

als álles te hard en veel te veel onbegrijpelijk koester het kleine witte kwetsbare dat tere blaadjes in de tijd verliest eerst één dan nog een het kijkt je aan en jij kijkt terug....…

Ik heb je gedragen, gebaard en gezoogd heb alles voor je bewaard, voor je gezorgd. Ik heb voor je gelogen, zelfs anderen voor jou alleen, bedrogen. Ik plaatste je op een voetstuk, zelfs hoger dan dat en nu aan het einde lig ik in mijn eentje, vreselijk op mijn gat. Mijn geloof in jou ben ik kwijt, mijn vertrouwen in jou…

Onbegrijpelijk is het, dat het maar niet lukken wil, om onbegrijpelijk te dichten. Jarenlang oefende ik vergeefs. Lucebert en ook Van Ostayen, heb ik met aandacht gelezen, maar het lukt mij maar niet te doen, wat zij artistiek wel hebben gedaan. Taal proberen te vernieuwen. Zinnen creatief verknippen. Grammaticaregels misverstaan.…

zelve als we daar nu eens over schrijven gewoon onbegrijpelijk schrijven zelfs zou dat geen meerwaarde zijn onbegrijpelijk schrijven is iets wat ik kan begrijpen ik kan het zelfs duiden het is onbegrijpelijk logisch is dat onbegrijpelijk schrijven lost de zaak van de toegevoegde waarde op…

zo graag wil ik onbegrijpelijk mooi kunnen schrijven dat ik onwillekeurig tijdens het niets doen tussen twee activiteiten (luisterend naar Les Funérailles van Liszt) op een kladblaadje met fraaie krullen neerpen: onbegrijpelijk mooi…

altijd tegendraads als hij staat gaat zij liggen onbegrijpelijk…

Kunst De onbegrijpelijke wereld De wereld van een genie De genie zit nu in een cel Het is magie…

twee lijnen en een lat een gom en een verfspat wit papier verfrommeld onbegrijpbaar schoon…

Onbegrijpelijk, begrijpelijk wat jij hebt gedacht, denkend vanuit mijn onderbewustzijn wat ik onderdruk en zo veracht.…

buurvrouw op links doet het van achter naar voren in een voor mij onbegrijpelijke taal mijn vroegere geheimschrift is er niets bij Lady Love…

zachte prachtige onrust het leven is groot afgebakend in onbegrijpelijke grenzen en vreemde wezens banjert het te ijsberen…

Aanvaarden, wat onbegrijpelijk is. Geloven, wat ongelofelijk is. Verbonden blijven, met wie al gestorven zijn. Liefde geven, aan alles wat nog ademt. Durven zijn, wie ik ten diepste ben.…

Zij stond naast hem met ogen onbegrijpend het is niet waar dit is het leven niet een uitgebluste kaars volledig opgebrand zij stond naast hem zij streelde hem het is toch waar!…

Velen verwijten poëzie vaak Onbegrijpelijkheid, Clichés en Schijnbaar weinig samenhang Maar juist die mensen zijn als Lentemorgens bij een Kaarsverlichte Zonsondergang…

je volk dat een bom van je maakt dodelijk je leven zomaar weggegeven onvervangbaar je reden blinde gehoorzaamheid onbegrijpelijk je vader die je zoiets vraagt onmenselijk…

ik sluit mijn ogen denk meteen aan jou en besef dan plotseling hoeveel ik van je hou je komt op mijn pad een vriendschap ontstaat onbegrijpelijk dat zoiets bestaat je zit in mijn hoofd je zit in mijn hart 't is het ongeloof wat mij zo verwart je bent nu verweven met mijn doen en laten dat vriendschap zo kan zijn had ik niet in…

Je moet een keuze maken, maar dan is er die strijd je stelt prioriteiten, die een ander je verwijt... Een keuze gaat ten koste soms over andermans rug, maar er is geen dilemma; je weet je keuze vlug... Toch wordt jouw keuze niet altijd gewaardeerd, en dan ontstaat er wrijving, omdat de ander niet anticipeert... en dat voldoet aan mijn…